به گزارش آسوشیتدپرس تجربیات گواتمالا از پیش یکی از مراحل تاریک پژوهش پزشکی در تاریخ آمریکا شمرده شده است، اما اعضای یک هیات می‌گویند اطلاعات جدید بیانگر آن است که حتی اگر پس‌زمینه تاریخی دورانی متفاوت را هم در نظر بگیریم، این پژوهشگران به طور غیرمعمولی غیراخلاقی بودند.
آنیتا آلن، عضو کمیسیون ریاست جمهوری بررسی موضوعات اخلاق زیستی، گفت: "این پژوهشگران پیشرفت پزشکی را هدف اول‌شان قرار داده بودند و اخلاق انسانی با فاصله بسیار در رده دوم قرار می‌گرفت."
سرویس بهداشت عمومی آمریکا و اداره بهداشت پان امریکن با چندین سازمان دولتی گواتمالا برای انجام پژوهش پزشکی که پولش را دولت آمریکا می‌پرداخت کار کرده بود- و این پژوهش‌ها شامل قرار دادن عمدی افراد در معرض بیماری‌های واگیردار جنسی بود.
این پژوهشگران ظاهرا تلاش می‌کردند تا مشخص کنند که آیا پنی‌‌سیلین که در آن زمان داروی جدیدی بود، می‌تواند از بروز عفونت‌ها در 1300 نفر که در معرض بیماری‌های مقاربتی سیفیلیس، سوزاک و شانکروئید قرار داشتند،جلوگیری کند یا نه. افرادی که بوسیله این پژوهشگران به سیفیلیس آلوده شدند شامل سربازان، روسپیان، زندانیان و بیماران روانی می‌شدند.
کمیسیون ریاست جمهوری روز دوشنبه اعلام کرد که تنها حدود 700 نفر آلوده شده نوعی از درمان را دریافت کرده بودند. همچنین 83 نفر مردند، گرچه روشن نیست که آیا این مرگ و میرها مستقیما به خاطر این تجربیات بوده است یا نه.
به گفته برخی از کارشناسان این پژوهش به هیچ اطلاعات پزشکی مفیدی منجر نشد. این پژوهش برای ده‌ها سال پنهان مانده بود، اما سال گذشته پس از آن افشا شد که سوزان ام ریوربی، تاریخدان پزشکی در کالج ولسلی، سوابق این پژوهش را در میان نوشته‌های دکتر جان کولتر یافت که سرپرست این تجربیات بود.
رئیس‌جمهور باراک اوباما برای عذرخواهی به رئیس‌جمهور گوآتمالا، آلوارو کولوم، تلفن زد. او همچنین به کمیسیون اخلاق زیستی ریاست‌جمهوری دستور دارد این تجربیات را مورد بازبینی قرار دهد.
کار این بازبینی تقریبا به اتمام رسیده است. گرچه گزارش نهایی تا ماه آینده منتشر نخواهد شد، اما اعضای کمیسیون درباره برخی از یافته‌هایشان در اجلاسی در روز دوشنبه در واشنگتن سخن گفتند.
آنها افشا کردند که برخی از این تجربیات تکان‌دهنده‌تر از حدی بود که پیش از آن تصور می‌شد.
برای مثال، هفت زن مبتلا به صرع که در دارالمجانین گواتمالا سکونت داشتند، در عملی خطرناک، از زیر بخش پشتی جمجمه مورد تزریق میکروب سیفیلیس قرار گرفته بودند. این پژوهشگران تصور می‌کردند که این عفونت جدید به نحوی به علاج صرع در این بیماران کمک می‌کند. همه این زنان احتمالا در نتیجه تزریقات غیراستریل دار مننژیت باکتریایی شدند، اما درمان شدند.
شاید تکان‌دهنده‌ترین این جزئیات مربوط به یک زن مبتلا سیفیلیس بود که دچار یک بیماری لاعلاج نامبرده‌نشده هم بود. پژوهشگران که کنجکاو بودند که اثر عفونت اضافی را در این بیمار مشاهده کنند، او را در چشم‌ها و سایر نقاط بدن با میکروب سوزاک آلوده کردند. این زن شش ماه بعد مرد.
سایر پژوهشگران نیز در طول این مدت از سایر انسان‌ها به عنوان خوکچه آزمایشگاهی استفاده می‌کردند، و در برخی موارد آنها را با بیماری آلوده می‌کردند.
البته برخی از کارشناسان یادآور شدند که در آن زمان بررسی‌های پزشکی مانند زمان حاضر تحت نظارت نبودند، و طراحی‌های عجولانه تحقیقات تنها به کار کولتر منحصر نمی‌شدند.
اما اعضای این هیات نتیجه‌گیری کردند که پژوهش گواتمالا حتی بر اساس معیارهای آن زمان بد بوده است. آنها این کار با تجربیات کولتر و دیگران در سالا 1943 که در آن زندانیان در شهر تره‌هوت در ایالت ایندیانای آمریکا به سوزاک آلوده شدند. این زندانیان به طور داوطلبانه وارد این بررسی شده بودند و به آنها گفته شده بود بر روی آنها قرار است چه کاری انجام شود و رضایت آنها کسب شده بود.
اما به گفته کمیسیون درباره افراد مورد آزمایش گواتمالایی- یا بسیاری از آنها- هیچ توضیحی درباره ماهیت این بررسی داده نشده و رضایت آنها به دست نیامده بود.
این کمیسیون در حال کار کردن بر روی گزارش دومی است که به بازبینی تحقیقات بین‌المللی انجام شده با بودجه فدرال پرداخته است تا اطمینان حاصل شود پژوهش‌های فعلی به طور اخلاقی در حال انجام است. انتظار می‌رود که این گزارش در پایان سال منتشر شود.
در عین حال، دولت گواتمالا اعلام کرده است که تحقیق مستقل خودش را در باره بررسی کولتر انجام خواهد داد. سخنگوی معاون رئیس‌جمهور رافائل اسپادا گفت این گزارش تا ماه نوامبر باید تهیه شود.