این رخداد هشداری است مبنی بر اینکه شرایط در مصر هنوز به حالت عادی نرسیده است و آتش انقلاب هنوز در اذهان مردم مصر زبانه می‌کشد. این رخدادها در حالی صورت می‌گیرد که شورای‌عالی نظامی مصر در حال بررسی تاریخ انتخابات است.در اوج انقلاب مصر، وقتی ارتش حسنی مبارک مجبور شد تا از قدرت کناره‌گیری کند، هدفش این بود که رژیم نظامی مصر که از زمان جمال عبدالناصر برپا شده بود را حفظ کند. امروز نیز شورای‌عالی نظامی همان هدف را دنبال می‌کند. البته اخیرا ارتش مصر بر سر یک دوراهی قرار گرفته است؛ از یک‌سو تمایل دارد تا حاکمیت را رها کرده و به جایگاه اصلی خود بازگردد و نقش پشت پرده خود را داشته باشد اما از سوی دیگر برای رسیدن به این منظور متعهد است که انتخابات آزاد برگزار کند.
سؤال این است که آیا این انتخابات در ماه سپتامبر (شهریور) برگزار می‌شود یا اینکه به زمانی دیگر موکول خواهد شد؟ 2 اردوی سیاسی در مصر وجود دارد که هر کدام پاسخی متفاوت به این سؤال می‌دهند؛ نخستین اردو، اسلامگرایان هستند که گروه شاخص آنها اخوان‌المسلمین است و اردوی دیگر گروه‌های سیاسی مغضوب زمان مبارک. در این میان جوانان خواهان دمکراسی بین این دو گروه سرگردان هستند. این جوانان که اکثر تظاهرات‌ها را در ژانویه و فوریه سازماندهی کردند اکنون میان این دو اردوگاه سیاسی تقسیم شده‌اند. صرف‌نظر از اینکه ارتش مصر چه تصمیمی بگیرد، واضح به‌نظر می‌رسد که هر تصمیمی بگیرد، آن تصمیم یکی از این دو اردو را خشمگین و ناامید خواهد کرد.
اردوی نخست، یعنی اسلامگرایان انتظار دارند که انتخابات در موعد مقرر یعنی شهریور ماه برگزار شود. اخوان‌المسلمین سازمان‌یافته‌ترین حزب سیاسی در مصر است و خود را برای انتخابات آماده می‌کند؛ البته متعهد شده است که برای بیشتر از 49درصد صندلی‌های مصر در این انتخابات تلاش نکند و باقی کرسی‌ها را به گروه‌های دیگر واگذار کند. این گروه همچنین متعهد شده است که برای انتخابات ریاست‌جمهوری کاندیدایی معرفی نکند. با همه این اوصاف اخوان‌المسلمین معتقد است که انتخابات هر چه زودتر برگزار شود بهتر است.
گروه‌های سلفی مصر که برای نخستین بار اجازه فعالیت سیاسی یافته‌اند نیز همین اعتقاد را دارند. در دیگر سوی این معادله گروهی قرار دارد که البته برخی از تحلیلگران این گروه را هنوز جنبش نمی‌دانند. این گروه به‌شدت پراکنده است و گروه‌های کوچک بسیاری درون خود دارد که هر یک منافع خاص خود را تعریف می‌کند. بنابراین بعید به‌نظر می‌رسد که این جوانان بتوانند به اجماعی برسند که با آن، تعداد قابل‌توجهی از کرسی‌های انتخابات مجلس را به‌دست آورند. آنها حرفشان این است که به زمان بیشتری برای شرکت در انتخابات نیاز دارند. آنگونه که خودشان می‌گویند، تنها در این صورت است که آنها می‌توانند خودشان را سازماندهی و برای انتخابات آماده کنند. به همین دلیل است که یکی از خواسته‌های اساسی این گروه این است که انتخابات به زمانی دیگر موکول شود و زمان بیشتری در اختیار آنها قرار گیرد.
از دیگر سو ارتش تحت فشار قرار گرفته است؛ چه اینکه این جوانان همان‌هایی هستند که قیام‌های ژانویه و فوریه را سازماندهی کردند و ممکن است بتوانند بار دیگر این کار را بکنند. دوراهی‌ای که ارتش مصر در مقابلش دارد دقیقا به این صورت است؛ اگر انتخابات را سر وقت و در شهریور ماه برگزار کند، انتخابات صحنه حضور گسترده اسلامگرایان خواهد شد و ارتش مصر که خود درونمایه‌ای سکولار دارد، مجبور است که درخواست نیروهای سکولار را که وقت بیشتری می‌خواهند نادیده گرفته و به تعهد اولیه خود درخصوص برگزاری انتخابات عمل کند. در این صورت اسلامگرایان پیروز احتمالی انتخابات خواهند بود و سکولارها به حاشیه خواهند رفت.
