او علاقه‌مندانش و 40 سال جایگاه و اعتبار حرفه‌اش را بربادرفته می‌بیند. اکنون مهم‌ترین مسئله جدای از فیلمش داستان تقلب او در انتخابات اتحادیه کارگردانان روسیه است. بسیاری اعتقاد دارند میخالکوف با حمایت مستقیم پوتین، نخست‌وزیر روسیه و با تقلب به سمت ریاست این اتحادیه بسیار قدرتمند رسیده است.
در سینمای روسیه ساختن فیلمی با بودجه‌ای معادل یک میلیون دلار، ساخت و‌سازی منطقی به حساب می‌آید. حال اگر سینماگری پیشکسوت، برای فیلمش چیزی حدود 5میلیون دلار هزینه کند بازهم ممکن است سروصدایی آنچنانی در محافل سینمایی روسیه به پا نشود. اما اگر سینماگری یک سنت بالای این رقم خرج کند، (هرکس که می‌خواهد باشد فرقی نمی‌کند)، آن وقت است که باید خود را حاضر و آماده کند تا در برزخ سؤالات پی درپی و بی‌امان فرو برود و زمان خروج از این جهنم وحشتناک را کسی نمی‌تواند تعیین کند.
جدید‌ترین بلیتی که برای سفر به این برزخ بی‌روزن صادر شده متعلق به نام آشناترین سینماگر حال حاضر سرزمین تزارهای هنر هفتم است. او کیست؟ نیکیتا میخالکوف. او 55میلیون دلار چیزی یعنی حدود هزینه 2سال سینمای روسیه را خرج فیلمش کرد و طبیعی بود که بقیه ساخت و سازهای سینمایی دیگر بجز معدود کارهایی، به تعویق افتادند.
روندی که باعث شد داد دیگر سینماگران و فیلمسازان و حتی بازیگران و نویسندگان روسی
دربیاید. میخالکوف حدود 2ماه پیش به منتقدانش گفت صبور باشند تا فیلم به اکران سراسری برسد و همچنین منتظر باشند تا کن63 از راه برسد، چرا که به‌زعم او «آفتاب سوزان2» در روز 23ماه می سال2010، اثری است که به نخل طلا دست پیدا خواهد کرد و نه فیلم دیگری.
باری هم آفتاب سوزان2، به اکران سراسری رسید و هم اینکه 23ماه می فرا رسید. و هیچ کدام از وعده‌های میخالکوف به تحقق نپیوستند که هیچ آبروریزی‌های بزرگی نیز به پا کردند. اکران فیلم با شکست 100در‌صدی همراه بود و نمایش فیلم در کن 63 نیز بسیار کم فروغ بود.
در حال حاضر عده‌ای نیکیتا میخالکوف را پرچمدار حال حاضر سینمای روسیه و یکی از وارثان بزرگان سینمای شوروی سابق می‌دانند و برخی او را فیلمسازی دولتی و بی‌آرمان نام می‌نهند که هم در زمان روسیه کمونیست و هم در حال حاضر با دولتی‌ها کارکرده و چیزی جز سفارش کارهای کرملین در این 2 زمان انجام نداده است. برخی حتی 10سال غیبت میخالکوف در عرصه کارگردانی را نیز به حساب بریز و بپاش و پول شویی در سینمای روسیه نسبت می‌دهند. بر این مبنا که میخالکوف بین سال‌های 1997 تا 2005 اگرچه فقط به بازیگری در سینما می‌پرداخته اما این مهم سرپوشی برای همان پول‌شویی‌ها بوده و خود میخالکوف همه کاره تمام فیلم‌هایش در این سال‌ها بوده است.
میخالکوف 65ساله یکی از مهم‌ترین و سرشناس‌ترین فیلمسازان حاضر در کن 63 بود که با فیلم آفتاب سوزان2 در بخش فیلم‌های رقابتی شرکت داشت؛ فیلمی که باعث شد از مدت‌ها پیش میخالکوف به پای میز محاکمه‌ای مجازی کشانیده شود و در برابر جماعت مطبوعات و هم‌صنفان و همکارانش قرار بگیرد.
