مارچلو لیپی فعالیت خود به عنوان بازیکن را بدون جلب توجه و تقریبا به دور از چشم دیگران آغاز کرد. او از سال ۱۹۶۲ تا ۱۹۸۰ به عنوان لیبرو در تیم سمپدوریا جنوا بازی می‌کرد، به علاوه در تیم‌های ساوونا و پیستویزه نیز بازی کرده است.
مربی باشگاهی
لیپی امروزه یکی از بهترین مربیان جهان است. او مربیگری را از تیم‌های کوچک شروع کرد. در سال ۱۹۸۲ مربی تیم جوانان سمپدوریا جنوا شد. اولین حضورش به عنوان مربی یک تیم حرفه‌ای در تیم پونته‌درا در سری C۲ بود (۱۹۸۶-۱۹۸۵)، سپس مربی سیه‌نا (۱۹۸۷-۱۹۸۶)، پیستویزه (۱۹۸۸-۱۹۸۷)، کاراره‌سه (۱۹۸۹-۱۹۸۸)، چزه‌نا (۱۹۹۱-۱۹۸۹)، لوکه‌زه (۱۹۹۲-۱۹۹۱)، آتالانتا برگامو (۱۹۹۳-۱۹۹۲) و ناپل (۱۹۹۴-۱۹۹۳) شد و با ناپل در رده ششم جدول سری A جای گرفت.
در سال ۱۹۹۴ به عنوان مربی در یوونتوس استخدام شد. در آنجا بین سال‌های ۱۹۹۴ و ۱۹۹۹ سه‌بار قهرمانی لیگ ایتالیا، یک‌بار جام حذفی و دوبار سوپر جام این کشور، یک‌بار لیگ قهرمانان اروپا، یک‌بار سوپر جام اروپا و یک‌بار قهرمانی باشگاه‌های جهان را کسب کرد، به علاوه، دوبار دیگر نیز یوونتوس را به فینال لیگ قهرمانان برد که قهرمانی را از دست داد. در فصل ۹۹/۱۹۹۸ یوونتوس با مصدومیت چند تن ازستاره‌هایش از جمله الساندرو دل‌پیه‌رو و فیلیپو اینزاگی مواجه بود و نتوانست انتظارات زیادی را که از این باشگاه می‌رفت، برآورده کند و همین امر باعث شد تا لیپی در خلال فصل، مجبور به کناره‌گیری از باشگاه شود.
لیپی برای فصل ۲۰۰۰/۱۹۹۹ سرمربی اینتر میلان شد، اما هیچ‌گاه در آنجا احساس خوبی نداشت و نتوانست افتخاراتی را که با یوونتوس به دست آورده بود، در این تیم تکرار کند. درست در پایان اولین فصل حضور در اینتر، تقاضای فسخ قرادادش را کرد. ماسیمو موراتی، رئیس باشگاه، پیشنهاد او را رد کرد، اما او را بعد از اولین بازی در فصل بعد، اخراج کرد.
در تابستان سال ۲۰۰۱، لیپی دوباره به یوونتوس بازگشت و دوباره توانست در همان فصل اول، قهرمانی را نصیب این تیم کرده و در فصل بعد هم از عنوان قهرمانی دفاع کند. علاوه بر این، تیم لیپی دو قهرمانی در سوپر جام ایتالیا به دست آورد و در فصل ۰۳/۲۰۰۲ بازهم به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسید، اما در آن بازی در ضربات پنالتی مغلوب آ. ث. میلان شد. بعد از فصل ناامید کننده ۰۴/۲۰۰۳، قراداد وی از سوی باشگاه تمدید نشد.
