آن وقت اگر در جست‌وجوی علل بسیاری از حوادث رانندگی و نتایج ناگوار آن هستیم لازم نیست زیاد راه دور برویم چون مرور همین عادت‌ها و رفتارها حقایق را بازگو می‌کنند.
همه می‌دانیم که استفاده از تلفن همراه یا همان موبایل هنگام رانندگی ممنوع است چون امنیت رانندگی را برای خودمان و دیگران به خطر می‌اندازد. قاعده بر این است که هنگام رانندگی برای گفت‌وگو با تلفن همراه، خودرو را در اولین مکان مناسب در گوشه‌ای متوقف کنیم و به تلفن جواب بدهیم اما متأسفانه شاهد هستیم که بسیاری از مردم این قانون را مراعات نمی‌کنند. انگار استفاده از موبایل حین رانندگی بخشی از مهارت‌های رانندگی محسوب می‌شود که می‌ترسیم، از آن فاصله بگیریم!
سبقت گرفتن از سمت راست خودروی جلویی ممنوع است و تخلف محسوب می‌شود اما بعضی از ما چنان عجول و بی‌اعتنا به مقررات هستیم که حتی حاضریم برای سبقت گرفتن از خودروی جلویی از روی آن پرواز کنیم!
بارها گفته شده وقتی خواب‌آلود هستیم، رانندگی نکنیم. بهتر است خودرو را در محل مناسبی متوقف کنیم و پس از استراحت کوتاه و به دست آوردن آمادگی لازم، دوباره آن را به حرکت درآوریم اما رفتار بسیاری از رانندگان خواب‌آلود چنان است که گویی در گوش آنها می‌گوید، مبادا ماشین‌ات را متوقف کنی و دیگران از تو جلو بیفتند! این نافرمانی از قانون به قیمت جان بسیاری از رانندگان و معلولیت عده دیگری تمام شده است.
حفظ فاصله جانبی با دیگر خودروها از جمله مقررات مهم رانندگی است اما انگار انگیزه‌ای ناشناخته به بعضی از رانندگان می گوید؛ مبادا فاصله بگیری! یا باد در گلویت بینداز و بگو: دیدی مویی رد کردم!
خیلی از خودروها را می‌بینیم لاستیک‌هایشان به کلی سائیده شده، لنت ترمزها دیگر کار نمی‌کنند، چراغ‌هایشان درست کار نمی‌کنند، اما همه هوش و حواسمان فقط متوجه کمربند ایمنی است که حتما سالم باشد تا مبادا پلیس ایراد بگیرد و جریمه بشویم!
کجای کار عیب دارد. آیا اگر به دیگر معایب خودرو به اندازه کمربند ایمنی اهمیت داده شود، شاهد این همه حوادث رانندگی به خاطر وجود این معایب خواهیم بود!؟
هنگام وقوع یک تصادف، همه در وهله اول به فکر گرفتن خسارت هستیم، اما تعمیر بدنه آسیب‌دیده ماشین به بوته فراموشی سپرده می‌شود. این یکی از بدترین عادات رایج رانندگان ماست. اغلب خودروهایی را در خیابان یا جاده می‌بینیم که محل آسیب‌دیدگی بدنه به مرور زمان دچار زنگ‌زدگی شده، اما صاحب ماشین حال و حوصله تعمیر آن را ندارد. اگر روزی این سهل‌انگاری‌ها هم تخلف از مقررات راهنمایی و رانندگی محسوب شود، هیچ‌کس به خودش اجازه نمی‌دهد با یک خودروی آسیب‌دیده در شهر یا جاده به حرکت دربیاید، مگر در شرایط اضطراری و زمان‌های بسیار محدود که برای پلیس قابل درک است.
وقتی این نکات و هشدارها را در تاکسی با خودم مرور می‌کردم، مرد میانسالی که 2 عصا زیر بغل داشت به عنوان مسافر بعدی سوار تاکسی شد. راننده گفت: خدا بد نده، چی شده؟!
آن مرد گفت: اگر پشت فرمان خوابم نبرده بود، حالا یک جفت پای سالم داشتم!
دلم برایش سوخت اما دیدم چقدر لازم است آنچه را در ذهنم مرور کرده‌ام بنویسم تا شاید هشدار دیگری باشد برای ما راننده‌ها که به تخلف عادت کرده‌ایم!
