این کارگردان که متولد سال ۱۳۴۸ در خرم‌آباد است، بعد از دو دهه فیلم‌سازی و با کوله‌باری از جایزه‌های متعدد از جشنواره‌های مختلف، با «فرزند چهارم» میهمان بخش «سودای سیمرغ» جشنواره‌ی فیلم فجر است.
- به نظر می‌رسد «فرزند چهارم» با فیلم‌های قبلی شما متفاوت است. چه چیزهایی فرق کرده است؟
هر کارگردانی تلاش می‌کند تا هر کار جدیدی که می‌سازد، بهتر از دیگر کارهایش باشد. در عین حال که به دغدغه‌هایش همیشه پای‌بند است. در این فیلم به موضوعی متفاوت با داستانی متفاوت و در فضایی متفاوت پرداخته‌ام، اما به لحاظ دلبستگی‌ها و علایق شخصی، از راه قبلی‌ام خارج نشده‌ام.
- چه شد که به فکر ساختن فیلمی درباره‌ی سومالی افتادید؟
وقتی فیلم‌ساز با گرایش و زمینه‌های مختلف به موضوعاتی برخورد می‌کند که آن‌قدر جذابیت دارند که تا به یک فیلم تبدیل شوند، قطعاً به فکر ساختن آن می‌‌افتد. فرزند چهارم هم همین‌طور شکل گرفت. آن‌قدر موضوع برای من مهم و جالب شد که تمام سختی‌های کار را به جان خریدم و به یک منطقه‌ی بحران زده رفتم و شروع کردم.
- ساختن فیلم در یک کشور آفریقایی، چه سختی‌هایی داشت؟
شاید در همه‌جای آفریقا، فیلم‌سازی این‌قدر سخت نباشد. اما در جایی که ما برای کار کردن انتخاب کردیم، جنگ‌های داخلی، قحطی و گروه‌های تروریستی، شرایط کار را خیلی خطرناک می‌کردند. بخش اعظم فیلم‌برداری ما در مرز کنیا و سومالی انجام شد؛ جایی که از لحاظ امنیتی، بسیار پرمخاطره است و بخش‌های دیگر پروژه در قلب سومالی فیلم‌برداری شد که سال‌ها درگیر جنگ‌های داخلی بوده و همین باعث تجزیه‌شدن شهرها شده؛ به‌طوری که هیچ دولت واحدی آن‌جا مستقر نیست و امنیت را شبه‌نظامی‌ها تأمین می‌کنند.
- در روند تولید این پروژه، خبر یک سانحه‌ی هوایی در زمان فیلم‌برداری منتشر شده بود. چه اتفاقی افتاد؟
بله، در فیلم‌برداری یکی از صحنه‌ها که «حامد بهداد» و «مهتاب کرامتی» در آن بازی می‌کردند، برای گرفتن صحنه‌های هوایی، پروازی داشتیم که موقع بازگشت، هواپیما دچار نقص فنی شد. موتور از کار افتاد و به درخت برخورد کردیم و خوشبختانه غیر از آسیب‌های سطحی، اتفاق جدی‌ای نیفتاد.
- چه شد که از نمادهای رنگی مثل نارنجی و سفید، در فیلمتان استفاده کردید؟
مردم آفریقا با وجود تمام مصیبت‌ها و جنگ‌ها و قحطی‌هایی که همواره با آن درگیرند در نوع پوششان از رنگ‌های تند، شاد و زنده استفاده می‌کنند. این برای یک فیلم‌ساز و کسی که کار هنری انجام می‌دهد خیلی جذاب است و چون فیلم ما درباره‌ی یکی از همین کشورهای آفریقایی است، تصمیم گرفتیم از این رنگ‌ها استفاده کنیم.
- سکانس افتتاحیه‌ی فیلمتان در پردیس گالری ملت در مردادماه امسال، حسابی خبرساز شده بود. برای سکانس پایانی فیلم هم برنامه‌ی خاصی داشتید؟
۶۸روزی که ما در سومالی فیلم‌برداری داشتیم، آن‌قدر با ترس و وحشت گذشت که دیگر امکان آن نبود که برای سکانس پایانی در آن لوکیشن، چنین برنامه‌ای داشته باشیم. به‌خصوص برای ساختن فیلمی با حضور بازیگران مشهور سینما که به راحتی می‌توانند هدف حملات تروریستی قرار بگیرند.
- به سیمرغ فکرمی‌کنید؟
راستش اصلاً نمی‌توانم پیش‌بینی کنم. باید دید در جریان جشنواره، فضای فیلم‌های دیگر به چه سمتی می‌رود.
- شما فیلم «گوشواره» را بر اساس داستان «هوشنگ مرادی‌کرمانی» ساخته بودید. دوست دارید باز هم برای نوجوانان فیلم بسازید؟
«گوشواره» به من این تجربه را داد که زیاد دنبال این سینما نروم. چون امکان عرضه و اکران این فیلم‌ها وجود ندارد. برای همان فیلم هم ما به سختی توانستیم سینما بگیریم. الآن خیلی از آن فضا دور شده‌ام، اما اگر امکان نمایش برای فیلم‌های کودک و نوجوان فراهم شود، نه فقط من، بلکه خیلی از فیلم‌سازها دوست دارند برای آن‌ها فیلم بسازند.
- فکر می‌کنید فیلم شما برای نوجوان‌ها هم جذاب باشد و آن‌ها را هم به سینما بکشاند؟
اگر منظورتان نوجوانان کنجکاو و نوجواتانی است که بخواهد بداهند در جهان پیرامونشان چه می‌گذرد، بله حتماً برایشان جذاب است.
«فرزند چهارم»/ عکس: على نیک‌رفتار
