رضوی سروستانی از سن ۲۰ سالگی یادگیری موسیقی را در شیراز نزد استاد مشیر معظم افشار آغاز کرد. صدای او برای نخستین بار در سال ۱۳۳۷ از رادیو شیراز پخش شد.
رضوی سروستانی در سال ۱۳۳۶ برای تکمیل آموخته‌های خود به تهران رفت و از محضر استادان بزرگی چون مرتضی محجوبی، احمد عبادی، رضا فروتن، سلیمان امیرقاسمی، علی اکبر شهنازی، اصغر بهاری و نورعلی خان برومند بهرههای فراوان برد. برابر گفته‌های برخی از اهالی موسیقی او به همراه اکبر گلپایگانی بیش از همه از محضر نورعلی‌خان برومند بهره بردند که برخی از درس‌های مرحوم برومند با آقای سروستانی هم اکنون انتشار عمومی پیدا کرده است.
رضوی سروستانی برای گسترش و شناساندن موسیقی اصیل ایرانی و شیوه صحیح آواز از سال ۱۳۵۲ با همکاری گروه‌های موسیقی شیدا، سماعی، درویش، مولوی، کنسرت‌هایی را با بزرگانی چون استاد فرامرز پایور ، حسین علیزاده و پرویز مشکاتیان برگزار کرد. برخی از تصنیف‌های قدیمی موسیقی ایرانی، از جمله تصانیف عارف و شیدا و صدای رضوی سروستانی با اجرای گروه پایور و گروهی به سرپرستی رضا شفیعیان از جمله شناخته‌شده‌ترین کارهای او به شمار می‌روند که از جمله آنها تصنیف «بیا تازه نگار من» و سلسله موی دوست هست.
در آبان ماه ۱۳۵۵ دکترای افتخاری موسیقی توسط پادشاه بلژیک به ایشان اعطا شد.
پس از انقلاب او همکاری با گروه موسیقی به سرپرستی و آهنگسازی محمدجلیل عندلیبی را آغاز کرد که حاصل آن کنسرت بنمای رخ بود،این کنسرت بعدها با صدای شهرام ناظری در آلبومی با همین نام انتشار عمومی پیدا کرد.
از جمله تصنیف‌های معروفی که او در دستگاه سه‌گاه خواند، تصنیف معروف "در به سماع آمده است" ساخته مهدی آذر سینا با شعری از حسین منزوی که شهرت خوبی برایش به ارمغان آورد.
رضوی سروستانی نزدیک به سال‌های ابتدای انقلاب، تا پایان دهه شصت را در شیراز به تربیت شاگرد سرگرم بود، بعد از آن به تهران آمد و ضمن تدریس آواز به شاگردانش ، در برخی از مجامع هنری از جمله مرکز موسیقی ورازت ارشاد به عنوان مشاور و کارشناس امور آو.از و داور چند جشنواره به خدمت هنری پرداخت.
سال هفتاد و هشت و همزمان با شکل گیری خانه موسیقی رضوی نیز به عنوان عضو هیئت موسس و عضو هیئت مدیره دوره اول از سوی اهالی موسیقی انتخاب شد.
او در مدت بیش از چهل سال عمر هنری خود علاوه بر تربیت شاگردان زیاد، دهها تصنیف از خود به جای گذاشت. از آثار منتشر شده ایشان می‌توان به «رنگ فرح» (موسسه ماهور) و «سروستان» (انتشارات سروش) و نوای غربت به آهنگسازی ملیحه سعیدی، اشاره کرد. رضوی علاوه بر تدریس آواز در منزل خود در برخی از مکان‌های فرهنگی از جمله فرهنگسرای سرو هم به تدریس ردیف آوازی پرداخت.
صدیق تعریف و علیرضا قربانی، حسین علیشاپور و پوریا اخواص از جمله شناخته شده‌ترین شاگردان او به شمار می‌روند،اگر چه برخی از اهالی موسیقی از جمله سید ابوالحسن مختاباد هم برای دوره‌ای کوتاه نزد او آموزش آواز دیدند و محضر او را درک کردند.
علیرضا وکیلی منش، مهدی کلاهدوز، علی مرادی هم از جمله کسانی‌اند که نزد رضوی سروستانی آموزش آواز دیدند.
رضوی سروستانی 8 اردیبهشت 1379 درگذشت.در بزرگداشت او مراسمی در تالار وحدت برگزار شد که محمد رضا شجریان که همراه با او از محضر نورعلی خان برومند درس می‌گرفت، درباره اش سخن گفت و برایش آواز خواند.
ده سال بعد از درگذشت او ردیف آوازی به روایت او و تار داریوش طلایی از سوی موسسه فرهنگی‌و هنری مشکات در 13 سی‌دی به بازار موسیقی عرضه شد.