دانشمندان دریافتند که فیل‌ها این صداها را به همان شیوه تکلم انسان تولید می‌کنند. این حیوانات هوا را از خلال تارهای صوتی‌شان برای مرتعش کردن آنها فشار می‌دهند. فیل‌ها این کار را بسیار پایین‌تر از انسان‌ها صورت می‌دهند زیرا تارهای صوتی َآنها هشت برابر بلندتر هستند.
به گفته کریستیان هربست از دانشگاه وین، در کمتر از فرکانس 20 هرتز، اجزای اصلی این صداهای فوق عمیق تولید شده توسط این پستانداران برای گوش انسان قابل شناسایی نیست.
محققان در خصوص چگونگی تولید این صداها مطمئن نبودند و به ادعای آنها مطالعه تولید صوت در حیوانات به طور کلی امری دشوار است. در انسان‌ها دانشمندان دوربین‌هایی را از طریق گلو درون حنجره یا جعبه صدا تعبیه می‌کنند اما حیوانات در این زمینه کمتر همکاری می‌کنند.
به ادعای آنها، دو شیوه برای تولید صوت توسط مرتعش کردن تارهای صوتی وجود دارند. روش نخست انقباض فعال عضلانی (AMC) نام دارد. در این شیوه ماهیچه‌های گلو به طور فعال برای مرتعش کردن تارهای صوتی منقبض می‌شوند. این روش در واقع همان مکانیزم به کار رفته در خرخر کردن گربه است.
شیوه دوم تولید صوت myoelastic-aerodynamic) MEAD) خوانده می‌شود. این روش از هوای ریه‌ها برای مرتعش کردن تارهای صوتی بهره می‌گیرد. این شیوه در تکلم و آوازخواندن انسان به کار می‌رود.
هربست و همکارانش با بررسی حنجره یک فیل مرده در باغ وحش برلین بر اثر مرگ طبیعی روش مورد استفاده این حیوان در تولید صدا را بررسی کردند.
آنها حنجره را روی یک تیوب قرار دادند و هوای گرم مرطوب‌شده را از خلال آن با هدف تقلید نفس کشیدن آن دمیدند.
چنانچه این عمل ارتعاشاتی تولید می‌کرد که با صداهای دارای فرکانس پایین فیل‌های زنده مطابقت داشتند، یافته‌های حاصل تولید صدا را از طریق روش MEAD به اثبات می‌رساند و در صورت مطابقت نداشتن این ارتعاشات، صداها با روش AMC تولید می‌شدند.
نتایج نشان داد که این ارتعاشات با صدای فیل‌ها مطابقت داشتند. این امر شیوه AMC را به طور کامل حذف نمی‌کرد اما نشان می‌داد که روش MEAD در تولید آواهایی با فرکانس پایین در حیوانات مزبور نقش پررنگ‌تری دارد.
فرکانس صوتی در حیوانات از کمتر از 20 هرتز برای فیل‌ها تا خفاش‌ها با بیش از 110 هزار هرتز طیف‌بندی شده است. تارهای صوتی انسان می‌تواند صداهایی از 50 تا هفت هزار هرتز را تولید کنند.