زرافه قدی بلند و همیشه سر به بالا دارد. قادر نیست به طور کامل از آنچه در زمین و زیر پایش است، آگاه شود. به همین دلیل، ممکن است، آسیب ببیند. سخت‌ترین کار برای این موجود، خوردن آب است، او به سختی این کار را انجام می‌دهد.
زرافه نمی‌تواند از علف‌های سطح زمین تغذیه کند. به همین دلیل رو به خوردن سرشاخه‌های درختان، به ویژه درختان نو رسته اقاقیا آورده است. گفته می‌شود در مناطق زیستی و بومی این حیوان آسیب زیادی به محیط زیست و طبیعت منطقه وارد می‌شود، چرا که تغذیه او مانع رشد درختان می‌شود.
زرافه که به شتر، گاو، پلنگ، معروف است، حیوانی با وجوه مشترک و در عین حال متضاد با دیگر حیوانات است. گردن و پا‌های او شبیه شتر، سر و شاخ، بدن، سم او شبیه گاو و شکل و رنگ پوست آن شبیه پلنگ است.
با وجود این، گوشت، شیر و پوست او بر خلاف گاو، قابل استفاده نیست. صبر و بردباری و قناعت شتر را ندارد. در بیابان خار نمی‌خورد و بار نمی‌برد.
چابکی، چالاکی و غرور پلنگ را هم ندارد. این حیوان معمولا کمیاب است و به جز در برخی نقاط جهان که زیستگاه آن است در سایر نقاط بیشتر مردم او را در باغ وحش‌ها، تصاویر کتاب‌ها و فیلم‌های مستند، دیده و شناخته‌اند.