مهم‌ترین سؤال از میخالکوف این بود که او چگونه توانسته بودجه‌ای 55میلیون دلاری برای ساخت فیلمش دست و پا کند؟ آنهم در کشوری که اعطای وام یک تا 3میلیون دلاری برای ساخت یک فیلم به عوامل تهیه، چیزی شبیه معجزه به حساب می‌آید. جدای از این،همکاران میخالکوف او را متهم به تقلب در انتخابات اتحادیه کارگردانان روسیه کرده‌اند؛انتخابات پرسروصدایی که باعث شد نیکیتا میخالکوف در رأس این اتحادیه سینمایی بسیار قدرتمند قرار بگیرد،درحالی‌که پیش از انتخابات ( اگرچه شأن پیشینه و کسوت میخالکوف برای عمده همکارانش و حتی مردم روسیه یا علاقه‌مندان به آثارش محفوظ بود) هیچ کس شانسی برای او قائل نبود.
نمایش ویژه و خصوصی آفتاب سوزان2 در کاخ کرملین دوباره شایعات قدیمی را رونمایی کرد. پیش از این همواره عنوان می‌شد دوستی بسیار صمیمی و قدیمی میخالکوف با ولادیمیر پوتین اصلی‌ترین دلیل برای انتصاب و نه انتخاب این فیلمساز روسی برای تصدی سمت ریاست اتحادیه فیلمسازان و کارگردانان روسیه بوده و حتی پوتین حاضر شده سهمیه 2سال سینمای روسیه را در ظرف نقره‌ای تقدیم میخالکوف کند تا او بتواند فیلم آفتاب سوزان2 را با این بودجه باورنکردنی بسازد.
اما یکی از اصلی‌ترین دلایل تهاجم به میخالکوف اکران فیلم گرانقیمت او در روسیه و اروپا بود که از هر جهت شکستی فاحش و غم‌افزا برای سینمای روسیه به ارمغان آورد. همین شکست باعث شد، سیل تهاجمات علیه میخالکوف شدت بگیرد و او به‌عنوان دروغگوی بزرگ مفتخر شود. پیش از این میخالکوف از اختصاص بودجه 55میلیون دلاری به فیلمش دفاع می‌کرد و محکم و با اطمینان خاطر از اکران موفق آفتاب سوزان2 خبر می‌داد.
به زعم میخالکوف، «آفتاب سوزان2» هم کاری متعلق به فرهنگ و تاریخ روسیه از کار درآمده و هم به سبب خوش ساختی‌اش می‌تواند چندین برابر هزینه‌اش را در گیشه به دست بیاورد و موفقیت فیلم در نهایت سربلندی سینمای روسیه را در پی خواهد داشت؛ روندی که البته به وقوع نپیوست و در اکران، آفتاب سوزان2 با سر به زمین خورد.
در کن نیز فیلم میخالکوف از تمام رقبایش اعم از کارگردان‌ها و هم‌صنفان تایلندی، کره‌ای، چینی، فیلیپینی، مکزیکی، آمریکایی و حتی ایرانی‌اش عقب ماند و نمایش آفتاب سوزان2 هیچ‌گونه رغبتی نه برای تماشاگران و نه‌منتقدان و نه برای کارگزاران بازار فیلم کن ایجاد نکرد.
حالا رئیس اتحادیه فیلمسازان و کارگردانان روسیه در حالی به زادگاهش برمی‌گردد که اوضاع و احوال اصلا بروفق مرادش نیست. ممکن است میخالکوف آرزو کند زمانه به 23سال پیش بازگردد، به سال1987 که او با فیلم چشمان سیاه در کن شرکت کرده بود و فیلمش کاندیدای دریافت نخل طلای کن شد؛ فیلمی که باعث شد نیکیتا میخالکوف در 42سالگی در مقام یک فیلمساز خلاق جایگاهش تثبیت شود.
شاید هم میخالکوف به محض رسیدن به زادگاهش از مقام ریاست اتحادیه استعفا دهد و دوباره یک کارگردان و فیلمسازی بشود که فقط می‌خواهد کارش را درست و نیکو انجام دهد نه اینکه سفارش دیگران و به‌ویژه اهالی کرملین را پیگیری کند.
