محققان آمریکایی با استفاده از اطلاعات به دست آمده از فرستنده‌هایی که به بدن کوسه‌های پلنگی وصل کرده بودند دریافتند این جانداران برای رفتن از نقطه‌ای به نقطه دیگر از مسیرهای هدایت شده و جهت‌داری استفاده می‌کنند دیگر گونه‌های کوسه‌ها از قبیل کوسه‌های پشت سیاه چنین رفتارهایی را از خود نشان نمی‌دهند.
محققان باور دارند این رفتار نشاندهنده این است که کوسه‌های پلنگی از گنجایش ذخیره سازی نقشه محدوده‌های مهم و کلیدی برخوردارند همچنین نشان می‌دهد ماهی‌های بزرگ از قدرت مسیریابی برخوردارند و با استفاده از میدان مغناطیسی زمین می‌توانند مسیر درست را انتخاب کنند.
در این مطالعه محققان با استفاده از تکنیک‌های آماری موفق به نمایش دادن بخش‌هایی از سفر کوسه‌ها شدند که به واسطه اتفاق و شانس رخ نداده بود بلکه در این سفرها کوسه‌ها مسیرهایی خاص را دنبال می‌کردند.
مقایسه کوسه‌های پلنگی با کوسه‌های "ترشر" نشان داد کوسه‌های ترشر در مسیریابی از توانایی کمتری برخوردارند و از نشانه‌هایی مانند جریان آب اقیانوس، حرارت آب و بوی آب برای یافتن مسیر خود استفاده می‌کنند.
همچنین کوسه‌های بالغ نسبت به کوسه‌های جوان در مسیرهای هدایت شده و شناسایی شده طولانی‌تری حرکت می‌کنند و این نشان می‌دهد کوسه‌ها به تدریج و با افزایش سن نقشه‌ای کامل از محل اقامت خود را به خاطر می‌سپارند. تفاوت میان گونه‌های مختلف و قدرت مسیریابی آنها، احتمالا به تفاوت شیوه زندگی این گونه‌ها با یکدیگر ارتباط دارد.
کوسه‌های پشت سیاه نقشه‌ای بسیار محدود از محل زیستگاه خود در سیستم جزیره‌ای اقیانوس آرام دارند اما در مقابل کوسه‌های پلنگی می‌توانند فواصل بسیار طولانی را پیموده و حتی تا سه هزار کیلومتر از خانه خود فاصله بگیرند.
