به گزارش لایو ساینس این بررسی که از جمله شامل زوج‌هایی بود که دست کم 40 سال زندگی مشترک داشتند، نشان داد که ظاهرا نه شباهت شخصیت همسران و نه تفاوت آن بر رضایتمندی زوج‌ها از ازدواج‌شان تاثیری ندارد.
به گفته پژوهشگران یافته‌های آنها نشان می‌دهد که تطبیق دادن شخصیت بوسیله وب‌سایت‌های همسریابی هیچ اثری بر موفقیت نهایی رابطه زوج‌ها ندارد.
فردریک کولیج، روانشناس در دانشگاه کلرادو در کلرادو اسپرینگ، سرپرست این پژوهش، می‌گوید این نتایج بر خلاف آن چیزی است که ما به طور شهودی انتظار داریم. کولیج حدس می‌زند که نیاز تکاملی به پیوند عاطفی با فردی دیگر ممکن است بر ناهماهنگی‌های شخصیتی بین آن دو غلبه کند.
کولیج می‌گوید: "یکی از حدس‌های فرضی من این است که نیاز به برقراری رابطه آنقدر قوی است که بر تفاوت‌ها غلبه می‌کند."
این پژوهشگران می‌گویند نمونه مورد بررسی آنها بسیار کوچک بوده است، و پژوهش‌های بیشتری لازم است تا دقیقا مشخص شود چه عواملی باعث پایداری رابطه ازدواجی می‌شود."
این بررسی در اجلاس سالانه انجمن روانشناسی امریکا در 4 اوت در واشنگتن دی سی ارائه شد و هنوز در یک جورنال با بازبینی بوسیله کارشناسان مستقل( peer reviewed) منتشر نشده است.
ازدواج‌های شاد
اغلب پژوهش‌ها درباره رضایتمندی از ازدواج بر زوج‌های جوان یا میانسال متمرکز بوده است تا زوج‌های سالمندتر.
کولیج و همکارانش 32 زوج مورد نظرخواهی قرار دادند تا شخصیت و میزان رضایت آنها از ازدواج‌شان را بررسی کنند. از این مردان و زنان خواسته شد تا شخصیت خودشان ارزیابی کنند و همچنین نظرشان درباره شخصیت‌های همسران‌شان را نیز بیان کنند.
زوج‌ها در اتاق‌های جداگانه مورد پرسش قرار می‌گرفتند و اجازه نداشتند، پاسخ همسران‌شان را ببینند.
هم مردان و هم زنان از ازدواج‌های‌شان کاملا راضی بودند، اما به طور میانگین، زنان اندکی بیشتر از مردان، از زندگی مشترک‌شان رضایت داشتند.
نه طول ازدواج و نه صفات شخصیتی (صفاتی که خود فرد و همسر فرد اظهار کرده بودند) با میزان رضایت زوج‌ها از ازدواج ارتباطی نداشت.
کولیج گفت این نتایج این نتایج بررسی‌های قبلی درباره رضایت از ازدواج در افراد جوان‌تر مطابقت دارد.
چه چیزی باعث تداوم ازدواج می‌شود؟
کولیج می‌گوید تا به حال کلید ازدواج پایدار نامعلوم بیان‌نشدنی باقی مانده است.
کولیج می‌گوید: "به نظر می‌رسد آنچه باعث رضایت از ازدواج می‌شود، دست کم با آزمون‌های روانشناختی استاندارد و ارزیابی‌های شخصیتی قابل شناسایی نیست."
سایر پژوهش‌ها دال بر این است که تفاوت‌ها در شخصیت ممکن است از لحاظ پایداری رابطه همسران در درازمدت نسبت به شباهت‌ها مزیت‌های بیشتری داشته باشند.
رابرت لونسون از دانشگاه یو سی ال ای در یک بررسی در سال 2007 بر روی زوج‌های میانسال و سالمندتر (که برخی از آنها 55 سال زندگی مشترک داشتند) دریافت شباهت‌های شخصیتی با کاهش رضایت از ازدواج در یک دوره 12 ساله همراهی دارد. در برخی زمینه‌ها، تفاوت‌های شخصیتی با موفقیت بیشتر در ازدواج همراه بود.
لونسون می‌گوید این نتایج ممکن است به این علت باشد که در درازمدت" شخصیت‌های متفاوت زن و شوهر امکان استفاده از توانایی‌هایی مکمل یکدیگر آن دو را برای مقابله با چالش‌های زندگی ا فراهم می کند."
برای مثال، زوجی را در نظر بگیرید که در آن یک همسر اجتماعی‌تر و دیگری متمرکز بر جزئیات است. لونسون می‌گوید: "اگر در بعدازظهر معین لازم باشد یک نفر صورتحساب‌ها را بررسی کند و چک‌ها را بکشد، و دیگری به دوستان زنگ بزند تا یک مسافرت دسته‌جمعی را ترتیب دهد، زوج "مکمل" بهتر از زوج "مشابه" از پس این کارها برخواهند آمد و مشاجره کمتری در خواهد گرفت. زن و شوهرهایی که خیلی شبیه یکدیگر هستند، ممکن است از دست هم کسل و ملول شوند."