نامش مینووَش رحیمیان است. وقتی صدایش کردم «مینووُش»، خندید و اشتباهم را گرفت. می‌گویم خیلی خوشحالم که یک هم‌رکاب دوچرخه‌ای را روی صحنه‌ی تئا‌تر می‌بینم!
رحیمیان، ۲۵ ساله است و به گفته‌ی خودش از همان نوجوانی، وقتی خبرنگار افتخاری دوچرخه بوده، مطلب‌هایش در حوزه‌ی سینما و تئا‌تر می‌چرخیده است. اما کنکور و دانشگاه او را هم مثل خیلی از خبرنگارهای افتخاری دیگر، از نوشتن برای دوچرخه دور کرده است.
رحیمیان بعد از هفت سال فعالیت تئاتری و تجربه‌ی نمایش‌هایی در زمینه‌های مختلف، این روز‌ها با نمایش کودک و نوجوان «طبل بزرگ»، روی صحنه‌ی تالار هنر، اجرایی متفاوت دارد.
خودش می‌گوید: «در تاریخ هنرهای نمایشی ایرانی، تنها چهار یا پنج زن وجود داشتند که نقش سیاه را بازی کرده‌اند و همه‌ی آن‌ها هم پیش از انقلاب بوده‌اند. حضور یک بازیگر زن روی صحنه به‌عنوان سیاه، از نوادر است.»
کارگردان نمایش «طبل بزرگ»، مجتبی مهدی است که نزدیک به 30 سال است که در حوزه‌ی تئا‌تر کودک و نوجوان فعالیت می‌کند و به گفته‌ی رحیمیان، همیشه به کار برای کودک و نوجوان علاقه دارد و با توجه به این‌که تجربه‌ی نمایش آئینی-سنتی در حوزه‌ی بزرگ‌سال را داشته، حالا این نوع نمایش را برای نوجوانانی که خیلی با این فضا آشنا نیستند، روی صحنه آورده است.
پای صحبت‌های مجتبی مهدی که می‌نشینی، از همان ابتدا می‌فهمی کارهای کودک و نوجوان برایش خیلی مهم هستند. می‌پرسم: «ایده‌های نمایش از کجا می‌آید؟» و او می‌گوید: «هنرمند که نمی‌نشیند و فکر کند! این جرقه‌ها هستند که در ذهن شکل می‌گیرند و در اثر تمرین و کار تبدیل به اثری هنری می‌شوند. من قصه‌ای را در ذهن داشتم، اما نه خیمه شب بازی بود و نه سیاه‌بازی. اما از هر دوی این‌ها برای شیوه‌ی اجرای قصه، استفاده کردم.»
مهدی معتقد است، زمانی در کار خودش موفق می‌شود که حتی بچه‌های دو یا سه ساله‌ای هم که به سالن می‌آیند، تمام حواسشان جمع اتفاق‌های روی صحنه شود و نخواهند لحظه‌ای را از دست بدهند. او فکر می‌کند این اتفاق در طبل بزرگ افتاده است.
نمایش طبل بزرگ، حال و هوای خوبی دارد. اصلاً دیدنش آدم را سر شوق می‌آورد. روزی که به تماشای نمایش در تالار هنر رفته بودم، علاوه بر کودکان و نوجوانانی که انتظار حضورشان را داشتم، گروه‌های بزرگ سالی را هم دیدم که در سالن بیش‌تر از بچه‌ها سر و صدا راه انداخته بودند و شعر‌ها را با مرشد می‌خواندند.
نمایش، طراحی صحنه‌ی خوبی دارد که من عنوان هوشمندانه را بر آن می‌گذارم. مکعبی بزرگ که قابلیت چرخش دارد و هر سمتش قسمتی از صحنه‌ی نمایش را می‌سازد. نکته‌ی جالب دیگری که در این نمایش خیلی خودش را نشان می‌دهد، زن‌پوش کردن مردان و مرد‌پوش کردن زنان است.
زن‌پوش کردن مردان از دیرباز مرسوم بوده و از تکنیک‌های نمایش روحوضی به حساب می‌آمده؛ در واقع در زمانی که زنان نمی‌توانستند در نمایش بازی کنند، مردان به جای آن‌ها بازی می‌کردند. حالا در این نمایش با این
جابه‌جایی خلاقانه و جالب، با فاصله گرفتن از چارچوب‌های مرسوم نمایشی، توجه حاضران به رفتار‌ها و عکس‌العمل‌های مختلف شخصیت‌‌ها جلب می‌شود.
نمایش طبل بزرگ، به کارگردانی مجتبی مهدی و بازی روشنک کریمی، حسین مزینانی، محمدرضا مختاری‌آزادفرد، سامان کرمی، مینووش رحیمیان، هومن خدادوست و لعیا گرامی، به همراه دو نوازنده‌ی خواننده، مجتبی محمدی‌نیا و ولی‌الله ثقفی، قرار است تا جمعه، 22 شهریورماه، ساعت 19 و 30 دقیقه در تالار هنر (خیابان شهید مفتح، خیابان ورزنده) به روی صحنه برود. همچنین این نمایش پس از یک‌هفته وقفه از روز یکشنبه، 31 شهریورماه تا جمعه، 5 مهرماه از ساعت 19 به روی صحنه خواهد رفت.
