اما فرود آمدن با چنین شیوه‌ای متضمن انجام فعالیتی پیچیده در گربه است.
گربه‌ها حس به دقت تنظیم‌شده‌ای از تعادل و چارچوب استخوانی بسیار انعطاف‌پذیر دارند(چرا که تعداد مهره‌های ستون فقرات گربه از انسان بیشتر است)، و این امر به آنها امکان می‌دهد تا بدنشان بچرخانند تا خودشان را هنگام فرود راست نگهدارند- یک توانایی ذاتی که "بازتاب راست‌کننده" نامیده می‌شود.
هنگامی که یک گربه می‌جهد یا از جای بلندی پایین می‌پرد، از قوه بینایی یا دستگاه دهلیزی‌‌اش (یک سیستم تعادلی که درون گوش داخلی قرار دارد) استفاده می‌کند تا بالا را از پایین تشخیص دهد و سپس قسمت فوقانی بدنش را طوری می چرخاند تا به سمت پایین قرار گیرد. قسمت تحتانی بدن گربه هم این مسیر را دنبال می‌کند.
حتی بچه‌گربه‌ها می‌توانند بدون ترس پایین بپرند، چرا که اغلب آنها تنها در 7 هفتگی در این کار مهارت پیدا می‌کنند.
گربه‌ها همچنین به علت بدن‌های کوچک، ساختار استخوانی سبک و موی ضخیم‌شان که باعث کاهش سرعت نهایی‌شان می‌شود، آرام به زمین برخورد می‌کنند.
برخی از گربه‌ها به شیوه‌ای مانند چتر نجات بدن‌های‌شان را "پهن می‌کنند"، تا مقاومت بیشتری در برابر هوا ایجاد کنند و سقوط آهسته‌تری انجام دهند.
با این حال اگر گربه دارید، مراقب باز بودن پنجره‌ها باشید، چرا که چیزهایی که مانند یک پرنده ممکن است آنقدر حواس گربه را پرت کند که باعث از دست رفتن تعادلش شود - گربه‌ها می‌توانند هنوز در هنگام سقوط صدمه ببینند، حتی اگر بر روی پاهای‌شان فرود آیند.
افتادن از ارتفاع‌های کم در حد یک تا دو طبقه ممکن است از سقوط ار ارتفاع‌های بلندتر خطرناک‌تر باشد، زیرا گربه وقت کافی برای راست کردن خود ندارد.
LiveScience, 13 Sep., 2007