این در شرایطی است که براساس اعلام اتحادیه بین‌المللی ارتباطات راه دور (ITU ) ضریب نفوذ اینترنت در ایران 9/34درصد و تعداد کاربران اینترنت پر سرعت قریب به نیم میلیون نفر است.
دلیل این همه تفاوت در یک آمار ساده چیست ؟ آیا معاون سابق وزیر ارتباطات که چند ماهی است از سمت خود استعفا داده دسترسی به آمار واقعی نداشته است یا به نوعی دارد در مورد این مسئله افشاگری می‌کند ؟ خبرنگار گروه دانش و فناوری روزنامه همشهری گزارش می‌دهد:
26میلیون نفر کاربر !
شرکت مخابرات ایران اعلام کرد: تعداد کاربران اینترنت از 8 میلیون و 800 هزار نفر در سال 84، به 25میلیون و 600هزار نفر در سال‌جاری رسید.به گزارش ایرنا به نقل از اطلاعیه روابط عمومی شرکت مخابرات ایران، در حال حاضر ضریب نفوذ اینترنت در کشور 35درصد است.
بنابراین گزارش، اتصال 7 هزار و 649 مدرسه به شبکه ملی اینترنت و افزایش تعداد پورت‌های دسترسی دیتا (منصوبه) به 187هزار و 348 پورت از جمله فعالیت‌های شرکت مخابرات ایران در سال‌جاری به‌شمار می‌رود.
ضریب نفوذ اینترنت فقط 4 درصد
معاون آموزش، پژوهش و امور بین‌الملل وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در دولت نهم، ضمن اعلام آماری از وضعیت اینترنت کشور این شرایط را برای اعتلای جایگاه کشور نامناسب خواند.
به گزارش مهر، دکتر محامدپور در مورد ضریب نفوذ اینترنت کشور گفت: «ضریب نفوذ حدود 4درصد است ولی آماری که از سوی مراجع رسمی اعلام می‌شود، حدود 34 درصد است که آن آمار مربوط به انواع ارتباط است و عمدتا کاربران دیال‌آپ را شامل می‌شود.
ولی باتوجه به اینکه در دنیا اینترنت را براساس کمینه 512 کیلوبیت می‌سنجند، این آمار واقعی نیست و تنها 4درصد از جمعیت کشور از اینترنت پرسرعت بهره‌مند هستند.»
وی افزود: «رتبه ما در دنیا از دیدگاه وضعیت اینترنت 184 است و در منطقه نیز پانزدهم هستیم، یعنی از کشورهای کوچک عربی نیز عقب‌تریم. متوسط سرعت ما حدود تنها 48 کیلوبیت در ثانیه است و این در حالی است که کره‌جنوبی متوسط سرعت 21مگابیت در ثانیه را برای شهروندانش تامین کرده است.»
محامدپور همچنین ادامه داد: «در سال 2008 در 21 کشور 50 درصد خانه‌ها به اینترنت پرسرعت متصل بودند. درآماری که شرکت فناوری اطلاعات ارائه داد، گفته شده بود سال گذشته 39 درصد خانه‌های کشور به اینترنت متصل هستند ولی این آمار مربوط به ارتباط دیال‌آپ است و نه اینترنت واقعی. شاخص رتبه آی‌سی‌تی ما در دنیا 92 است که البته اینترنت تنها یکی از شاخصه‌های اندازه‌گیری این رتبه است.»
وی ادامه داد: «در برنامه چهارم توسعه که چند ماه آینده به پایان می‌رسد، بخش دولتی به 21درصد و بخش خصوصی به 29درصد تعهدات خود برای ارائه پورت‌های اینترنت پرسرعت عمل کرده‌اند که این نیز دلایل مختلفی دارد؛ ازجمله مهیا نبودن مشوق‌ها و انگیزه‌ها برای حرکت بخش خصوصی.»
