مرکز پژوهش‌های ارتباطات دربارۀ این مجموعه آورده است:
فناوری اطلاعات و ارتباطات، همراه با فناوری زیستی و فناوری نانو، سه ضلع مثلثی را تشکیل می‌دهند که مسیر و جهت علوم و فنون چند دهة آینده را تعیین می‌کند. بی‌گمان بدون امکانات ارتباطی برای انتقال و توزیع اطلاعات و دانش، توانایی فنی و علمی انسان به این پایه نمی‌رسید که امروز بتواند نقشة ژنوم انسانی را تهیه کند و سودای خلق ابزار هوشمند را بدین روشنی در سر بپرورد. اکنون با ترکیب علوم و فناوری‌های دیگر با فناوری اطلاعات و ارتباطات، به پدیده‌هایی بی‌سابقه و پیچیده برمی‌خوریم. به طوری که انسان با الگوبرداری از رفتار ژنتیکی موجود زنده، در صدد خلق ابزارهای هوشمندی است که می‌توانند یاد بگیرند و خود را تکامل بخشند. پیچیده شدن فناوری‌ها، که خود از تکامل و پیچیدگی جوامع و ارتباطات انسانی ناشی می‌شود، در یک فرایند تعاملی به پیچیدگی بیشتر ارتباطات در جوامع می‌انجامد و در هر بستر فرهنگی و اجتماعی خاص، به صورتی ویژه نمود می‌یابد. درک و شناخت این پیچیدگی‌های فزون‌شونده جز با مطالعة مستمر تغییرات جامعه و فناوری و ترویج نگاهی بین‌رشته‌ای به آنها حاصل نمی‌شود.
کشور ما نیز که در سال‌های اخیر به هر سه زمینة علوم و فناوری‌های راهبردی مذکور، توجه ویژه کرده و برای هر سة آنها سند ملی منتشر نموده است، ناگزیر باید ورودی ریشه‌ای و عمیق به شاخه‌های کلان دانش پیشرفته داشته باشد و به‌خصوص به فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات به عنوان زیرساخت رشد و توسعة علوم و فنون، توجه ویژه‌ای مبذول کند.
مرکز پژوهش‌های ارتباطات که در سال 1374 با همکاری و مساعدت دانشگاه علامه طباطبایی و وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات تأسیس شده است، در دور جدید فعالیت‌های خود، بر مطالعات و تحقیقات بین‌رشته‌ای در این زمینه تأکید دارد و غنا بخشیدن به ادبیات جامعة اطلاعاتی و کمک به تلفیق دیدگاه‌های مبتنی بر علوم انسانی و فنی را وجهة همت خود قرار داده است.
از این رو، مرکز آثار مختلفی را در چند مجموعه منتشر می‌کند که هر کدام از آنها بخشی از زمینه‌های اصلی مطالعات مربوط به جامعة اطلاعاتی را در بر می‌گیرند. این مجموعه‌ها در چارچوب عنوان‌های زیر انتشار می‌یابند:
1. مطالعات راهبردی؛
2. مطالعات کاربردی؛
3. مطالعات موردی؛
4. گزارش‌ها.
مرکز امیدوار است با انتشار آثار علمی، فرهنگی و اجتماعی دربارة روندها و چشم‌اندازهای جامعة اطلاعاتی، گام‌هایی در جهت پیشرفت آن در جامعة کنونی ایران بردارد و برای رشد و تکامل این‌قبیل مطالعات در کشور محیطی مناسب فراهم کند. بنابراین، از کلیة صاحب‌نظران، پژوهشگران، مدیران، کارشناسان و علاقه‌مندان تقاضا داریم که در پی‌گیری و رشد و غنای مباحث طرح‌شده در این مجموعه‌ها، مرکز پژوهش‌های ارتباطات را یاری دهند و این مرکز را از نظرات خود بهره‌مند سازند.
