این کشور از شمال با سنگال و از جنوب و شرق با گینه همسایه است. در غرب این کشور اقیانوس اطلس قرار دارد.
زمانی گینه بیسائو به عنوان پادشاهی گابو بخشی از امپراتوری مالی بود. بخش‌هایی از این پادشاهی تا زمان استعمار پرتغالی‌ها در قرن هجدهم باقی مانده بود.
پرتغالی‌ها در قرن ۱۷ آغاز به تجارت برده در این کشور کردند. باوجود این که این کشور از نخستین مستعمرات پرتغال بود، بخش‌های داخلی آن تا قرن ۱۹ مورد اکتشاف قرار نگرفت.
این کشور در زمان استعمار گینه، پرتغال نام داشت و پس از استقلال در ۲۴ سپتامبر ۱۹۷۳ نام پایتخت خود، بیسائو را به نام رسمی خود اضافه کرد تا از اشتباه گرفته شدن با جمهوری گینه جلوگیری کند.
سیاست در گینه بیسائو
رئیس جمهور در این کشور رئیس حکومت و نخست وزیر رئیس دولت است. رئیس جمهور برای دوره‌ای پنج ساله با رای مردم انتخاب می‌شود. نخست وزیر را رئیس جمهور تعیین می‌کند.
مجلس ملی این کشور ۱۰۰ کرسی دارد. نمایندگان این مجلس با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شوند.
قانون قضایی این کشور بر اساس قوانین فرانسه نگاشته شده است. سن قانونی در گینه بیسائو ۱۸ سال است.
اقتصاد در گینه بیسائو
تولید ناخالص داخلی این کشور ۲/۹۰۱ میلیون دلار است و ۴۸۰ هزار نفر نیروی کار آن را تشکیل می‌دهند که ۸۲ درصد از آنها در بخش کشاورزی مشغول به کار هستند. نرخ تورم در سال ۲۰۰۲ میلادی در این کشور چهار درصد بود.
محصولات صادراتی گینه بیسائو شامل بادام هندی، میگو، بادام‌زمینی، خرما و الوار است که به کشورهای هند (۱/۷۶ درصد)، نیجریه (۱/۱۸ درصد) و ایتالیا (۴/۱ درصد) صادر می‌شود.
محصولات وارداتی این کشور شامل مواد غذایی، ماشین‌آلات و تجهیزات حمل و نقل و محصولات پتروشیمی است که از کشورهای پرتغال (۷/۱۸ درصد)، سنگال (۳/۱۶درصد)، ایتالیا (۱۳ درصد) و پاکستان (۵/۴درصد) وارد می‌شود.
مردم گینه بیسائو
جمعیت این کشور یک میلیون و ۴۷۲ هزار و ۷۸۰ نفر با میانگین سنی ۱/۱۹ سال است. امید به زندگی برای زنان در این کشور ۰۴/۴۹سال و برای مردان ۳۷/۴۵سال است.
زبان رسمی این کشور پرتغالی است. ۴۵ درصد از مردم آن مسلمان، پنج درصد مسیحی و بقیه پیرو ادیان بومی هستند.
گینه بیسائو در یک نگاه
| مساحت | ۳۶، ۱۲۰ کیلومتر مربع |
| جمعیت | ۱، ۴۷۲، ۷۸۰ نفر |
| پایتخت | بیسائو |
| واحد پول | فرانک |
| دامنه اینترنتی | gw. |
| پیش شماره | ۲۴۵+ |