همشهری آنلاین - پریسا نوری: مردم نفت را از نفتی‌ها و مغازه‌های نفت‌فروشی می‌خریدند. نفتی‌ها افرادی بودند که با گاری دستی بشکه‌های نفت را به کوچه‌ها می‌بردند و با صدای بلند فریاد می زدند «نفتی» آمده است، مردم را خبردار می‌کردند.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
نفت‌فروش محله
آنهایی که موفق به خرید نفت از نفتی‌ها نمی‌شدند به سراغ نفت‌فروش محله می‌رفتند. زمستان‌ها که سوز و سرمای هوا بیداد می‌کرد مغازه نفت فروشی‌ها از همه مغازه‌ها شلوغ‌تر بود و صف‌های طولانی جلوی آنها تشکیل می‌شد به طوری که گاهی عکس و خبر صف نفت فروشی به روزنامه‌ها هم می‌رسید.
بزرگترها صف‌های نفت را به خوبی به یاد دارند؛ همان سال هایی که برف تا زانوهایشان می رسید و ناچار بودند در آن سرما و بدون داشتن وسیله ای برای رفت و آمد به محل فروش نفت بروند و در صف‌های طولانی منتظر بمانند تا یک پیت نفت خریداری کنند.
پیت‌های نفت در انباری‌ها یا گوشه حیاط‌های بزرگ و قدیمی جا می گرفت و مردم برای احتیاط و از ترس این که مبادا نفت کمیاب شود همیشه نفت اضافی و مازاد خریداری می‌کردند.