آشنایی با جمهوری کنگو

کنگو با گابن، کامرون، آفریقای مرکزی، جمهوری دموکراتیک کنگو و محدوده برون‌مرزی (exclave) آنگولا با نام کابیندا همسایه است.

شهر برازاویلا، پایتخت این کشور، اولین بار توسط De Brazza که یک فرانسوی بود در سال ۱۸۸۴ کشف شد. این فرد که نام پایتخت هم از اسم او گرفته شده است، ۱۱ سال بر کنگو فرمانروایی کرد.

این کشور پیش تا سال ۱۹۶۰ مستعمره فرانسه بود. پس از استقلال تا سال ۱۹۹۲ حکومت مارکسیستی بر آن حاکم بود. در سال ۱۹۹۷ جنگ داخلی کوتاهی در این کشور درگرفت.

سیاست در کنگو

رئیس جمهور در این کشور با رای عمومی مردم برای دوره‌ای هفت ساله انتخاب می‌شود. رئیس کابینه نخست وزیر است که او و اعضای کابینه را رئیس جمهور تائید می‌کند.

مجلس ملی این کشور ۶۶ کرسی دارد که نمایندگان آن با رای مردم برای دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌شوند.

قانون اساسی جدید این کشور در سال ۲۰۰۲ میلادی تصویب شده است. نظام حقوقی آن برگرفته از نظام حقوقی فرانسه است.

اقتصاد در کنگو

تولید ناخالص داخلی این کشور ۹۷/۱۳میلیارد دلار است و نرخ تورم آن ۷ درصد.

روزانه در این کشور ۲۳۵ هزار و ۹۰۰ بشکه نفت تولید و ۲۲۹ هزار و ۷۰۰ بشکه نفت صادر می‌کند. در این کشور منابعی از گاز هم وجود دارد که البته تمامی آن صرف مصارف داخلی می‌شود.

محصولات صادراتی این کشور شامل نفت، الوار، شکر، کاکائو، قهوه و الماس است که به کشورهای آمریکا ، چین، تایوان و کره جنوبی صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل تجهیزات اساسی و مواد غذایی است که از کشورهای فرانسه، چین، آمریکا، هند، ایتالیا و بلژیک وارد می‌شود.

مردم کنگو

جمعیت این کشور سه میلیون و ۸۰۰ هزار و ۶۱۰ نفر است که میانگین سنی آنها ۷/۱۶سال است. امید به زندگی برای زنان ۵۲/۵۴ سال و برای مردان ۱/۵۲سال است.

۵۰ درصد از مردم این کشور مسیحی و دو درصد مسلمان هستند. زبان رسمی آن فرانسوی است.

کنگو در یک نگاه