این پاسخی است که مدتی است به برخی از افرادی که برای بهره‌مندی از اینترنت پرسرعت به شرکت‌های PAP یا مراکز مخابراتی مراجعه می‌کنند، داده می‌شود.
هرچند سمیع‌الله صادقی معاون توسعه و مهندسی مخابرات استان تهران تعداد این افراد را قابل ملاحظه نمی‌داند.
با این حال کارشناسان می‌گویند این درخواست‌کنندگان اینترنت پرسرعت که «سرشان به طاق کوبیده می‌شود»، به همراه افرادی که به دلایلی چون اشتراکی بودن خطوط، امکان استفاده از ADSL را ندارند، 40 درصد مشتریان برگشتی خدمات‌دهنده‌های اینترنت پرسرعت را تشکیل می‌دهند.
«مشکل خاصی وجود ندارد و تمام کسانی که به چنین دلایلی نمی‌توانند اینترنت پرسرعت بگیرند، اگر مراجعه کنند مشکلشان حل می‌شود.»
معاون توسعه و مهندسی مخابرات استان تهران با بیان این مطلب به همشهری می‌گوید: طراحی شبکه فیبر نوری از سال 68 شروع شده و توسعه شبکه مخابرات در هر منطقه‌ای که لازم باشد با استفاده از فیبر نوری انجام می‌شود.
توسعه شبکه که صادقی به آن اشاره می‌کند تاکنون باعث شده تا بسیاری از ساکنین مناطقی چون زعفرانیه، سعادت‌آباد، پونک، حکیمیه و... از اینترنت پرسرعت ADSL محروم شوند، حتی کسانی که مشترک چنین سرویسی بوده‌اند و با تغییر خطوط تلفنشان از کابل مسی به فیبر نوری مجددا محکوم به استفاده از اینترنت با سرعت پایین شده‌اند.
اگر به این مجموعه مناطق بکری را که از ابتدا شبکه تلفنشان براساس فیبر نوری طراحی شده اضافه کنیم، ماجرا جالب‌تر می‌شود، هرچند که مسئولان مخابرات از قبول مشکل طفره بروند: «در تهران فقط مرکز شهید باکری از ابتدا فیبر نوری بوده اما در بقیه نقاط مشکلی نداریم چون به هرحال شبکه مسی قبلی موجود است و هر کس مراجعه کند می‌تواند ADSL بگیرد.»
این اظهارات صادقی درحالی است که محمود‌رضا خادمی عضو هیأت‌مدیره سازمان صنفی رایانه‌ای کشور به همشهری می‌گوید: نمی‌دانم چطور آقایان از عدم‌وجود مشکل سخن می‌گویند وقتی که 40 درصد مشتریان ما به‌علت اینکه خطوط‌شان فیبر نوری و یا PCM است برگشت می‌خورند.
وی ادامه می‌دهد: باید قبول کنیم که مخابرات در این بخش سرمایه‌گذاری لازم را انجام نداده است. کشورهای اروپایی اگر به فیبر نوری روی آورده‌اند فقط به فکر شبکه تلفن نبوده‌اند و با دید جامع و توجه به سرویس‌های ارزش افزوده این کار را انجام داده‌اند و هیچ مشکلی هم با ADSL ندارند چون تجهیزات لازم را در شبکه نصب کرده‌اند.
فیبر نوری با DSL ناسازگار است؟
در عصر ارتباطات، مجهز کردن منازل و مراکز تجاری به پهنای باند بالا (پهنای باندی بیش از 10 mbps) اهمیت زیادی دارد، اما از آنجا که فناوری‌های تامین‌کننده پهنای باند وابسته به مسافت است باید راهی پیدا کرد که فاصله تامین‌کننده پهنای باند و سرویس دهنده را کاهش داد.
به‌عنوان مثال با استفاده از VDSL می‌توان به سرعت100 mbps دست‌یافت اما این فناوری تنها تا فاصله 500 متری عملکردی قابل‌قبول دارد.
