هنگامی که شما از کامپیوتر، سیستم‌های سرگرم کننده یا موبایل‌ها استفاده می‌کنید. در واقع شما از یک ساختار و یا دستگاه الکترونیکی با نرم‌افزارها و سخت‌افزارهای مختلف یا پروتکل‌های تعریف شده، بهره می‌جویید.
کامپیوتر‌ها، سیستم‌های بازی، موبایل‌ها، بطور کلی دستگاه‌های الکترونیکی هستند که توانایی اتصال با یکدیگر و نیز به دستگاه‌های دیگر را دارند.
اتصال این دستگاهها عموما از طریق انواع سیم‌ها، کابل‌ها، سیگنال‌های رادیویی، پرتوهای نور مادون قرمز در گوشی‌های قدیمی (infrared light beams) و انواع بیشتری از اتصال دهنده‌ها چون، شاخه‌های پریز، و پروتکل‌ها و... انجام می‌گیرد.
از تکنولوژی‌های پیشرفته اتصال که به نوعی باعث رفع مشکلات فواصل و مکان‌ها شده است و نیز به ارتباطات سهولت و سرعت بخشیده است، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- کابل‌های کامپوننت (Component cables)
- سیم‌های برق (Electrical wires)
- کابل‌های اترنت (Ethernet cables)
- وای‌فای (WiFi)
- سیگنال های مادون قرمز (nfrared signals)
- بلوتوث (Bluetooth)
هنر اتصال و ایجاد ارتباط بین دستگاه‌های الکترونیکی روز به روز پیشرفت کرده، بیشتر و پیچیده‌تر می‌شود. در این مقاله، ما به یکی از روش‌های اتصال که بلوتوث (Bluetooth) نام دارد، خواهیم پرداخت.
بلوتوث یک روش و فرایند ساده اتصال است که به صورت بی سیم و اتوماتیک انجام می‌گیرد. این روش با ویژگی‌های جالب و خاصش، زندگی روزمره ما را راحت و ساده‌تر کرده است.
اختراع تکنولوژی بلوتوث در سال 1994 تحول عظیمی درعرصه ارتباطات بخصوص موبایل‌ها بوجود آورد. تنها یکی از ویژگی‌های مفیدش حذف سیم‌های بسیار از سازمان‌ها، ادارات و منازل بود. مانند؛ حذف سیم بین موس و کامپیوتر، حذف سیم بین صفحه کلید و کامپیوتر، حذف سیم بین موبایل و کامپیوتر و ...
مخترع بلوتوث، یاپ هارتسن اهل هلند است. بلوتوث یا به عبارتی دندان آبی از نام پادشاه هلند الهام گرفته شده است. این تکنولوژی یک استاندارد رادیویی و پروتکل ارتباطی برای ارتباط یا اتصال با فاصله کوتاه است.
زمانی که دو دستگاه الکترونیکی نیاز به ارتباط با یکدیگر دارند، باید دارای سیستم‌های ارتباطی مشترک به روش بلوتوث باشند. یعنی هر دو دستگاه باید مجهز به تراشه یا میکروچیپ بلوتوث باشند.
بعد از اطمینان از وجود بلوتوث در دستگاهها، روشن کردن سیستم بلوتوث در هر دو دستگاه است. با روشن شدن سیستم بلوتوث مسیر ارتباط هموار شده است. در بیشتر دستگاهها از شما نام دستگاه و کد رمز برای برقراری ارتباط می‌خواهد. با تایید کد رمز و شناسایی نام دستگاه ارتباط دو دستگاه به صورت کامل برقرار می‌شود.
مرحله بعدی شناسای توان فیزیکی دستگاهها باید در نظر گرفته شود. هر چند دستگاه‌های پیشرفته روز به روز بیشتر و پیچیده تر می‌شوند با این وجود، ظرفیت و همخوانی آنها در اجرا و پذیرش اطلاعات متفاوت است.
برخی از دستگاهها تنها قادر به دریافت و ارسال سیگنال‌های نوشتاری (Text) کوتاه با حجم کم هستند. در حالی که دستگاه‌های پیشرفته‌تر توانایی ارسال و دریافت عکس با فرمت‌های خاص، دریافت و ارسال فایل‌های ویدیویی با فرمت‌های تعریف شده و حتی قابلیت ارسال و دریافت، فایل‌ها و پیام‌های، صوتی و تصویر کاربر بصورت هم زمان و بصورت آنلاین را دارند...
مشکل دستگاه‌های الکترونیکی که اتصال سیمی دارند، چیست؟ این سوال خود باعث ایجاد چند سوال در ذهن ما می‌شود؛ اینکه چه میزان یا چه مقدار اطلاعات یا داده در آن واحد از طریق این دستگاهها ارسال می‌شود؟
برای مثال، یک سری از پورت‌ها هستند که در هر بار ارسال تنها، "1 بیت" می‌توانند، ارسال می کنند، در صورتیکه پورت‌های موازی، چندین بیت در هر بار ارسال یا آن واحد، می‌توانند، ارسال کنند.
سوال بعد، اینکه آنها چگونه با هم ارتباط برقرار می‌کنند؟ از نظر فنی، همه بخش‌های یک دستگاه الکترونیکی باید تعریفی از "بیت" ها را داشته باشند. در غیر این‌صورت ممکن است، پیام ارسالی از یک دستگاه به دستگاه دیگر تغییر کرده و معنای دیگری دهد.
در واقع، تعریف بیت‌ها در دستگاهها به معنای، ایجاد مجموعه‌ی از دستورات و پاسخ‌ها به عنوان یک پروتکل شناخته شده است. در نتیجه شما مطمئن هستید، پیام دریافتی، همان پیام ارسال شده است.
بلوتوث تنها راه حل و پاسخ پیشنهادی برای این مشکل و سوال‌ها است.
در حال حاضر، بلوتوث با نصب یک میکروچیپ در دستگاه‌های الکترونیکی قابل اجرا است. فرایند بلوتوث با فرکانس‌های نا‌منظم و کوتاه درهرجای دنیا بر روی دستگاه‌های الکترونیکی قابل نصب و استفاده است.
