همشهری آنلاین - شهره کیانوش راد: سال ۱۳۰۵، زمانی که آب قنات مزرعه باقره (باقرآباد) در غرب رودخانه اوین با کم‌آبی مواجه شد، کشاورزان و باغداران نگران کم‌آبی و خشک شدن زمین‌های باغی و محصولاتشان شدند.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
«مهدی اعرابی»، تهران‌پژوه و از معتمدان محله اوین، می‌گوید: «بهارسال ۱۳۰۵ زمانی که قنات مزرعه باقره (باقرآباد) در غرب رودخانه اوین با کم‌آبی مواجه شد، با درایت و تلاش آقاسیدابراهیم و آقاسیدمصطفی، دو تن از ریش‌سفیدان روستای اوین، بعد از ۴۰ روز، آب به قنات‌های اوین جاری شد. شهریور ۱۳۰۵ جشنی در اوین با حضور تیمورتاش، وزیر دربار، علی‌اکبر داور، وزیر ابنیه، خلیل‌خان ثقفی، وزیر معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه، جمعی از اهالی و بزرگان اوین در کنار دهانه قنات برپا و در انتهای آن شب، سفره شام نیز گسترده شد.
آقا سید ابراهیم که در چند ماه گذشته برای لایروبی چاه‌های قنات تلاش زیادی کرده بود، قبل از صرف شام به وزرای مذکور نزدیک شد و هوشمندانه به نمایندگی از طرف اهالی اوین درخواست تاسیس یک باب مدرسه دولتی را مطرح کرد. وزیر معارف پاسخ مثبت داد و مقرر شد در ازای این موفقیت، مدرسه دولتی در اوین راه‌اندازی شود.
چندماه پس از موافقت وزیر معارف، اوین صاحب مدرسه شد. به موجب نامه شماره ۶۲۰۴ مورخ ۱۵/۱۰/۱۳۰۵، نخستین مدرسه دولتی اوین در پاییز ۱۳۰۶ با ۲ کلاس اول و دوم پسرانه آغاز به‌کار کرد. مکان فعالیت این مدرسه در ابتدای کوچه آسیاب و در منزل مشهدی حاجی وزوا بود و دانش‌آموزان از روستاهای درکه، ونک، فرحزاد، اسدآباد و ولنجک به اوین می‌آمدند. مدیر و معلم مدرسه مرحوم شیخ مصطفی صالحی، پدر مرحوم عباس صالحی بود که دعای سحر با صوت او معروف است.
شیخ مصطفی از اهالی تجریش بود و هر روز به اوین می‌آمد. دانش‌آموزان این مدرسه همگی پسر بودند و معلم مدرسه دروس املا، انشا، شرعیات، حساب و علم‌الاشیا را به آنها آموزش می‌داد. آقاسیدابراهیم و آقاسیدمصطفی، برای رونق یافتن کار مدرسه و ایجاد انگیزه در بقیه اهالی، فرزندان پسر خود را تا حد امکان از کار کشاورزی معاف کردند تا بتوانند به مدرسه بروند و باسواد شوند. در سال‌های بعد به‌تدریج، کلاس‌های سوم و چهارم نیز به ۲ کلاس قبلی افزوده شده و در نتیجه دبستان دولتی اوین با ۲ مدرسه دیگر شمیران، یعنی شاپور تجریش و حکیم نیاوران، به مدرسه چهارکلاسه ارتقا یافت.