دکتر فریدون قاسم‌زاده عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف در این زمینه می‌گوید: یکی از راهکارهای رایج برای غلبه بر این مانع(فاصله) که توسط کشورهای پیشرفته هم بکار گرفته شده است بسط شبکه فیبر نوری تا منازل(FTTH) است.
در حال حاضر در کشور ما ارتباط میان مراکز مخابراتی از طریق فیبر نوری تامین می‌شود اما از مراکز مخابراتی تا منازل از سیم مسی استفاده شده است. گاهی فاصله مراکز مخابراتی تا منازل به بیش از چند کیلومتر می‌رسد و این فاصله امکان استفاده از فناوری‌های مختلف را سلب می‌کند.
اما اگر فیبر نوری تا نزدیک منازل و تا کافو (پست‌های مخابراتی) محلی کشیده شود و در نهایت منازل با سیم مسی به کافو و فیبر نوری متصل شوند این مشکل رفع می‌شود مشروط بر‌آنکه تجهیزات DSL در پست‌های خیابان وجود داشته باشند.
ظاهرا مخابرات استان تهران هم در برنامه توسعه شبکه خود از این فناوری بهره برده است اما تجهیزات ADSL در پست‌های محلی وجود ندارد.
صادقی با بیان اینکه در توسعه شبکه، فیبر نوری تا پست‌های محلی کشیده می‌شود و ممکن است در آینده از پست محلی تا منازل هم از فیبر استفاده شود (FTTH) برتری‌های فیبر نوری نسبت به کابل مسی را اینچنین عنوان می‌کند: « ظرفیت فیبر نوری از کابل مسی بیشتر است و توسعه شبکه با استفاده از فیبر به سادگی امکان‌پذیر است، نگهداری فیبر آسان‌تر است و با فناوری‌های جدید هم سازگار‌تر است.
علاوه بر این سرویس‌های جدید مخابراتی، تلفن‌های تصویری، تلویزیون کابلی و... همه به بستر مخابراتی با ظرفیت بالا نیاز دارند.»مجموع این عوامل باعث شده تا مخابرات برای توسعه شبکه خود از فیبر نوری استفاده کند، اما در جایی که استفاده از تلفن تصویری و تلویزیون کابلی- که در کشور ما متداول نیست- یکی از علل استفاده از فیبر نوری عنوان می‌شود، آیا نباید تمهیداتی اندیشیده می‌شد که استفاده از این فناوری برتر با متداول‌ترین روش دسترسی به اینترنت پرسرعت در ایران هم سازگاری داشت؟ صادقی در پاسخ به این سؤال چنین می‌گوید: فیبر نوری با ADSL سازگار است اما باید تجهیزات لازم خریداری شود و در پست‌های منطقه‌ای کار گذاشته شود.
چرا تا کنون این اتفاق نیفتاده است؟ پاسخ این مقام مسئول به این سؤال هم در نوع خود بسیار جالب است: طبق قانون تا 2 سال فقط شرکت‌های PAP مجاز به ارائه ADSL بودند و ما این تجهیزات را نخریده‌ایم، اما حالا مخابرات هم می‌تواند ADSL ارائه کند و ما دستور خرید تجهیزات لازم را داده‌ایم.
اما آیا مردم باید تاوان رقابت مخابرات با شرکت‌های PAP را بدهند؟ اشاره به قابل ملاحظه نبودن افرادی که چنین مشکلی دارند، تنها پاسخ صادقی به این پرسش همشهری است: از مجموع حدود 5 میلیون شماره‌ای که در تهران داریم، نهایتا 600-700هزار شماره روی فیبر نوری است و اگر در حجم وسیع نگاه کنید تعداد افرادی که نمی‌توانند از ADSL استفاده کنند قابل ملاحظه نیستند.
شاید وقتی دیگر
با وجود تاکید چند‌باره معاون توسعه و مهندسی مخابرات استان تهران مبنی بر‌اینکه کسانی که خط تلفنشان فیبر نوری است مشکلی برای استفاده از ADSL ندارند، به‌نظر نمی‌رسد در عمل رفع این مشکل به آن سادگی و سرعتی باشد که مسئولان می‌گویند؛
آن هم در شرایطی که کم نیستند افرادی که مدت‌هاست متقاضی دریافت خدمات اینترنت پر‌سرعت‌اند و به دلایل مختلف از آن بی‌بهره مانده‌اند.
