فعالیت به عنوان بازیکن
ارنست هاپل فوتبال را در تیم نوجوانان راپید وین اتریش آغاز کرد و تازه پس از جنگ جهانی بود که به بازیکن ثابت تیم تبدیل شد و توانست با تیم بزرگسالان راپید در سال 1946 قهرمانی لیگ و جام حذفی اتریش را به دست آورد. بدین ترتیب او یکی از بازیکنان تیمی شد که اولین قهرمان در اتریش جدید بود و برای هر مسابقه آن به طور متوسط 80000 تماشاگر به ورزشگاه می‌آمد.
او به زودی به بازیکنان محبوب مردم تبدیل شد. تسلط او در پست مدافع استاپر ( بعدا پست لیبرو از آن به وجود آمد)، تکل‌هایش و پختگی‌اش در کارهای تاکتیکی و به طور کلی کیفیت بالای بازی‌اش باعث شد تا در بین هواداران لقب "جادوگر" به او داده شود. وی اولین بازی ملی‌اش را در 14 سپتامبر سال 1947 در برابر رقیب همیشگی‌‌شان، مجارستان انجام داد که به پیروزی 4 بر 3 اتریش انجامید.
هاپل در سال 1947 با راپید نایب قهرمان و در سال بعد از آن قهرمان لیگ اتریش شد.
فصل بعد (51/1950) نقطه عطف دیگری در دوران بازی هاپل در تیم سبز وسفید راپید بود. این تیم موفق شد در آن فصل با قاطعیت قهرمانی لیگ را از آن خود کند. در یک بازی فصل، راپید با نتیجه 11 بر 2 تیم لینتسر، 12 بر 1 تیم اشتورم گراتس و 9 بر 0 تیم وین را برد. در مجموع 133 گل حاصل کار راپید وین در تنها 24 بازی بود، یعنی میانگین 5،54 گل در هر بازی.
در سال 1951 نه تنها در سطح ملی، بلکه در سطح اروپا نیز در مسابقات "میتروپا پوکال" (معتبرترین جام باشگاهای اروپا در آن زمان) که در این سال به "سنتروپا پوکال" تغییر نام داده بود به موفقیت‌هایی دست یافت. راپید در این جام در برابر لاتزیو رم ایتالیا با پنج گل به پیروزی رسید و به دیدار نهایی راه یافت تا در فینالی کاملا اتریشی به مصاف تیم واکر برود. بازی با نتیجه مساوی 2 بر 2 پیش می‌رفت که ارنست هاپل در دقیقه 90 گل پیروزی‌بخش تیمش را وارد دروازه واکر کرد تا بتواند اولین و البته آخرین عنوان بزرگ بین‌المللی راپید را جشن بگیرد.
جام جهانی سوئیس
تیم ملی اتریش در دیدار مقدماتی برای راهیابی به جام جهانی با نتیجه 9 بر 1 تیم پرتغال را شکست داد. در جام جهانی نیز با یک پیروزی یک بر صفر مقابل اسکاتلند و یک پیروزی پنج بر صفر برابر چکسلواکی راهی مرحله یک چهارم نهایی رفت تا در این مرحله با تیم میزبان مصاف دهد. در این دیدار که در گرمایی طاقت‌فرسا انجام شد، و در پرگل‌ترین بازی در یک جام جهانی، اتریش موفق شد 7 بر 5 بر سوئیس چیره شود.
این در حالی بود که تیم میزبان ابتدا در مقابل 50000 هوادارش با سه گل از حریف پیش افتاده بود. اما تیم اتریش در تنها ده دقیقه بعد از آن، 5 بر 3 پیش افتاد. در این بازی، تیم اتریش که یک پنالتی را هم هدر داد، موفق شد برای دومین بار در طول تاریخ، در یک دیدار نیمه نهایی جام جهانی پیروز میدان باشد. در این دیدار وقتی اتریش 6 بر 5 پیش بود، هاپل با یک ضربه با پشت سر، توپ را وارد دروازه خودی کرد تا نتیجه 6 بر 6 مساوی شود که البته در نهایت، اتریش 7 بر 5 به برتری رسید.
در این جام در مقابل جمهوری فدرال آلمان که به شکست 1 بر 6 اتریش منجر شد، ارنست هاپل طوری بازی کرد که همگان تصور کردند او و والتر زمان، دروازه‌بان اتریش از آلمانی‌ها رشوه گرفته‌اند. با این وجود اتریش با غلبه بر اوروگوئه که قهرمان جهان بود به مقام سومی جام جهانی رسید. اما آنقدر موج اتهامات به هاپل و زمان شدید بود که این دو در مراسم استقبال از تیم سوم جهان در کشورشان شرکت نکردند و حتی تا بیش از سه سال نیز برای تیم ملی اتریش بازی نکردند.
