آشنایی با گابن

این کشور با کشورهای گینه استوایی، کامرون و جمهوری کنگو همسایه است.

این کشور از زمان استقلالش از فرانسه تنها دو رئیس جمهور به خوددیده است.

هرچند گابن کشوری کم‌جمعیت است اما سیستم چند حزبی سیاسی و سرمایه‌گذاری‌های خارجی در آن سبب شده که یکی از باثبات‌ترین کشورهای سیاسی منطقه خود باشد.

سیاست در گابن

در سال ۱۹۹۱ قانون اساسی کنونی این کشور تصویب شد. رئیس جمهور این کشور عمر بونگو اوندیمبا نام دارد که به حاج عمر معروف است. او از سال 1967 این سمت را دارد.

بر اساس قانون اساسی رئیس جمهور با رای مردم برای دوره‌ای هفت ساله انتخاب می‌شود. او نخست وزیر را انتخاب می‌کند.

نخست‌وزیر رئیس کابینه است و اعضای هیات وزیران را منصوب می‌کند. سن قانونی در این کشور ۲۱ سال است.

در این کشور دو مجلس وجود دارد: سنا با ۹۱ کرسی که برای دوره‌ای هفت ساله انتخاب می‌شوند و مجلس ملی با ۱۲۰ کرسی.

اقتصاد در گابن

تولید ناخالص داخلی این کشور ۲۰.۰۹ میلیارد دلار است. 8/5درصد تولید ناخالص داخلی در بخش کشاورزی، 8/58درصد در بخش صنعت و بقیه در بخش خدمات تولید می‌شود.

۵۸۲ هزار نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند و نرخ بیکاری در آن ۲۱ درصد است. نرخ تورم در سال ۲۰۰۷ میلادی پنج درصد بود.

۷۷ درصد از محصولات صادراتی این کشور را نفت خام تشکیل می‌دهد و دیگر محصولات مهم صادراتی آن عبارتند از الوار، منگنز و اورانیوم که به کشورهای آمریکا (6/27 درصد)، چین (15/9درصد)، فرانسه (8/7 درصد)، ترینیداد و توباگو (4/5 درصد) و تایلند (3/4 درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، مواد غذایی، مواد شیمیایی و کالاهای اساسی است که از کشورهای فرانسه (4/35 درصد)، آمریکا (6/7 درصد)، هلند (5/5 درصد)، کامرون (5/4 درصد) و بلژیک (3/4درصد) وارد می‌شود.

مردم گابن

جمعیت این کشور یک میلیون و ۴۵۴ هزار و ۸۶۷ نفر است که میانگین سنی آنها 6/18 سال است. امید به زندگی در زنان 17/55سال و برای مردان 85/52سال است.

۵۵ تا ۷۵ درصد مردم آن مسیحی هستند. زبان رسمی آن فرانسوی است.

گابن در یک نگاه