از سوی دیگر دکتر قاسم‌زاده با مقایسه جمعیت ایران با کشور‌هایی چون کره جنوبی و ترکیه به آمار مشترکان ADSL در این کشور‌ها اشاره می‌کند: در کل ایران 150هزار نفر ADSL دارند درحالی که در ترکیه این رقم به 5/3 میلیون نفر می‌رسد و در کره جنوبی به بیش از 30 میلیون نفر.
این استاد دانشگاه، قدیمی بودن سوییچ‌ها و تجهیزات مخابرات، فیبر نوری و PCM بودن بعضی خطوط را از فاکتور‌های مؤثر بر این آمار می‌داند و می‌گوید: در بسیاری از مناطق مخابراتی ما اصولا امکان ارائه ADSLوجود ندارد.
هنگامی‌که هنوز برخی مراکز مخابراتی به تجهیزات مورد نیاز برای ارائه ADSL مجهز نشده‌اند، چگونه می‌توان انتظار داشت که ظرف مدت کوتاهی همه کوچه و خیابان‌های شهر (همه کافو‌‌‌ها) به این ابزارها مجهز شوند؟ آن هم در شرایطی که صادقی از توسعه شبکه فیبر نوری در تهران سخن می‌گوید: فیبر مسیری مطمئن و در حال توسعه است و ما انتهایی برای این طرح پیش‌بینی نمی‌کنیم.
در این شرایط حل مشکل سریعی که صادقی وعده می‌دهد تنها درصورتی ممکن است که خط تلفن افراد به حالت مسی برگردد.
3-4 ماه دیگر صبر کنید، ان‌شاءالله حل می‌شود!
خادمی، عضو هیأت‌مدیره سازمان صنفی رایانه‌ای کشور می‌گوید: «مخابرات باید سرمایه‌گذاری می‌کرد و تجهیزات لازم را در کافو‌های نوری نصب می‌کرد تا امکان ارائه ADSL در بستر فیبر نوری فراهم می‌شد، اما این کار را نکرده‌اند و حالا در مناطقی که خط تلفنشان از این نوع است عملا استفاده از ADSL ممکن نیست و اگر دوستان ما در مخابرات مدعی هستند که هرکس مراجعه کند مشکلش حل می‌شود، این کار در شرایط فعلی درصورتی ممکن است که بخواهند به فناوری قبلی سیم مسی برگردند که در این صورت چرا به فناوری پیشرفته‌تر فیبر نوری روی آورده‌اند؟»
یکی از مسئولان مرکز مخابرات پیام‌نور در پاسخ به این سؤال می‌گوید: خوب همه مردم یک محله که ADSL نمی‌خواهند، ما برای آن تعدادی که این خدمات را می‌خواهند شرایطی را فراهم می‌کنیم که ارتباط تلفنشان از طریق سیم مسی مقدور شود.
وی در پاسخ به این سؤال که چنین شرایطی در چه زمانی مهیا می‌شود هم می‌گوید: ما نسبت به خیلی از مراکز وضعیت بهتری داریم و پیمانکار را تعیین کرده‌ایم اما مشترکان ما حد‌اقل باید 3-4 ماه دیگر صبر کنند تا بتوانیم این امکان را فراهم کنیم.
همه این مسائل در شرایطی در پایتخت کشور روی می‌دهد که مسئولان مخابرات بار‌ها از عدم‌استقبال مشترکان از خدمات اینترنت پرسرعت سخن گفته‌اند و چندی پیش وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات با بیان اینکه در حوزه داده‌های پرسرعت، کشور با عقب‌ماندگی‌های زیادی روبه‌رو است، توسعه خطوط DSL در بستر تلفن ثابت، توسعه شبکه‌های بی‌سیم Wimax و بهره‌برداری از اپراتور سوم را از سیاست‌های مخابرات برای توسعه پورت‌های پرسرعت عنوان کرد.