انتقال به پاریس و بازگشت به راپید
هاپل در سال 1954 وین را به مقصد پاریس ترک کرد و در سال 1956 دوباره به راپید وین برگشت و چند سال موفقیت‌آمیز را با این تیم در جام باشگاه‌ه ای اروپا پشت سر گذاشت. آنها در سال 1956 با بهترین تیم آن زمان اروپا، رئال مادرید رو به رو شدند. تیمی که از سال 1956 تا 1960 تمامی پنج عنوان قهرمانی باشگاه‌های اروپا را به دست آورد. تیم ارنست هاپل در سال 56 به مانند یک مانع سنگی در مقابل رئال ظاهر شد. آنها که در دیدار رفت در اسپانیا 2 بر 4 شکست خوردند، در بازی برگشت به لطف هت‌تریک هاپل که به ندرت این تعداد گل را در حتی یک فصل به ثمر می‌رساند، با سه گل به برتری رسیدند. پس از آنکه هر کدام از تیم‌ها یک بار پیروز شدند، بازی سومی در حضور 90000 تماشاگر اسپانیایی برگزار شد که در آن رئال 2 بر 01 بر راپید غلبه کرد و قهرمان اروپا شد. در آن زمان هنوز شمارش گل‌ها برای تعیین تیم برنده مرسوم نبود.
در جام باشگاه‌های اروپای سال 1958، هاپل با راپید به دیدار آ. ث. میلان رفت. بعد از باخت 1 بر 4 در میلان، راپید موفق شد در دیدار برگشت در وین 5 بر 2 به برتری برسد و دوباره مانند سال قبل از آن، کار به بازی سوم کشید. این بار بازی در زمینی بی‌طرف برگزار شد. راپید بدشانسی آورد که در دقیقه 10 یکی از بازیکنانش را به دلیل مصدومیت از دست داد و مجبور شد مسابقه را ده نفره ادامه دهد، چون در آن زمان تعویض در فوتبال مرسوم نبود. این بازی با نتیجه 2 بر 4 به سود میلان به پایان رسید و یکی از گل‌های راپید را هم هاپل به ثمر رساند.
جام جهانی سوئد و پایان فعالیت
در جام جهانی 1958 سوئد، تیم اتریش با بدبیاری مواجه شده و با تیم‌های قدری چون برزیل، انگلیس و تیم در آن زمان قدرتمند شوروی هم‌گروه شد. اتریش در همان مرحله گروهی حذف شد و ارنست هاپل نیز در همان فصل از فوتبال کناره‌گیری کرد.
سرپرست تیم
هاپل بعد از خئاحافظی از فوتبال، در راپید وین پست سرپرستی تیم را به عهده گرفت و به همراه مربی، به هدایت تیم پرداخت. در دو فصل پیاپی، راپید قهرمان لیگ و جام حذفی اتریش شد و تا مرحله نیمه نهایی جام باشگاه‌های اروپا نیز پیش رفت.
اولین تجربه مربیگری در دن هاگ
فعالیت مربیگری هاپل در هلند و در تیم دن هاگ شروع شد. به عنوان یک مربی تازه مجبور بود حس احترام بازیکنام را به خود جلب کند. در اولین جلسه تمرین باران شدیدی گرفت و بازیکنان خواستند از انجام تمرینات سرباز زنند. هاپل تیم را بیرون برد و یک قوطی نوشابه را در گوشه‌ای گذاشت. از فاصله شانزده متری به طرف آن شوت کرد و به بازیکنان گفت این کار را تکرار کنند. اگر کسی توانست این کار را بکند از تمرین معاف می‌شود. بدین ترتیب جلسه تمرین با حضور همه بازیکنان در زیر باران انجام شد. هاپل به زودی به یکی از موفق‌ترین مربیان تاریخ فوتبال تبدیل شد. نسخه موفقیت وی هم به عنوان مربی "پرسینگ" و "حمله همه‌جانبه " بود. او از بازیکنانی که قدرت بدنی زیادی داشتند، می‌خواست که سبک بازی خود را به حریف تحمیل کرده و به آنها مجال آرامش پیدا کردن ندهند.
دن هاگ با رهبری هاپل، از تیمی که کاندیدای سقوط به دسته پایین‌تر بود، به کاندیدای قهرمانی تبدیل شد. این تیم با هاپل در سال‌های 1963، 1964 و 1966به فینال جام حذفی هلند راه یافت. هاپل بالاخره در سال 1986 موفق شد تیمش را به یک عنوان قهرمانی برساند. این تیم در چهارمین دورخیزش برای جام حذفی، 2 بر 1 آژاکس را مغلوب کرد و قهرمان شد. این قهرمانی سبب شد تا تیم پرآوازه فاینورد روتردام وی را به خدمت بگیرد.
