همشهری آنلاین – حسن حسن‌زاده: نخستین نشانه‌های این سرود را باید ۱۸ سال پیش از پیروزی انقلاب در شعری از دکتر عبدالله بهزادی جست‌وجو کرد. او در سال ۱۳۳۹ و پس از درگذشت پاتریس لومبومبا رهبر انقلابی جنبش ملی کنگو شعری برای همدردی با همسر لومبومبا در هفته‌نامه سپید و سیاه منتشر کرد که چند سال بعد به منبع الهامی برای خلق سرود انقلابی «بهاران خجسته باد» تبدیل شد. در بخشی از این شعر آمده بود: «به بانوی سوگوار، که در ماتم شهید بنالید و زان نوا، دل عالمی تپید بهاران خجسته باد!»
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
سال‌ها بعد، کرامت‌الله دانشیان که از مبارزان سیاسی سال‌های پیروزی انقلاب بود، با بخشی از این شعر سرودی ساخت و آن را به دانش‌آموزان مدرسه‌ای در روستای سلیران یاد داد تا آن را به جای سرود ملی شاهنشاهی بخوانند. وقتی دانشیان به دلیل فعالیت‌های مبارزاتی‌اش به زندان شاه افتاد، سرود بهاران خجسته‌باد با صدای خوش او و همراهی زندانیان در سلول‌ها طنین‌انداز می‌شد.
سرود بهاران خجسته باد نخستین بار از همین زندان‌ها بود که به میان راهپیمایی‌های مردم راه پیدا کرد؛ وقتی زندانیان سیاسی در روزهای منتهی به پیروزی انقلاب آزاد شدند، سرودی که دانشیان ساخته بود از دل راهپیمایی‌ها هم شنیده شد.
در مسیر تکمیل این سرود مشهور، نوبت به «اسفندیار منفردزاده» آهنگساز برجسته آن روزها رسید که این سرود را تنظیم و با همراهی گروهی از خوانندگان به صورت شکیل‌تر منتشر کند. سرانجام نسخه نهایی سرود «بهاران خجسته باد» صبح روز بیست و نهم بهمن ۱۳۵۷ در استودیو صبا ضبط و کاست آن همان روز از این استودیو به تالار اجتماعات مدرسه عالی تلویزیون ارسال شد.
مردم برای نخستین بار سرود ضبط شده «بهاران خجسته‌باد» با صدای علی برفچی، عبدالله و ابوالفضل قهرمانی، فرهاد مافی، حسن فخار، پدرام اکبری و اسفندیار منفردزاده را در این تالار و هنگام برگزاری مراسم بزرگداشت کرامت‌الله دانشیان که ۲۹ بهمن ۱۳۵۲ توسط رژیم شاه اعدام شده بود شنیدند.
بهاران خجسته باد
خواننده: علی برفچی، عبدالله و ابوالفضل قهرمانی، فرهاد مافی، حسن فخار، پدرام اکبری و اسفندیار منفردزاده
شاعر: عبدالله بهزادی
آهنگساز: اسفندیار منفردزاده
محل ضبط یا اجرا: استودیو صبا- تالار اجتماعات مدرسه عالی تلویزیون
متن سرود:
هوا دلپذیر شد، گل از خاک بردمید
پرستو به بازگشت زد نغمه‌ی امید
به جوش آمده‌ست خون، درون رگ گیاه
بهار خجسته باز، خرامان رسد ز راه
بهار خجسته باز، خرامان رسد ز راه
به خویشان، به دوستان، به یاران آشنا
به مردان تیزخشم که پیکار می‌کنند
به آنان که با قلم، تباهی دهر را
به چشم جهانیان پدیدار می‌کنند
بهاران خجسته باد، بهاران خجسته باد
و این بند بندگی، و این بار فقر و جهل
به سرتاسر جهان، به هر صورتی که هست
نگون و گسسته باد، نگون و گسسته باد
به خویشان، به دوستان، به یاران آشنا
به مردان تیزخشم که پیکار می‌کنند
به آنان که با قلم، تباهی دهر را
به چشم جهانیان، پدیدار می‌کنند
بهاران خجسته باد، بهاران خجسته باد