همشهری آنلاین_مریم باقرپور: کاخ «ناصری» دارای ۲ بخش اندرونی و بیرونی است که در یک محوطه ۸ هزار متری قرار دارد. مجموعه بیرونی این عمارت، حیاطی به شکل مستطیل که در ۴ تراز طراحی شده است؛ ورودی شاهی به شکل نیم دایره در تراز اول قرار دارد و ساختمان دیوان‌خانه در ۲ طبقه در تراز چهارم ساخته شده و مزین به کاغذ دیواری‌های روغنی آلمانی و گچبری‌های سقفی است.
این عمارت با معماری «آقا محمد ابراهیم خان» با لقب «معمار باشی»، به دستور ناصرالدین شاه ساخته شد و او هر سال در شهرستانک، مراسمی با نام «آشپزان» برگزار می‌کرد. «اعتمادالسلطنه» در کتاب خاطرات خود درباره این رویداد می‌نویسد: «هر سال در یک روز معین، ناصرالدین‌شاه به اتفاق وزرا، رجال، شاهزادگان و دیگر نزدیکان خود به شهرستانک می‌آمد و مراسم مخصوص آشپزان به راه می‌انداخت.» البته ناصرالدین‌شاه برای سفر به روستای شهرستانک از یک جاده مخصوص کالسکه‌رو شاهی عبور می‌کرد که از راه «پس قلعه» و «توچال» به شهرستانک منتهی می‌شد و در این میان، بیش از ۱۵۰۰ خدمه و چاکر شاه مجبور بودند از راهی باریک و خطرناک از روی رودخانه به شهرستانک بروند و معمولاً در جریان این ترددها، تعدادی به داخل آن سقوط می‌کردند و جان خود را از دست می‌دادند.
به همین دلیل، ناصرالدین‌شاه دستور ساخت قصر «یاقوت» در «سرخه حصار» را داد و مراسم آشپزان خود را به آنجا منتقل کرد. همین موضوع سبب شد تا با گذر زمان، کاخ ناصری از رونق بیفتد و حال و روز خوشی نداشته باشد. هرچند این بنا به‌عنوان «میراث فرهنگی» ثبت تاریخی شده است.