از نه سالگی به دلیل علاقه‌مندی و استعداد خدادادی به سراغ خواندن رفت و آواز‌ها و تعزیه‌خوانی را نزد یکی از دوستان پدرش آموخت.
سپس و در سن 12 سالگی با معرفی استاد حسین یاحقی ،ردیف دان و نوازنده کمانچه و ویلن ایرانی، به محضر سلیمان‌خان امیرقاسمی (سلیم‌خان) راه یافت و نزدیک به 15 سال از این شیوه آوازی نسبتا منحصر به فرد ظرایف و دقایق آوازی و شیوه‌های درست‌آوازخوانی را فرا گرفت.
صدیف برای تکمیل سایر شیوه‌های آوازخوانی با معرفی زنده‌یاد ابراهیم‌خان بوذری، از شاگردان نامدار مرحوم اقبال آذر ،به محضر اقبال آذر راه یافت و در کنار آن با معرفی استاد محمود کریمی نزد عبدالله‌خان دوامی رفت و ردیف آوازی را نزد او هم فرا گرفت.
صدیف خواننده‌ای کم کار است و تقریبا تا سن 54 سالگی(1368) هیچ اجرایی از او شنیده نشده است. اگر چه برخی اجراهای خصوصی از او با هنرمندانی چون جلیل شهناز و پرویز یاحقی در دست است که شاید جز آقای صدیف کمتر کسی از آنها نشانی دارد. شاید تنها اجرایی که از او قبل از این تاریخ وجود د ارد و در برنامه چکاوک رادیو برای نخستین بار پخش شد،مثنوی بیات‌ترکی است که او خوانده که صدای پرهیمنه و سبک ویژه خواندن او را که یاد آور آوازخوانان نامی دوره قاجار است به یاد می‌آورد. این مثنوی با شعر آغازین مولانا در کتاب مثنوی معنوی آغاز می‌شود.
بشنو از نی‌چون شکایت می‌کند
از جدایی‌ها حکایت می‌کند.
سال 1368 صدیف به همراه مجید کیانی نخستین کنسرت رسمی خود را در تالار وحدت به صحنه برد. اجرایی با عنوان ترجیع‌بند، که مرکب‌خوانی در دستگاه چهارگاه بوده است. اهل موسیقی وکارشناسان آواز این اجرا را از جمله شاخص‌ترین اجراهای دستگاه چهارگاه در تاریخ موسیقی ایرانی به حساب آورده‌اند که چه از منظر بار تکنیکی و نیز محتوایی که خواننده ارائه داده است، آوازی منحصر به فرد به شمار می‌آید.
پس از آن، صدیف به برگزاری کنسرت هایی در ایران و خارج از ایران پرداخت که از جمله آنها می‌توان به کنسرت او با داریوش طلایی در آواز اصفهان در تالار وحدت و کنسرت مرصع‌خوانی در فرهنگسرای نیاوران در سال 82 اشاره کرد.
صدیف خود در گفت‌وگویی با روزنامه همشهری مرصع خوانی را ترکیبی از دو شیوه بداهه‌خوانی و مرکب‌خوانی دانست.
شیوه آوازخوانی صدیف و تفاوت آن با سایر شیوه‌ها مورد تاکید برخی از چهره‌های نامی آواز همانند استاد محمدرضا شجریان و شهرام ناظری است.
حجم و قدرت و کیفیت بالای حنجره ،تحریرهای ویژه،متنوع، و خارج از چارچوب‌های رایج موسیقی آوازی این دوره که تشخصی ویژه به شیوه آواز خوانی او می بخشد،تسلط کامل بر گوشه‌ها و ردیف موسیقی ایرانی، مدگردی‌ها و مرکب خوانی و بداهه خوانی و تاکید بر آوازهای گذشته موسیقی ایران که دامنه و وسعت آن بسیار بیش از آن چیزی است که امروزه ارائه می‌شود، از جمله ویژگی‌های آوازی صدیف به شمار می‌رود.
آخرین فعالیت صدیف تأسیس «آموزشگاه موسیقی ترجیع‌بند» است که در سال 1389 به همراه فرزندشان امید رامبد بصورت مدون و برنامه‌ریزی شده به آموزش و تدریس آواز سنتی و ردیف‌خوانی و بداهه‌خوانی می‌پردازند.
