به گزارش همشهری آنلاین به نقل از بی‌بی‌سی، مردم مرتب دربارهٔ اندازهٔ دور کمر خود در شبکه‌های اجتماعی می‌نویسند، نظرسنجی‌هایی هم مدام در پی آن هستند که ببینند چقدر در قرنطینه وزن اضافه کرده‌اند.
طی ماه‌های اخیر، امکان نادیده گرفتن این تحلیل که آیا رژیم در حال تغییر ما - به دلیل مواد غذایی در دسترس و تغییر شیوه زندگی - بر وزن ما تأثیر می گذارد، غیرممکن شده است.
کینگز کالج لندن و ایپسوس موری نظرسنجی تازه‌ای از ۲۲۵۴ نفر انجام دادند. ۴۸ درصد از شرکت‌کنندگان گفتند که در دوران قرنطینه اضافه وزن پیدا کرده‌اند و همین میزان افراد هم گفتند که بیش از حد معمول دچار اضطراب و افسردگی بودند و ۲۹ درصد گفتند که بیش از اندازهٔ معمول الکل نوشیده‌اند. اما با توجه به نگرانی‌هایی که مردم از سر می‌گذرانند آیا باید نگران عددهای ترازو هم باشیم؟
اما چطور باید سلامت جسمی و روانی خود را بدون تمرکز اضافی بر وزن حفظ کنیم؟
پریا تیو، متخصص تغذیه می‌گوید: "نگرانی و استرس مردم خیلی شدید است، بعضی افراد بیشتر می‌خورند تا بتوانند با این نگرانی‌ها کنار بیایند". او هشدار می‌دهد که نگرانی در مورد اندکی اضافه وزن فقط به نگرانی‌های دیگر اضافه می‌کند.
او می‌گوید: "ما به خوبی می‌دانیم که در حال حاضر سلامت روانی افراد خیلی متزلزل است و به همهٔ آن چیزهایی که به طور معمول حال آنها را خوب می‌کند هم دسترسی ندارند. پس باید حواس‌مان باشد که باعث نشویم آدم‌ها بیشتر احساس گناه کنند یا نگران شوند".
اگر به رژیم غذایی خود اهمیت می‌دهید بیشتر به سلامت تغذیه‌ٔ خود فکر کنید نه به عدد روی ترازو.
چطور می‌توانید رژیم غذایی سالمی داشته باشید؟
پریا می‌گوید: "بیشتر روی چیزهایی که می‌توانید به رژیم غذایی خود اضافه کنید تمرکز کنید نه چیزهایی که از آن حذف کنید. به‌جای اینکه رژیم بگیرید و احساس منفی پیدا کنید، تصمیم بگیرید که برای مثال روزی یک وعده بیشتر میوه بخورید در نتیجه هدف مثبتی برای خودتان تعیین می‌کنید. اگر هم نتوانستید این کار را انجام دهید، دنیا به آخر نمی‌رسد".
"شما می‌توانید به این فکر کنید که " آیا وعدهٔ میوه و سبزی را هر روز می‌خورم؟ آیا پروتئین و غلات کامل و کربوهیدرات‌های کافی مصرف می‌کنم؟" هیچ اشکالی هم ندارد که گاهی یک برش کیک بخورید".
پریا پیشنهاد می‌کند که از تغییرات کوچک شروع کنیم. به جای اینکه فکر کنید "ده چیز را باید تغییر دهم"، بر چیزهای ساده‌ای که همین حالا می‌توانید انجام دهید تمرکز کنید، کارهایی که پیش از این هم برای شما مفید بوده است، چون به این ترتیب احساس می‌کنید با تغییر کوچکی به نتیجه‌ای رسیدید".
وقتی می‌گویید "من نباید آن کیک شکلاتی را بخورم" باعث می‌شود که بیشتر بخواهید کیک را بخورید. اگر کیک را نخورید، ممکن است چیز دیگری بخورید که آنچه نخوردید را "جبران" کند. غذا پاداش یا تنبیه نیست. چیزی است که از آن تغذیه می‌کنیم... و خیلی هم خوشمزه است.
آیا ورزش کمکی می‌کند؟
ژانا فون‌دایک، مربی ورزشی و یکی از مجریان پادکست "فیت اند فیرلس" بی‌بی‌سی است؛ او تقلای مردمی را که در حال حاضر امکان اجرای روال معمولی ورزش روزانهٔ خود را ندارند، درک می‌کند.
او می‌گوید: "وقتی خبر قرنطینه را شنیدم فکر کردم من هرگز نمی‌توانم در خانه ورزش کنم. چطور می‌توانم خودم را در آپارتمان کوچکی که زندگی می‌کنم و هیچ فضای بیرونی ندارد وادار به ورزش کنم؟ باید کف دفتر کار کوچکم ورزش کنم بدون آنکه هیچ وسیلهٔ ورزشی داشته باشم؛ وحشت کرده بودم. من از بدن‌سازی و کلاس‌های ورزشی لذت می‌برم".
"هفتهٔ اول با خودم کلنجار رفتم، زود راهش را پیدا کردم که چه نوع تمرین‌های ورزشی می‌توانم انجام دهم و حالا حس می‌کنم که دوباره هماهنگی خودم را پیدا کرده‌ام".
ژانا دیدگاهش را از "من نمی‌توانم این کار را انجام دهم..." به "با امکاناتی که دارم چه کاری می‌توانم انجام دهم؟" تبدیل کرد. بیشترین چیزی که افراد از او می‌پرسند این است که حس می‌کنند نمی‌توانند به اهداف ورزشی قبل از قرنطینهٔ خود دست پیدا کنند و این هدف‌ها حالا دست‌نیافتنی‌تر شده‌اند.
