«پاییز امسال» و دو شعر دیگر

                         بر روی چترت

مسافری که حتی

خودت را دریغ می‌کنی

                  از اشک‌های من...

                                 فاطمه شکوری

رؤیای سرد

رؤیای رسیدنم به تو

رؤیای پرواز برای پنگوئن

چه‌قدر مثل هم‌اند

غیرممکن و سرد!

                                 زهرا نورانی

                          ۱۶ ساله از تهران

عادت نمی‌کنم

حسادت می‌کنم

به انسان‌های آزاد گرفتار

که هیچ‌گاه نمی‌مانند

                     همیشه هستند

در تنهایی خودشان غرق و

                        با دیگران درآمیخته‌اند

دوست دارم طلوع کنم، نمی‌شود

خاموشی برای من بهتر است

من شب خاموش را دوست دارم

خاموشی زیباست، به نرمی مخمل

و مانند شب، سیاه

طلوع زیباست، اما برای خورشید

نه برای من که برگی‌ام در باد

نه وابسته‌ام و نه وابسته می‌کنم

نه می‌آمیزم و نه آمیخته می‌شوم

و در آخر، حکم این است:

عادت کن

اما من عادت نخواهم کرد و

نجواکنان می‌گویم:

من آزاد نیستم

           اما لایق آزادی هستم

                                   زهرا درودگر

                              از شاهین‌شهر

تصویرگری: احترام‌سادات شجاعی از تهران