مربی تیم ملی
در اولی جولای سال ۲۰۰۴، مارچلو لیپی سرمربی تیم ملی فوتبال ایتالیا شد و این تیم را دو سال بعد، در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان به مقام قهرمانی جهان رساند. پیش از آن، وی در تیم ملی عملکرد متوسطی داشت، این تیم در مسابقات انتخابی جام جهانی نتایج خوبی به دست نیاورد و حتی در مقابل اسلوونی با یک گل تن به شکست داد. اما بعد از آن پیروزی‌های مجاب‌کننده‌ای در بازی‌های دوستانه در مقابل روسیه ( ۲:۰)، هلند (۳:۱) و آلمان (۴:۱) به دست آورد. این نتایج نشان داد که بازیکنان جوانی مانند دانیله ده‌روسی و آلبرتو جیلاردینو که لیپی آنها را به تیم ملی آورده بود، روزبه روز بهتر عمل کرده و با بقیه تیم هماهنگ می‌شوند.
از اکتبر سال ۲۰۰۴ تا بازی نهایی در ۹ جولای سال ۲۰۰۶، تیم ملی ایتالیا با رهبری لیپی در ۲۵ بازی بدن شکست باقی ماند. ایتالیا در این بین به ۱۶ پیروزی و ۹ تساوی دست یافت. پس از این موفقیت، لیپی در تاریخ ۱۲ جولای سال ۲۰۰۶ از سمت خود به عنوان سرمربی تیم ملی استعفا داد. لیپی تنها مربی‌ای است که در کارنامه‌اش، هم قهرمانی جهان و هم قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا را دارد.
در ۲۴ جون سال ۲۰۰۸ اعلام شد که او دوباره سرمربی تیم ملی ایتالیا شده است. وی جانشین روبرتو دونادونی شد که پس از حذف آزوری‌ها در مرحله یک چهارم نهایی جام ملت‌های ۲۰۰۸ اروپا، از کار برکنار شد. اولین بازی او در ۲۰ آگوست ۲۰۰۸ در مقابل اتریش انجام گرفت که دو تیم به تساوی ۲ بر ۲ رسیدند.
با تساوی ۱ بر ۱ در دیدار دوستانه مقابل یونان در ۲۰ نوامبر ۲۰۰۸، تیم ملی ایتالیا تحت رهبری مارچلو لیپی به رکورد ۳۱ بازی پی در پی بدون شکست رسید. با این بازی، لیپی رکورد جهانی را شکست.
سیستم بازی
ایتالیا با لیپی، در جام جهانی ۲۰۰۶ با سیستم ۱-۱-۴-۴ بازی می‌کرد. این تیم در طول جام جهانی به غیر یک گل به دروازه خودی و یک گل از روی نقطه پنالتی، هیچ گلی را دریافت نکرد.
موفقیت‌ها
تیم ملی:
قهرمان جهان: ۲۰۰۶
باشگاه:
لیگ قهرمانان اروپا: ۹۶/۱۹۹۵
فینال لیگ قهرمانان اروپا: ۹۷/۱۹۹۶، ۹۸/۱۹۹۷، ۰۳/۲۰۰۲
جام باشگاه‌های جهان: ۱۹۹۶
سوپرجام اروپا: ۱۹۹۶
قهرمانی ایتالیا: ۹۵/۱۹۹۴، ۹۷/۱۹۹۶، ۹۸/۱۹۹۷، ۰۲/۲۰۰۱، ۰۳/۲۰۰۲
جام حذفی ایتالیا: ۹۵/۱۹۹۴
سوپر جام ایتالیا: ۱۹۹۵، ۱۹۹۷، ۲۰۰۲، ۲۰۰۳
افتخارات شخصی
برترین مربی سال از سوی جایزه باشگاه فوتبال یوفا: ۱۹۹۹
برترین مربی باشگاهی جهان: ۱۹۹۶، ۱۹۹۸
برترین مربی ایتالیا: ۱۹۹۷، ۱۹۹۸، ۲۰۰۳
برترین مربی ملی جهان: ۲۰۰۶
لیپی در ۲۲ اکتبر ۲۰۱۶، مربی تیم ملی چین شد.
لیپی ۵ بهمن ماه ۱۳۹۷ پس از حذف چین در جام ملت‌های آسیا از هدایت این تیم کناره گیری کرد.