وی افزود: «در سال 84 میزان نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در GDP کشور زیر یک درصد بود و این در حالی بود که در همان سال متوسط این سرمایه‌گذاری در سایر نقاط دنیا 7درصد بود. پس ما نباید توقع داشته باشیم که درآمد ما بدون سرمایه‌گذاری مناسب محقق شود.» او در پایان تنها راه احقاق شعار دولت الکترونیک را اهتمام همه جانبه برای عمل به آن و نخستین گام را نیز داشتن دسترسی مناسب به‌پهنای باند مناسب دانست.
رکورددار محدودیت سرعت
ایران تنها کشور دنیاست که رسما برای ارائه اینترنت پرسرعت برای شهروندان، محدودیت قائل شده است. براساس اعلام وزیر وقت ارتباطات ، واگذاری اینترنت بیش از 128 کیلو بیت در ثانیه به مشترکان خانگی ممنوع است.
علاوه بر آن ایران در چند زمینه دیگر نیز رکورد دار سرویس‌دهی اینترنتی به شهروندان است: قطع سرویس‌های ای‌میل مانند یاهو و جی‌میل در مواقع مختلف و سیستم پالایش محتوای اینترنتی به شدید‌ترین وجه ممکن!
با این شرایط هیچ سازمان یا شرکت بخش خصوصی به ارائه سرویس‌های مولتی‌مدیا و نیازمند پهنای باند بالا به مردم در بخش‌های اقتصادی و تجاری نمی‌اندیشد؛ چراکه دسترسی مردم به زیرساخت‌های فناوری اطلاعات بسیار محدود و اندک است.
علاوه بر اینها گران بودن قیمت تمام شده اینترنت در ایران، باعث شده تا رغبتی برای استفاده از سرویس‌های اینترنت بیس در بخش‌های مختلف وجود نداشته باشد.
به‌نظر می‌رسد به‌رغم تاکید‌های سیاستگذاران بخش‌های فناوری در کشور مبنی بر استفاده از ظرفیت‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات برای توسعه همه‌جانبه ایران، عزم جدی در بخش‌های زیرمجموعه و از جمله دستگاه‌های اجرایی برای توسعه این زیرساخت‌ها وجود ندارد.
به‌عنوان مثال اسنادی مانند سند چشم‌انداز توسعه ایران در افق 1404، قانون برنامه چهارم توسعه و سند توسعه بخشی فناوری اطلاعات در ایران بر استفاده از این فناوری‌ها در پیشبرد اهداف توسعه اقتصادی و اجتماعی ایران تاکید می‌کنند اما اینکه این سیاست‌ها و تصمیمات کلان تا چه حد در عرصه عمل به مرحله اجرا گذاشته شده است مسئله‌ای است که مردم دید مثبتی نسبت به آن ندارند.
اکنون بخش عمده‌ای از مردم همان‌طور که دکتر محامدپور، معاون سابق وزارت ارتباطات بیان کرده تنها با اینترنت کم‌سرعت و دیال‌آپ به شبکه متصل می‌شوند؛ اینترنتی که قادر به دریافت و ارسال اطلاعات و محتوای متوسط نیست چه رسد به محتوای مولتی مدیا و صوت و تصویر.
این نوع اینترنت که باید آن را اتصال به شبکه با اعمال شاقه نامگذاری کرد عملا چیزی در حد قوت لایموت در فضای سایبر برای مردم است.شاید مهم‌ترین استدلال برای رشد نکردن فناوری اطلاعات و اینترنت در ایران وضعیت قطعی شبکه در طول یکی دو ماه در سال‌جاری بود؛
وضعیتی که طی آن به اذعان دستگاه‌های دولتی هیچ خللی به خدمات دولت الکترونیک مانند بانکداری الکترونیک و ارتباطات الکترونیک مردم با دولت وارد نشد. اینجا استرالیا نیست که اگر جی‌میل یک ساعت قطع شود در کار شرکت‌های اقتصادی اختلال ایجاد شود. اینجا با قطعی کل اینترنت نیز هیچ‌کس اختلالی احساس نخواهد کرد و عملا بود و نبود اینترنت دیال‌آپ برای مردم و دولت یکی است.
