همشهری آنلاین - ثریا روزبهانی: آن طور که در منابع تاریخی آمده «حاج عیسی‌خان بیگلربیگی» زمینی به مساحت هزار و ۶۰۰متر از املاکش را به «میرزا موسی» وزیر وقت اجاره داد تا آب انبار بزرگی در آن بنا کند. این آب انبار در همسایگی بقعه زیارتی سیداسماعیل ساخته شد و به همین نام هم شهرت پیدا کرد. در آن دوران این آب انبار باعث شکل‌گیری و رونق راسته بازار سیداسماعیل شد و اندک اندک مغازه‌های مسگری یکی پس از دیگری در این راسته فعالیتشان را آغاز کردند.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا ببینید
در گذشته ساخت و خرید و فروش ظروف مسی، شغل اصلی کاسبان این بازار بود، اما سالهاست که دیگر در راسته سیداسماعیل از شنیدن صدای چکش به روی مس و دیدن ظروف مسی و سفیدگر خبری نیست به جای آن لباس و پوشاک بر در و دیوار این بازار آویزان شده است.
«جعفر شهری» در کتاب «تهران در قرن سیزدهم» بازار مسگرها را اینگونه روایت می‌کند: «مسگرها نیز مانند بسیاری از صاحبان حرفه‌ها، بازاری داشتند. یک بازاری برای ساخت در جنوب (چهارسو بزرگ) و دیگر بازاری برای فروش بین بازار عطر فروش‌ها و بازار مرغی‌ها. بازار و اجناسی که مورد حاجت همگان بود از جهاز عروس که اول خریدش از طشت، لگن، آفتابه و ظروف آشپزخانه از آنجا شروع شده تا دیگ، کماجدان، پیاله، دوری و بشقاب، طاس، دولچه، سینی، مشربه و غیره و غیره که به کارِ، خانه‌دارها می‌آمد تا سطل و لگنی که اسباب سدر و کافور غسل مردنشان. مس‌های کاشان و بعد از آن زنجان، از بهترین‌ها و شناخته شده بود.»