آشنایی با رواندا

این کشور با اوگاندا، بروندی، جمهوری دموکراتیک کنگو و تانزانیا همسایه است.

از سال 1894- کنفرانس برلین- این منطقه تحت نام تانکانیکای آلمان در اختیار آلمان قرار گرفت.

شکست آلمان در جنگ جهانی اول منجر به تقسیمات مستعمره‌های آفریقایی آلمان شد. رواندا به بلژیک واگذار شد. در سال 1962 سرانجام رواندا از بلژیک مستقل شد.

قتل عام رواندا

اقوام هوتو و توتسی اقوام اصلی رواندا هستند. میان این دو قوم همیشه اختلاف نظر وجود داشته‌است، اما تخاصم میان آنها از زمانی که این کشور مستعمره شد به طور چشم‌گیری افزایش یافت.

در واقع، شباهت‌های میان دو قوم هوتو و توتسی زیاد است. آنها به یک زبان تکلم می‌کنند و مکان زندگی و سنن آنها نیز مشترک است. بر اساس یک فرضیه تقسیم‌بندی هوتو و توتسی فاقد ریشه‌های نژادی است و در سال‌های میانی دوران استعمار بر اساس توانگری مالی ساکنین منطقه ایجاد شده‌است.

در این تقسیم‌بندی کسانی که مالک بیش از پنج راس دام یا معادل آن بودند یا دارای ریشه‌های فئودالی قوی و ارتباط بهتر با استعمارگران بلژیکی بوده‌اند، توتسی و سایرین هوتو نام نهاده شده‌اند.

اما زمانی که بلژیکی‌ها در سال ۱۹۱۶ وارد این کشور شدند هوتوها و توتسی‌ها را دو موجودیت مجزا از هم تلقی کردند و حتی شناسنامه‌ها را بر اساس قومیت دسته‌بندی کردند.

بلژیکی‌ها توتسی‌ها را قومی ارجح بر هوتوها دانستند و توتسی‌ها خشنود از منزلت برتر خود، به مدت بیست سال پس از آن تاریخ در مقایسه با همسایگان هوتوی خود از سطح بهتر آموزشی و شغلی بهره‌مند شدند.

با افزایش تدریجی حس انزجار در میان هوتوها، رشته‌ای از شورش‌ها در سال 1959 رخ داد. در آن زمان، بیش از بیست هزار توتسی کشته شدند و بسیاری دیگر به کشورهای همسایه بروندی، تانزانیا و اوگاندا گریختند.

در ششم آوریل سال ۱۹۹۴ ، هواپیمای حامل جونوال هابیاریمانا، رییس جمهوری وقت رواندا که از اعضای قبیله هوتو بود و سیپرین نتاریامیرا، رییس جمهوری بروندی، در اثر شلیک موشک زمین به هوا در نزدیکی فرودگاه کیگالی، پایتخت رواندا، سقوط کرد.

در پی کشته شدن رییس جمهوری، هوتوهای تندرو این واقعه را به مخالفان توتسی نسبت دادند و به حملات گسترده علیه اقلیت قومی توتسی و هوتوهای میانه‌رو دست زدند.

قتل عام رواندا یکصد روز به طول انجامید تا سرانجام نیروهای شورشی، که افراد توتسی در آن اکثریت داشتند، توانستند کنترل اوضاع را در دست بگیرند.

گفته می‌شود که در خلال این یکصد روز، حدود هشت‌صد هزار تن از اعضای قبیله توتسی و هوتوهای میانه رو به دست هوتوهای افراطی کشته شدند. تسلط شورشیان بر اوضاع به فرار حدود دو میلیون تن از اعضای قبیله هوتو به کشور جمهوری دمکراتیک کنگو منجر شد.

سیاست در رواندا

رئیس حکومت در رواندا رئیس جمهور است و رئیس دولت، نخست‌وزیر. رئیس جمهو را مردم با رای خود هر هفت سال یک بار انتخاب می‌کنند. این دوره برای بار دوم قابل تمدید است. رئیس جمهور وزرا را تعیین می‌کند.

قوه‌ قانونگذاری رواندا از دو مجلس تشکیل شده است. یکی مجلس سنا که 26 عضو دارد و دیگری مجلس ملی که 80 عضو دارد. 53 نفر از نمایندگانش با رای مردم تعیین می‌شوند. 24 نماینده زن نیز از سوی جامعه محلی و سه نماینده هم از سازمان‌های معلولان و جوانان معرفی می‌شوند. دوره نمایندگی آنها پنج سال است.

اقتصاد در رواندا

تولید ناخالص داخلی این کشور 576/8 میلیارد دلار است. چهار میلیون و 600 هزار نفر نیروی کار آن را تشکیل می‌دهند که 90 درصد آنها در بخش کشاورزی مشغول به کار هستند.

محصولات صادراتی رواندا شامل قهوه، چای، چرم و قلع است که به کشورهای چین، آلمان و آمریکا صادر می‌شود.

محصولات وارداتی آن شامل مواد غذایی، ماشین‌آلات و تجهیزات، فولاد، محصولات پتروشیمی، سیمان و مواد ساختمانی است که از کشورهای کنیا، آلمان، اوگاندا و بلژیک وارد می‌شود.

مردم رواندا

هشتاد و چهار درصد از مردم هوتو و پانزه درصد توتسی هستند. خاطره قتل‌عام توتسی‌ها در سال ۱۹۹۴ هنوز در اذهان باقی‌مانده‌است. به دنبال قتل‌عام سال ۱۹۹۴ دادگاهی به نام دادگاه بین‌المللی کیفری برای رواندا تشکیل شد.

ارتباطات در رواندا

رادیوی دولتی رواندا پرمخاطب‌ترین رسانه در این کشور است. در دوران جنگ داخلی سال ۱۹۹۴ یک رادیوی خصوصی در تحریک هوتوها در کشتن توتسی‌ها نقش زیادی داشت.

این ماجرا سبب شد که تا چندی پیش دیگر هیچ رادیوی خصوصی در این کشور مجوز نداشته باشد. اولین رادیوی خصوصی پس از آن واقعه در سال 2004 میلادی راه‌اندازی شد.

رواندا در یک نگاه