این روند، سرعت حرکت در سیستم را افزایش داده و موجب ارتباط فزاینده و توجه به نیازهای مردم می‌شود.
اما انتخاب شهردار تهران توسط شورای سوم دارای دو فرضیه بود: اول، شائبه سیاسی کاری در آینده مدیریت شهری و نگرانی از تاثیر مسائل حاشیه‌ای بر آن، و فرضیه دوم نیز، عملکرد خوب و قابل قبول شهرداری در طول مدیریت یک سال و اندی آن بر شهر.
شورای شهر با صحه‌گذاشتن بر فرضیه دوم، مدیریت شهری تهران را ابقا کرد. اگر چه دوگزینه اصلی آن برای تصدی شهرداری دارای توانمندی و تجربه و عملکرد مثبت بودند، اما شورا با این اقدام گامی مهم در تثبیت مدیریت شهری برداشت که مهمترین دستاورد آن توجه به اداره شهر با روشی منطقی و به‌دور از جنجال‌ها بود.
شاید براین اساس می‌توان امیدوار بود که در آینده مدیریت شهری تهران با همان شدتی که در دو سال گذشته مشغول به کار بود، به فعالیت ادامه دهد و در کنار آن نیز با تعامل بیشتر با شورا و کلیت تصمیم این نهاد که برآیند نظر شهروندان است گامی در توسعه شهر بردارد. در این راه حمایت دولت را نیز نباید نادیده گرفت.
در واقع سه ضلع شورا، شهرداری و دولت برای ارتقاء عملکرد شهرداری، از یک سو و حرکت به سمت تثبیت مدیریت کلان‌شهرها و مدیریت یکپارچه می‌تواند در سرنوشت شهر تأثیر مثبتی به جا گذارد و چشم‌انداز روشنی را فراروی مردم قرار دهد.
*نماینده مردم تهران در مجلس
