شادی کردبچه، سفیر محیطزیست دوچرخه در مقالهی کوتاهی به معرفی جنگلهای «حرا» پرداخته که با خواندن آن بیش از پیش متوجه اهمیت مراقبت از این گیاهان خواهیم شد.
در بسیاری از سواحل جنوبی ایران به خصوص در اطراف بندر لافت، شمال جزیرهی قشم و بندر خمیر، جنگلهای زیبایی وجود دارد که با جنگلهایی که تا به حال دیدهایم فرق دارند. در این جنگلها تعداد زیادی از درختان «حرا» یا «مانگرو» وجود دارند. حرا درختی استوایی است که با آبهای شور سازگاری دارد. جنگلهای مانگرو بیش از 50 درصد سواحل استوایی جهان را پوشاندهاند. در زمان جزر که آب پایین است، این درختان از آب بیرون میآیند و مانند جزایر پراکندهای نمایان میشوند. اما هنگام مد، زیر آب ناپدید میشوند. درختان حرا معمولاً اواخر تیر و اواسط مرداد به گل مینشینند و میوه میدهند. میوهی آنها بادامی شکل و شیرین است. دانههای این گیاه وقتی که هنوز به گیاه اصلی وصل است، رشد میکند و جوانه میزند. جوانههای مخروطی‌شکل زمانی که در آب میافتند اگر مستقیم در گل فرو بروند، درخت جدیدی را در همان نقطه به‌وجود میآورند. ریشههای درختان حرا شکلهای عجیبی دارند و پر از منفذهای ریزی هستند که به تنفس گیاه کمک میکنند.
درختان حرا مانعی طبیعی بین خشکی و آب هستند و ویژگیهای آنها سبب شده به پناه‌گاهی امن برای پرندگان بومی و مهاجر، آبزیان و دوزیستان دربیایند. جالب است بدانید که ابو علی سینا نام این درختان را حرا گذاشته است.
شادی کردبچه، 14 ساله
خبرنگار افتخاری هفته‌نامه‌ى دوچرخه از تهران
