او دوبار در سال‌های 1984 و 2006 به عنوان رییس جمهوری نیکارگوئه انتخاب شده است. اورتگا از عنفوان جوانی به سیاست علاقه داشت بسیار درباره انقلاب‌ها و مفاهیم جنبش‌های مردمی آموخته بود.
او در سال 1963 جهت پیوستن به یک گروه سیاسی زیرزمینی موسوم به "جبهه ساندینیست آزادی ملی" تحصیل در کالج را رها کرد. این جنبش نام خود از انقلابی نیکاراگوئه‌ای اوگوستو سزار ساندینو (1893-1934) گرفته بود.
اورتگا اما در زمان مبارزات خیابانی علیه نیرو‌های خاندان ساموزا که توسط آمریکایی‌ها تعلیم دیده بودند خود را به عنوان یکی از رهبران برجسته مقاومت علیه دیکتاتوری مطرح کرد.ادامه این فعالیت‌ها منجر به دستگیری وی در سال 1967 شد. اورتگا متعاقبا به کوبا تبعید شد و 7 سال از زندگی خود را در این کشور گذراند.
مبارزات ساندینیست‌ها در سال 1979 در نهایت نتیجه داد و دیکتاتور وقت آناستاسیو ساموزا دبایله سرنگون شد و جبهه ساندینیست آزادی ملی قدرت را در دست گرفت. دانیل اورتگا نیز به عنوان یکی از رهبران برجسته این جنبش در سال 1984 به مقام ریاست جمهوری نیکاراگوئه رسید.
مهمترین مشخصه دوران اول زمامداری دانیل اورتگا بر نیکاراگوئه جنگ‌های داخلی و چند دستگی سیاسی بود. رونالد ریگان رییس جمهوری وقت آمریکا که چپ گرایان نیکاراگوئه‌ای را خطری برای منافع ایالات متحده در آمریکای لاتین می‌دانست ، به فاصله اندکی پس از روی کار آمدن دانیل اورتگا در نیکاراگوئه، ساندینیست‌ها را به دلیل پیروی از ایدئولوژی مارکسیسم و روابط نزدیک با اتحاد جماهیر شوروی سابق و فیدل کاسترو در کوبا محکوم کرد.
در این زمان دولت آمریکا از کنتراها (کنترا در زبان اسپانیایی در معنای ضد به کار می‌رود) یا ضد انقلابیون نیکاراگوئه که علیه دولت ساندینیست می‌جنگیدند، حمایت می‌کرد.
جنگ داخلی در نیکاراگوئه و حمایت آمریکا از کنتتراها موجب تضعیف موقعیت سیاسی اورتگا در سال‌های پایانی دهه 1980 شد. در نتیجه اورتگا در انتخابات ریاست جمهوری نیکاراگوئه سال 1990 و در دو دور انتخابات بعدی در سال‌های 1996 و 2001 شکست خورد.
اورتگا اما در سال 2006 و با ایجاد یک ائتلاف سیاسی توانست در انتخابات ریاست جمهوری پس از شانزده سال پیروز شود. مطابق قانون اساسی نیکاراگوئه و برای اینکه انتخابات به دور دوم کشیده نشود، کاندیدای پیشتاز انتخابات می‌بایست 35 درصد آرا را کسب می‌کرد که اورتگا نیز توانست با کسب 38 درصد آرای مردمی، پیروز انتخابات لقب بگیرد. [جشن پیروزی اورتگا]
همچنین وی در انتخابات سال 2011 توانست با احراز بیش از63.7 درصد آراء از فابیو گادِآ، رقیب اصلی خود، پیشی گیرد و در پست ریاست جمهوری باقی بماند.
