آنها خون گرمند و این خصیصه آنان هم شبیه انسان‌هاست. اما یکی از تفاوت‌هایی که این حیوانات با انسان‌ها دارند، محیط زندگی آنهاست.
وال‌ها و دلفین‌ها، دارای ویژگی‌هایی هستند که این امکان را به آنها می‌دهد که بتوانند بیش از نیم ساعت را بدون گرفتن اکسیژن زیر آب بمانند.
روی کره خاکی انسان‌ها و دیگر حیوانات بطور غیر ارادی تنفس می‌کنند، این به آن معناست که ما حتی اگر نخواهیم نفس بکشیم بدن ما اکسیژن می‌طلبد و ما را مجبور به نفس کشیدن می‌کند.
اما در مورد دلفین‌ها و وال ها قضیه فرق می‌کنند. آنها بطور ارادی نفس می‌کشند به این معنا که هر گاه اراده کنند که زیر آب باشند می‌توانند دقایق طولانی را تا زمانی که روی آب می‌آیند نفس نکشند.
حال چطور ممکن است حیوانی که حرکاتش کاملاً ارادی و هوشیار است بتواند بخوابد؟
کاملاً واضح است که اگر ما در حالت هوشیاری به سر ببریم، نمی‌توانیم به خواب برویم و از آنجا که ساختار مغز پستانداران به شکلی است که تا زمانی که هوشیار باشند بیدار هستند، پس دلفین‌ها که باید در هوشیاری تصمیم بگیرند که چه وقت نفس بکشند چه هنگام می‌خوابند؟
تحقیقات ثابت کرده است که برای رفع این مشکل دلفین‌ها هنگام خواب نیمی از مغزشان را فعال نگه داشته و نیم دیگر در حال کار نگه می‌دارند.
به این صورت آنها هم استراحت لازم را دارند و هم تا حدودی در حالت نیمه هوشیار می‌باشند. گفته می‌شود که این حیوانات حدود ۸ ساعت در روز را در این حالت به سر می‌برند.
ما انسان‌ها احتمالا هرگز درک نمی کنیم که این نوع خواب چگونه است، اما آن را می‌توان به حالت ابتدای فرو رفتن به خواب یعنی حالتی که نیمه بیهوش هستیم و صداهای گنگی می‌شنویم تشبیه کرد.
حال این سؤال پیش می‌آید که دلفین ها کجا می‌خوابند؟
بهترین جا برای انان نزدیک سطح اقیانوس است که بتوانند در موقع مقتضی روی آب بیایند و نفس بکشند.
اگر دلفینی را دیدید که نزدیک سطح آب بود و تکان‌های کمی داشت بدانید که به خواب رفته است.