او در سال 1987 به بانک جهانی پیوست و از سال 1995 تا 2001 به‌عنوان نماینده صندوق بین‌المللی پول در قدس اشغالی فعالیت داشت.
فیاض از سال 2002 تا 2005 در کابینه محمود عباس، وزیر دارایی بود. پس از مرگ عرفات و درپی انتخابات ژانویه 2006 فیاض به‌عنوان رهبر گروهی کوچک مرسوم به «راه سوم» وارد پارلمان فلسطین شد اما دعوت اسماعیل هنیه، رهبر حماس را که در انتخابات حائز اکثریت کرسی‌ها شده بود برای حضور در کابینه رد کرد.
پس از توافق حماس و فتح برای تشکیل دولت وحدت ملی، فیاض که بسیار مورد اعتماد آمریکا، اسرائیل و اروپا است بار دیگر وزیر دارایی فلسطین شد.
هاآرتص چاپ تل‌آویو در توصیف فیاض می‌نویسد: وی فلسطینی مورد قبول همه (آمریکا، اروپا و اسرائیل) است. مشاور آریل شارون نخست‌وزیر پیشین رژیم صهیونیستی نیز فیاض را فردی توصیف کرده که هر کاری که می‌کند مورد قبول است. مطبوعات آمریکایی، اروپایی و اسرائیلی همواره فیاض را «میانه‌رو» و «عمل‌گرا» توصیف می‌کنند.
یوری آونری، نویسنده مشهور اسرائیلی در توصیف کلمات «میانه‌رو» و «عمل‌گرا» می‌نویسد: مطبوعات آمریکایی و اسرائیلی کسی را «میانه‌رو» خطاب می‌کنند که مطیع دستورات اسرائیل است.
سلام فیاض در سال 2007 در رام‌الله به‌عنوان رئیس دولت اضطراری سوگند یاد کرد. گرچه دولت اضطراری هیچ جایگاه قانونی در قوانین فلسطینی ندارد اما بلافاصله مورد تأیید آمریکا، اسرائیل و اروپا قرار گرفت.
فیاض در اولین دستور خود به‌عنوان نخست‌وزیر فرمان بسته شدن حساب‌های حماس را صادر کرد. آمریکا و اروپا هم در مقابل اعلام کردند تحریم‌های اعمال شده بر ضد فلسطینیان کرانه باختری را لغو کرده‌اند. اسرائیل هم اعلام کرد پول‌های مالیات فلسطینیان را به دولت فیاض می‌پردازد.
سلام فیاض آوریل سال 2013 به دنبال اختلافاتش با محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین، از سمت نخست وزیری استعفا داد.