همشهری آنلاین_مژگان مهرابی: این حسینیه وسعتی بالغ بر ۶۰۰مترمربع دارد و تا سال ۱۳۳۳ به‌صورت چادر بوده و در ماه‌های محرم و صفر پهلوانان محله با علم کردن ۲ تیرک و چادر بزرگ، خیمه امام حسین(ع) را آنجا برپا می‌کردند. اما بعد از دهه ۳۰ «احمد متبحری» یکی از معتمدان محله برای ساخت حسینیه اقدام کرد و با کمک اهالی این مکان ساخته شد. شاخصه این تکیه به غیر از قدمت بالای آن، وجود نخلی است که در ظهر عاشورا در محله گرداننده می‌شود و اهالی دولاب ارادت بالایی به آن دارند.
به گفته اهالی، نخل را فردی به نام «ارباب مهدی» ساخته است. آن‌طورکه قدیمی‌های محله تعریف می‌کنند، ۷۰ – ۸۰ سال پیش ارباب مهدی با مباشرش به نام «حسین علی» در ایام محرم به یزد می‌رود و در آن جا با نخل آشنا می‌شود. بعد از سفر، ارباب مهدی درخت‌های کاج باغش را قطع کرده و به کارخانه چوب‌بری می‌برد و از آنها نخل بزرگی درست می‌کند. از آنجا که نخل وزن زیادی داشت و حمل‌ونقل آن دشوار بود، ارباب مهدی، نگهداری از نخل را برعهده حسین علی که فردی تنومند بوده واگذار می‌کند.
«جواد متبحری» متولی تکیه چالی درباره نخل می‌گوید: «نخل، نمادی از تابوت نداشته امام حسین(ع) است. حسین علی ارادت خاصی به امام حسین(ع) داشت. برای همین ماه محرم پای پیاده از شمیران به دولاب می‌آمد. او همیشه جلو نخل را روی دوشش می‌گذاشت و چون قامت بلندی داشت جلو نخل با عظمت خاصی بالا می‌آمد و صحنه‌اش دیدنی می‌شد. البته برای حمل آن چند نفر از مردان قوی دولاب هم او را یاری می‌کردند.»
از رسم‌های جالب محرم دولاب، آیین نخل گردانی است، با شروع ماه محرم، نخل ۸۰ ساله سیاهپوش شده و تا ظهر عاشورا در خود حسینیه می‌ماند. ظهر عاشورا عزاداران حسینیه عسکری دولاب با سینه‌زنی به طرف تکیه چال دولاب حرکت کرده و در آنجا به اقامه عزا می‌پردازند. سپس نخل دولاب را که نماد تابوت و تشییع جنازه است از تکیه چال به طرف بقعه چهل تن و مزار شهدای گمنام حرکت می‌دهند. سپس سر مزار شهدای گمنام در بقعه چهل تن رفته و به نوحه‌سرایی می‌پردازند. به گفته اهالی، مصداق نخل تکیه چال در تهران وجود ندارد.