آتش‌نشانان منطقه ما هم هر روز گوش به زنگ‌اند تا اگر حادثه‌ای اهالی منطقه را تهدید کرد در کوتاه‌ترین زمان خود را به محل حادثه برسانند. اما آتش‌نشانی در منطقه ما کار آسانی نیست؛ بافت فرسوده محله‌های منطقه کار امداد و نجات را دشوار می‌کند.
با این حال آتش‌نشانان فداکار، در کوچه‌های تنگ و مسیرهای سخت محله ما پیش می‌روند تا نجات بخش دل‌های مضطرب حادثه دیده باشند.
اپراتوری که پاسخگوی شماره 125 است، سؤال می‌کند که چه اتفاقی افتاده. صدای پشت خط نگران است. در همسایگی آنها خانه‌ای است که شعله‌های آتش از پنجره آشپزخانه‌اش زبانه می‌کشد. یک نفر دیگر خبر از گیر افتادن یک پسربچه 8 ساله در آسانسور می‌دهد.
مادری که حواسش پرت بوده، گریه‌کنان ماجرای دختربچه‌ای را می‌گوید که انگشتش با سوزن چرخ خیاطی سوراخ شده. همزمان با گفت‌وگوی اپراتور با شهروندی که تماس گرفته، بخش اعزام ستاد فرماندهی با بلندگوهایش مکالمات را می‌شنود.
آنها عملیات اعزام نیرو را انجام می‌دهند. این اتفاق‌ها به سرعت می‌افتد، مگر اینکه تماس‌ها خیلی زیاد باشد که در آن صورت کار کمی مشکل می‌شود و ستاد ممکن است برای اعزام نیرو به زحمت بیفتد.
چند حادثه در یک روز؟
در طول روز بطور میانگین 9 هزار تماس با آتش‌نشانی گرفته می‌شود که از این تعداد 130 تا 140 تماس واقعی است. هنوز هم پیش می‌آید که بعضی‌ها به خاطر ناآگاهی با آتش‌نشانی شوخی کنند و فراموش کنند که در همان لحظه ممکن است کسی به کمک آتش‌نشانان نیاز داشته باشد.
اما غیر از این تماس‌های غیرضروری، مشکل اصلی و اساسی آتش‌نشان‌ها ترافیک و اصلاح نشدن شکل هندسی معابر و گذرگاه‌های شهری است. کم عرض بودن و تنگی گذرگاه‌هایی که برخی از آنها غیراصولی و غیر فنی ساخته شده‌اند و در واقع بافت فرسوده شهر تهران، کار امداد و نجات را از هر جهت تهدید می‌کند.
گاهی هم اشکالاتی از سمت تماس گیرندگان ایجاد می‌شود، مثل ندادن نشانی صحیح حادثه. ممکن است تماس گیرنده آنقدر تحت تأثیر اتفاق قرار گرفته باشد که در دادن اطلاعاتش دچار مشکل شده باشد.
6 دقیقه بعد
استاندارد رسیدن مأمورهای آتش‌نشانی یه محل حادثه 3 دقیقه است، اما حتی در شهری مثل لندن استاندارد رسیدن به محل حادثه 6 دقیقه است که از تهران کوچک‌تر است و 112 ایستگاه آتش‌نشانی هم دارد. همه کشورها تلاش می‌کنند این زمان را کاهش دهند، اما اینکه به صفر برسد غیر ممکن است.
در تهران از زمان تماس تا زمانی که نیروها به محل می‌رسند حدود 6 دقیقه طول می‌کشد. باید به آتش‌نشان‌های تهرانی آفرین گفت که با وجود ترافیک گسترده و غیرقابل پیش بینی شهری مثل تهران خودشان را درکمترین زمان به محل حادثه می‌رسانند.
آتش‌نشانی بدون بالگرد
با اینکه دربین کارکنان آتش‌نشانی افرادی هستند که با خلاقیت شان دست به آفرینش‌های جالبی می‌زنند و آنها را در نمایشگاه‌های مختلف جهانی به معرض نمایش می‌گذارند، اما امکانات و تجهیزات آتش‌نشانی هنوز در ایران کامل نیست. شهرداری قسمت عمده‌ای از تجهیزات را در داخل و خارج کشور فراهم می‌کند اما آتش‌نشانی تهران هنوز نیازمند امکانات پیشرفته‌تری است که خدمات‌رسانی را در شرایط دشوار آسان‌تر کند.
