من در خیالم یک اصطبل اسب دارم، از نژادهای مختلف...
اسب اصیل پارسی، ترکمن، عربی، کوارتر، آپولوسا...حتی در بین اسب‌هایم یک اسب بامزه پونی هم دارم.
می‌دانستید پاهای اسب‌ها قلب دوم آنهاست و به نوعی خون از پا به بدنشان انتقال پیدا می‌کند و باید مراقب پاهای اسب‌ها بود؟
پونی برای زیستن به زمینی کوچک و توجه و مراقبت زیاد احتیاج دارد. پونیها باید به طور مرتب فعالیت داشته‌باشند. من ناخن اسب‌هایم را کوتاه می‌کنم. هیچ می‌دانستید که سم اسب‌ها مثل ناخن رشد می‌کند؟ آره، من در خیالم یک اصطبل بزرگ پر اسب دارم. از یک عالمه اسب نگهداری می‌کنم. اسب‌های بداخلاق و خوش اخلاق...آنهایی که ممکن است به تو لگد بزنند و آنهایی که از تو حمایت کنند.
راستش اسب‌ها، رؤیای نوجوانی هستند. زیبا و تندرو، سرکش و وحشی.
پنج‌هزارسال است که این آدم‌ها مشغول تربیت این حیوان هستند، اما ممکن است لحظه ای بعد آنها به خوی سرکش خود بازگردند و وحشی شوند.
پس متوجه هستید که اسب‌ها چه‌قدر به نوجوانی شبیه‌اند؟
اسب‌ها حساس هستند و باید در برخورد با آنها مراقب رفتارتان باشید. هوش عاطفی بالایی دارند...و خب گران‌‌قیمت هم هستند و دسترسی به آنها خیلی سخت است.
اسب‌ها در فرهنگ ما ایرانیان هم نقش بسیار مهمی داشته اند.
پسوند بعضی از اسم‌های ایرانی اسب دارد؛ مثل گرشاسب (دارنده اسب لاغر)، گشتاسب (دارنده اسب نر)، لهراسب (دارنده اسب تیزرو)، همین‌طور ارجاسب (دارنده اسب ارزنده) و....
البته این روزها خیلی از نوجوانان سوار بر اسب‌های مجازی می‌تازند. بازی‌هایی مثل «قلب غرب وحشی»که تو یکی از سوارکارهای آن هستی و مدام با اسبت به موانعی بر می‌خوری...
اسب سواری رؤیای نوجوانی است. اما این رؤیا خیلی دست‌یافتنی نیست. ورزش گران و دور از دسترسی است. به هر حال خیلی از نوجوانان فرصت سوار کاری را هرگز پیدا نمی‌کنند و فقط این رؤیا را تا زمان پیری با خود نگه می‌دارند.
اما نوجوانی پر از خیال و آرزوست. داشتن یک اصطبل پر از اسب از نژادهای مختلف که اشکالی ندارد، دارد؟