قهرمانی باشگاه‌های جهان با روتردام
هاپل اتریشی خیلی سریع به روتردام خو گرفت و تا امروز هم یکی از اسطوره‌های مربیگری هلند به شمار می‌رود. او در همان سال اول موفق شد قهرمانی جام باشگاه‌های اروپای سال 1970 را برای این تیم به ارمغان بیارود. تیم او در این راه از سد تیم‌هایی چون آ. ث. میلان، برلین و لژیا ورشو گذشت. حریف فینال هم گلاسکو رنجرز اسکاتلند بود که در حضور 53000 تماشاگر در ورزشگاه سن‌سیروی شهر میلان ایتالیا با نتیجه 1 بر 2 به فاینورد روتردام باخت.
پس از این پیروزی، قهرمانی در جام باشگاه‌های جهان هم با تساوی 2 بر 2 مقابل تیم استودیانتس دو لا پلاتا در بوینوس آیرس آرژانتین و پیروزی 1 بر 0 در هلند به دست آمد. هاپل دو سال دیگر هم در فاینورد ماند و این تیم را به قهرمانی باشگاه‌های هلند رساند و در این سال‌ها مقامی پایین‌تر از رتبه دومی کسب نکرد. او در سال 1973 این تیم را ترک کرد.
مربیگری در بلژیک
بعد از روتردام، مدت کمی در اسپانیا و در تیم رئال بتیس سویا مربیگری کرد. وی با این تیم آندلسی به عنوان تیم اول دسته دوم، به لیگ دسته اول صعود کرد، اما در سال بعد از آن، فقط نتوانست تیمش را به جام یوفا برساند. با وجود این موفقیت‌ها مدت کمی در سویا ماند و به تیم اف. ث. بروژ بلژیک پیوست و موفق شد از این تیم، یکی از بهترین تیم‌های دنیا را بسازد. وی سه فصل مربی این تیم بود و در هر سه فصل هم قهرمان باشگاه‌های بلژیک شد و دوبار نیز به فینال جام‌های اروپایی رسید. سال اول (1976) جلوتر از تیم اندرلشت، قهرمان بلژیک شد و در همان سال اول، با عبور ازتیم‌هایی چون المپیک لیون، ایپسویچ تاون، آ. اس. رم، میلان و هامبورگ به فینال جام یوفا راه یافت. بروژ پس از قهرمانی در لیگ و جام حذفی بلژیک در سال 1977 ، در سال 78 به فینال جام باشگاه‌های اروپا راه یافت. در بازی فینال در ورزشگاه ویمبلی شهر لندن و در مقابل 92000 تماشاگر، لیورپول انگلیس با یک گل از سد بروژ گذشت و دست این تیم از جام کوتاه ماند. هاپل که نتوانست با بروژ به افتخاراتی که با روتردام کسب کرده بود دست پیدا کند، کمی قبل از شروع جام جهانی 1978 آرژانتین این تیم را ترک کرد و هدایت تیم ملی فوتبال هلند را به دست گرفت.
فینال جام جهانی با هلند
هاپل از سوی فدراسیون فوتبال هلند، فقط برای هدایت تیم فوتبال این کشور در جام جهانی انتخاب شده بود. در دور دوم مقدماتی، هلند به مصاف تیم‌های آلمان، ایتالیا و اتریش رفت و در این مرحله با غلبه بر اتریش، هاپل باعث حذف تیم کشور خودش شد. در فینال این جام، هلند با تیم میزبان رو به رو شد. نزدیک به پایان بازی بود که دو تیم با نتیجه 1 بر 1 مساوی پیش می‌رفتند تا این که رابی رنسن‌برینگ هلندی در مقابل دروازه خالی، توپ را به تیر دروازه شوت کرد. در وقت اضافه، آرژانتین با نتیجه 3 بر 1 به برتری رسید و ستاره میدان نیز کسی نبود جز ماریو کمپس آرژانتینی که عنوان آقای گلی این جام را نیز به دست آورد. تیم هاپل به مقام دوم جهان بسنده کرد.