نمونه‌اش اینکه جایی مثل تهران حتماً نیاز به بالگردهای آتش‌نشانی دارد اما برای انجام عملیات امداد در کل سازمان آتش‌نشانی تنها 2 بالگرد هست که آنها هم اجاره‌ای هستند و هرکاری را نمی‌توان با آنها انجام داد.
آتش‌نشان‌ها همچنان امیدوارند که با تجهیز ایستگاه‌ها به امکانات بهتر، به خصوص در محله‌هایی که بافت فرسوده دارند، خدمات رسانی بهبود پیدا کنند.در منطقه ما چند ایستگاه آتش‌نشانی همیشه در حالت آماده باشند تا اگر خدای نکرده اتفاق ناخوشایندی افتاد، خود را به محل حادثه برسانند.
منطقه 14 در حوزه منطقه 2 آتش‌نشانی قرار دارد و البته ایستگاه‌های مجاور در صورت نیاز به هم کمک می‌کنند. مهم‌ترین بخش‌های منطقه ما در حوزه فعالیت ایستگاه‌های 60، 48 و 24 قرار دارند.
ایستگاه دروازه دولاب ایستگاه کهن آتش‌نشانی تهران
150سال پیش، روسیه در شهر تبریز که آن زمان پایتخت و مقر ولیعهد بود، برای حفظ منافع مادی یک واحد آتش‌نشانی ایجاد کرد. این واحد، اولین واحد آتش‌نشانی در ایران بود و لوازم و تجهیزاتی که از آن باقی مانده، در موزه آتش‌نشانی تهران نگهداری می‌شود. از طرف دیگر، انگلیسی‌ها هم که در اواخر دوران قاجار جنوب ایران و به خصوص مناطق نفت‌خیز را در سیطره داشتند، امکانات اطفای حریق در آن مناطق ایجاد کردند و بنابراین دومین واحد آتش‌نشانی با توجه به نیاز پالایشگاه نفت در مسجد سلیمان یا آبادان تأسیس شد.
در تهران، اولین واحد آتش‌نشانی در سال 1303 در گاراژی به نام حسنی در سه‌راه امین‌حضور به وسیله یک ژنرال روسی با چند دستگاه اتومبیل با مارک انآگ و با 15 پرسنل از درجه‌داران نظامی شروع به کار کرد. در سال 1307 با پیگیری تیمسار کریم آقا بوذرجمهری که گویا سرپرست بلدیه بوده، قبرستان قدیمی در میدان حسن آباد، ایستگاه آتش‌نشانی فعلی، تبدیل به اداره ماشین‌های آب‌پاش شد که تجهیزات آن همان 4 دستگاه اتومبیل و 15 نفر پرسنل بود و کارش آب‌پاشی معابر، خیابان‌ها و آبیاری درختان شهر و گاهی نیز شرکت در اطفای حریق بود. بعدها اسم این واحد را اطفاییه گذاشتند و از متخصصان آلمانی و روسی برای تجهیزش دعوت کردند.
آتش‌سوزی‌های بزرگ و متعدد که به دلیل توسعه شهر تهران و صنعتی شدن اقتصاد به وجود آمدند، شرایطی را ایجاد کرد که دومین ایستگاه آتش‌نشانی در شمیران تأسیس شود. تا سال 1326 همین 2 ایستگاه فعالیت داشتند که جوابگوی نیازهای شهر نبودند. بنابراین طرح ایجاد 3 ایستگاه دیگر آتش‌نشانی در دروازه دولاب و جنوب میدان مولوی و همچنین در چهارراه عباسی ریخته شد و پس از 2 سال این ایستگاه‌ها در سرویس آتش‌نشانی شهری قرار گرفتند.
در سال 1350 تعداد ایستگاه‌ها به 7 رسید و در سال 1353، 3 ایستگاه دیگر نیز ساخته شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در طول 10 سال تا پایان سال 1368 مجموعه ایستگاه‌های آتش‌نشانی به 26 ایستگاه حریق و 7 ایستگاه امداد و نجات رسید. در حال حاضر، سازمان آتش‌نشانی 54 ایستگاه حریق و 10 ایستگاه نجات دارد و 10 ایستگاه آتش‌نشانی هم در دست ساخت است.
همشهری محله - 14