روایت یک ذهن سیال

علی مولوی: «علی مصفا»‌، نیازی به معرفی ندارد. با این‌که بازیگر پرکاری نیست، اما همیشه نقش‌های ماندگاری را بازی کرده است. او این‌بار برای ساختن دومین‌ فیلم سینمایی‌اش، پشت دوربین نشسته تا به کارگردانی بپردازد، کاری که بیش‌تر از آن لذت می‌برد.

پله‌ی آخر، یک فیلم برجسته است. او این فیلم را بر اساس داستانی از «جمیز جویس» ساخته و به خوبی توانسته با تدوین غیرخطی، درگیری‌های یک ذهن سیال را روایت کند.

داستان فیلم، مثل تکه‌ای چوب، روی آب دریاست. گاهی بالا می‌رود، گاهی پایین می‌آید، گاهی سوار موج است و گاهی سر جایش خشک می‌شود. مصفا به خوبی توانسته این مسیر مواج را طوری نشان دهد که بیننده‌اش خسته نشود و فرصتی برای استراحت، پیدا نکند. او حقایق داستان را خرد‌خرد به بیننده نشان می‌دهد و بین هر کدام فاصله می‌اندازد.

مصفا از برجسته‌ترین ویژگی ســینما، یعنی تدوین، بهترین استفاده را می‌برد و فیلمی متفاوت با فیلم‌هایی که تا به حال دیده‌اید، همشهرى، دوچرخه‌ى شماره‌ى 688 ارائه می‌کند.