انتظارات ورزشی خود را تغییر دهید
مثل پریا، ژانا هم فکر می‌کند بهترین راه برای نگرانی کمتر در مورد واقعیت جدید دنیای پیرامون خود- مهربانی و دلسوزی با خود است.
"افراد باید با خودشان مهربان باشند. ما در دوران همه‌گیری جهانی هستیم، انتظارات زیادی از خودتان و برنامهٔ ورزشی روزانهٔ خودتان نداشته باشید، این فقط اثر منفی بر شما دارد. هدف‌های تازه‌ای برای خودتان تعریف کنید با کمی مهربانی و با واقع‌بینی بیشتر نسبت به شرایطی که در آن قرار داریم".
او که عاشق و مشتاق ورزش است حالا تلاش می‌کند ورزش‌های جدیدی پیدا کند و از آنها لذت ببرد. "من شروع به دویدن کردم، کاری که پیش از این کمتر انجام می‌دادم و حالا عاشقش شدم. پیلاتس را هم شروع کردم، ویدئوهای آموزشی زیادی در اینترنت پیدا کردم و آنها را دیدم".
ژانا امیدوار است که مردم بتوانند از منابع رایگان موجود بهترین استفاده را کنند. او در برنامه‌های ورزشی که تولید می‌کند بر آموزش توانمندسازی جسمی بدون نیاز به وسیله یا با وسایل ساده تمرکز دارد. "تولیدکنندگان این برنامه تمام تلاش خود را می‌کنند تا برنامه‌ای رایگان برای کمک به تحرک افراد تولید کنند... و همهٔ این برنامه‌ها حالا در دسترس شماست".
"فکر نکنید که "من باید یک ساعت کامل ورزش کنم". می‌توانید ۱۵ دقیقه بعد از قهوهٔ صبح ورزش کنید و ۱۵ دقیقه هم هنگام ظهر و هم‌چنین شب به پیاده‌روی بروید".
او هم‌چنین بر این باور است که بهتر است برای ورزش و استفاده از هوای آزاد بیرون رفت (حتی اگر پیاده‌روی ملایمی دور خانه باشد) این کار به سلامت روانی شما کمک می‌کند. دور و بر خانه بگردید، قبل و بعد یا حتی وسط کارتان و اگر آخر هفته‌ها فرصت داشتید طولانی‌تر پیاده‌روی کنید".
آیا بحران سلامتی اثری منفی بر دیدگاه شما از بدن خودتان دارد؟
دوران‌های بی‌ثباتی باعث افزایش نگرانی افرادی که رابطهٔ ناسالمی با غذا دارند می‌شود. کیمبرلی ویلسون، روان‌شناس به افرادی که دچار مشکلات تغذیه هستند کمک می‌کند و به بررسی رابطهٔ احساسی این افراد با غذا می‌پردازد.
کیمبرلی می‌گوید:"متأسفانه خیلی از افراد از غذا به عنوان راهی برای مهار نگرانی استفاده می‌کنند یا برای آنکه احساس خودباوری و ارزشمندی کنند. برای آنکه به خودشان بگویند "من همه کارهای درست را انجام داده‌ام، من روش زندگی تحسین‌برانگیز و افتخارآفرینی دارم". بسیاری از افراد با خیال انجام این کارها به خودباوری می‌رسند و آن را تقویت می‌کنند. فکر می‌کنم بدون ورزش کردن یا با خوردن غذاهای معمولی ناگهان آدم‌ها احساس بی‌پناهی می‌کنند".
اگر درگیر تصور منفی از خودتان هستید باید چه کنید؟
کیمبرلی می‌گوید: "مردم تلاش می‌کنند همان کارهای عادی خود را ادامه دهند. اما در این شرایط هیچ‌چیز عادی نیست".
"نمی‌توانید کارهایی را که پیش از این می‌کردید بکنید پس با خودتان به همان مهربانی رفتار کنید که انگار کسی دیگر دارد این شرایط را برای شما تعریف می‌کند.
"کمی با خودت مهربانی کن. همهٔ ما لحظه‌های دشواری را تجربه کردیم. دلیلی ندارد به دلیل احساسی که داری از خودت عصبانی باشی یا آزرده شوی. تلاش کن فکر کنی با این شرایطی که هستم چه می‌توانم بکنم و چطور می‌توانم با خودم مهربان باشم؟ به چه چیزی نیاز دارم تا بتوانم از این دوران بگذرم؟".
"فکر کن: " آیا از سلامتی خودت خوشحال نیستی؟ آیا از اینکه بدن تو آنقدر سالم است که می‌توانی این شرایط بحرانی را بگذرانی و استرس خود را مهار کنی و مراقب خانواده‌ات باشی، خوشحال نیستی؟".
"روشی وجود دارد به نام "خوش‌بینی واقع‌گرایانه"، که من برای مراجعانم به این صورت توضیح می‌دهم که جمله‌ای را با "حداقل..." شروع می‌کنم و آنها باید آن را با "من حالم خوب است" یا "من سالم هستم" تمام کنند. این تمرین کمک می‌کند تا از فکر دربارهٔ عیب و نقص‌هایی که بدن‌تان دارد فارغ شوید و به آنچه واقعاً هستید و به کارهایی که می‌توانید و به همه موهبت‌های سالم بودن فکر کنید".