امروزه کودک‌ربایان به‌شدت از شبکه‌های اجتماعی برای جست‌وجوی اطلاعات شخصی قربانیان بالقوه خود و فهمیدن مسیر روزانه آنان، استفاده می‌کنند. تبهکاران قادرند حرکت‌های قربانی‌های خود را ردیابی کنند، به روز رسانی‌های آنان را ببینند و سطح امنیتی شخصی آنان را از طریق شبکه‌هایی اجتماعی چون وب‌سایت روسی VKontakte یا شبکه بین‌المللی فیس‌بوک تخمین بزنند.
به گفته کسپرسکی طبق آمار وب‌سایت insidefacebook.com معادل 46/4درصد از کاربران فیس‌بوک زیر 25ساله‌اند و سن 20/6 درصدشان زیر 17سال است. به علاوه، آمار OnGuard Online نشان می‌دهد که 22درصد از افراد 16 تا 24ساله کسانی را که اطلاعاتشان را با آنان در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک می‌گذارند، نمی‌شناسند. نوجوانان و جوانان اشتیاق فراوانی برای کار در شبکه‌های اجتماعی دارند و به‌ندرت متوجه عواقب افراط در به اشتراک‌گذاری اطلاعات هستند.
وی ادامه می‌دهد: «تنظیمات ضعیف حریم شخصی و سطح آگاهی پایین درخصوص شرایط به اشتراک‌گذاری اطلاعات شخصی، در مجموع منجر به بالا رفتن خطر هک‌شدن یا ردیابی‌شدن می‌شود. این امر می‌تواند منجر به این شود که اطلاعات شخصی مستقیما به دست کسانی بیفتد که نیات غیردوستانه‌ای دارند».
مدیرعامل کسپرسکی 2 پیشنهاد برای کاهش ریسک خطراتی دارد که کودکان را در شبکه‌های اجتماعی تهدید می‌کنند. نخست، او پیشنهاد می‌کند که شبکه‌های اجتماعی ملزم شوند امکاناتی مناسب با سن فرد ارائه کنند تا ریسک افشای داده‌های شخصی خارج از کنترل کاهش یابد؛ برای مثال، بچه‌ها باید بتوانند پروفایل خود را به‌صورت زیرمجموعه اکانت والدین خود بسازند و در عین حال پدر و مادرها قادر باشند از قابلیت‌های کنترل والدین در نرم‌افزار امنیتی خود استفاده کنند و فقط اجازه دسترسی به پروفایل‌های مورد تأیید و تحت نظارتشان را بدهند.
دوم اینکه، ایمنی و امنیت شبکه‌های اجتماعی باید قسمتی از سیستم آموزشی مدارس شود. بچه‌ها باید به‌طور منظم کلاس‌هایی داشته باشند درباره اینکه چگونه از خودشان در برابر خطر قربانی هکرها و تبهکاران سایبر شدن محافظت کنند.