بلژیک و آلمان
بعد از جام جهانی آرژانتین و سپری کردن تعطیلاتی طولانی، برای دو فصل مربیگری تیم استاندارد لوتیش را پذیرفت و با این تیم در سال 1981 قهرمان جام حذفی بلژیک شد. سپس هدایت تیم فوتبال هامبورگ آلمان را به عهده گرفت. در همان فصل اول، هامبورگ را قهرمان بوندسلیگا کرده و نیز این تیم را به فینال جام یوفا رساند. در دیدار رفت فینال در سوئد، هامبورگ با یک گل از تیم گوته‌بورگ شکست خورد و در بازی برگشت نیز با سه گل مغلوب این تیم شد.
هاپل در دومین فصل حضور در هامبورگ، قهرمانی بوندسلیگا را تکرار کرد و این بار تیمش را به فینال جام باشگاه‌های اروپا رساند. در دیدار فینال که در مقابل 75000 تماشاگر در ورزشگاه المپیک شهر آتن یونان برگزار شد، تیم هامبورگ با تک گل فلیکس ماگات بر تیم یوونتوس تورین ایتالیا غلبه کرد تا بزرگ‌ترین افتخار تاریخ باشگاه به دست بیاید. اما در جام باشگاه‌های جهان، این تیم به گرمیو از برزیل باخت. هاپل تا سال 1987 در آلمان ماند و در سال آخر حضورش، قهرمانی جام خذفی را قبل از بازگشت به وطنش به دست آورد. در این مدت هم با فدراسیون فوتبال آلمان در ارتباط بود و بکن بائر را که تازه سرمربی تیم ملی این کشور شده بود، از لحاظ فنی کمک می‌کرد.
بازگشت به وطن
در سال 1987 به عنوان مربی به تیم سواروفسکی تیرول اتریش رفت. در آنجا در سال‌های 1989 و 1990 قهرمانی باشگاه‌های اتریش، و در سال 1989 قهرمانی جام حذفی را کسب کرد. وی در سال 1992 سرمربی تیم ملی اتریش شد، اما پس از 11 ماه هدایت تیم ملی، در 14 نوامبر همان سال بر اثر ابتلا به سرطان ریه درگذشت.
پس از مرگ وی، بزرگ‌ترین و مهم‌ترین ورزشگاه اتریش در وین به ورزشگاه ارنست هاپل تغییر نام داد. مزار وی در گورستان هرنالز در وین قرار دارد.
افتخارات به عنوان بازیکن
قهرمانی در جام سنتروپا پوکال: 1951
قهرمانی باشگاه‌های اتریش: 1946، 1948، 1951، 1952، 1954، 1957
پنج بار نایب قهرمانی باشگاه‌های اتریش
قهرمانی جام حذفی اتریش: 1946
نایب قهرمانی جام حذفی اتریش
حضور در جام‌های جهانی 1954 (مقام سوم) و 1958
51 بازی ملی و 5 گل زده برای تیم ملی اتریش از سال 1948 تا 1954 و 1957 تا 1958
به عنوان سرپرست
قهرمانی باشگاه‌های اتریش: 1960
قهرمانی جام حذفی اتریش: 1961
به عنوان مربی
قهرمانی باشگاه‌های جهان: 1970 (فاینورد روتردام)
قهرمانی باشگاه‌های اروپا: 1970 (فاینورد روتردام)، 1983 (هامبورگ)
قهرمانی باشگاه‌های هلند: 1969، 1971 (فاینورد روتردام)
قهرمانی باشگاه‌های بلژیک: 1976، 1977، 1978 (اف. ث. بروژ)
قهرمانی باشگاه‌های آلمان: 1982، 1983 (هامبورگ)
قهرمانی باشگاه‌های اتریش: 1989، 1990 (اف. ث. تیرول)
قهرمانی جام حذفی هلند: 1968 (دن هاگ)، 1969 (فاینورد روتردام)
قهرمانی جام حذفی بلژیک: 1977 (اف. ث. بروژ)، 1981 (استاندارد لوتیش)
قهرمانی جام حذفی آلمان: 1987 (هامبورگ)
قهرمانی جام حذفی اتریش: 1989 (اف. ث. تیرول)
نایب قهرمانی جام جهانی: 1978 (تیم ملی هلند)
فینال جام باشگاه‌های جهان: 1983
فینال باشگاهی اروپا: 1976 (جام یوفا)، 1978 (جام باشگاه های اروپا)،1982 (جام یوفا)
نایب قهرمانی باشگاه‌های هلند: 1970، 1972، 1973
نایب قهرمانی باشگاه‌های بلژیک: 1980
نایب قهرمانی باشگاه‌های آلمان: 1984، 1987
نایب قهرمانی باشگاه‌های اتریش: 1991
فینال جام حذفی هلند: 1963، 1964، 1966
فینال جام حذفی اتریش: 1988
فینال سوپر جام اتریش: 1989، 1990