آشنایی با ان‌پی‌آر

وب‌گاه رسمی: npr

رادیو ملی دولتی(National Public Radio) به گفته سایت این رسانه، تولیدکننده برنامه رادیویی و سازمان خبری چندرسانه‌ای ِ ماموریت‌محور است.

ان‌پی‌آر ارائه‌کننده پیشرو اخبار غیرتجاری و برنامه‌های تفریحی و اطلاع‌رسان برای عموم آمریکایی‌ها، خوانده می‌شود.

این شبکه در سال ۱۹۷۰ به‌عنوان یک شبکه رادیویی توسط گروهی از ایستگاه‌های رادیویی دولتی تاسیس شد.

ان‌پی‌آر با دیگر سازمان‌های رسانه‌ای عضومحور غیرانتفاعی، مانند آسوشیتدپرس، از این نقطه‌نظر که با مصوبه کنگره تاسیس شده و بیشتر ایستگاه‌های عضوش هم  سازمان‌های متعلق به سازمان‌های دولتی(مانند دانشگاه‌های دولتی) هستند، متفاوت است.

این سازمان مانند یک ارائه‌کننده و سندیکاتور ملی به  بیش از هزار ایستگاه رادیویی دولتی در ایالات متحده سرویس می‌دهد.

در حقیقت رادیو ملی دولتی در ۲۶ فوریه ۱۹۷۰ با مصوبه کنگره با عنوان لایحه پخش دولتی  ۱۹۶۷، جایگزین رادیو ملی آموزشی شد.این لایحه با امضا لیندون جانسون، سی و ششمین رئیس‌جمهور آمریکا به صورت قانون درآمد و اساس تاسیس شرکت پخش دولتی (سی‌پی‌بی) شد و  پی‌بی‌اس برای بخش تلویزیونی در کنار ان‌پی‌آر شکل گرفت. کمیته سازماندهی سی‌پی‌بی به ریاست "جان ویترسپون" یک هیات مدیره با مدیریت "برنارد میز" تشکیل داد.

این هیات مدیره "دونالد کوایل" را به‌عنوان اولین رئیس ان‌پی‌آر در کنار ۳۰ کارمند و ۹۰ استودیو و ایستگاه محلی عضو به کار گرفت. اولین برنامه رادیویی این شبکه در تاریخ ۲۰ آوریل ۱۹۷۱ پخش شد.

اولین برنامه ان‌پی‌آر پوشش جلسه سنا آمریکا درخصوص جنگ ویتنام بود.سوم مه ۱۹۷۱ نیز برنامه خبری "اُل ثینگز کانسیدرد"(All things Considered) با اجرا رابرت کلنی برای اولین بار پخش شد.

ان‌پی‌آر تا سال ۱۹۷۷ که با موسسه ایستگاه‌های دولتی رادیویی (Association of Public Radio Stations) یکی شد، یک سازمان تولید و توزیع بود.

رادیو ملی دولتی برنامه‌های خبری و فرهنگی را تولید و توزیع می‌کند.ایستگاه‌های رادیویی شخصی موظف به پخش تمام برنامه‌های ان‌پی‌آر نیستند.بیشترشان آمیزه‌ای از برنامه‌های آن را پخش می‌کنند؛ برنامه‌های امریکن پابلیک مدیا(American Public Media)،پابلیک ریدیو اینترنشنال(Public Radio International)،پابلیک ریدیو اکسچنج (Public Radio Exchange)،استودیوهای دابلیوان‌وای‌سی(WNYC Studios) و برنامه‌های محلی.

ان‌پی‌آر سازمان عضوگیرنده است.ایستگاه‌های عضو این سازمان بایستی ایستگاه‌های رادیویی غیرتجاری یا غیرتجاری آموزشی باشند که دست کم پنج کارمند حرفه‌ای تمام‌وفت و حداقل روزی ۱۸ ساعت برنامه داشته باشند که خط‌مشی‌شان نبایستی حرکت به سمت پخش برنامه‌های صرفا مذهبی یا برنامه‌های کلاس‌های آموزش از راه دور باشد. هر ایستگاه ِ عضو در جلسه‌های سالانه هیات مدیره یک حق رای دارد که به نماینده  مجاز ایستگاه قرار اعطا می‌شود.

به گزارش سایت این شبکه، بودجه ان‌پی‌آر در سال ۲۰۱۸، ۲۲۱ میلیون دلار اعلام شده‌است.

سال ۲۰۱۸ طبق یک بررسی ۱۳ هفته‌ای اعلام شد که به طور متوسط هر هفته ۶.۶ میلیون نفر برنامه این شبکه را دانلود (بارگذاری) می‌کنند.

از سال ۱۹۷۱ تا ۲۰۱۸ خبرنگاران و برنامه‌های ان‌پی‌آر صدها جایزه مختلف را به خود اختصاص داده‌اند از جمله ۳۷ جایزه آلفرد دوپون، دانشگاه کلمبیا، ۳۶ جایزه جورج فاستر پی‌بادی، ۸۵ جایزه از موسسه عکس و خبر کاخ سفید، ۲۴ جایزه وبی و ۲۵ جایزه کلوب اورسیز پرس(Overseas Press) آمریکا.

طبق پژوهش تلفنی "هریس" که در سال ۲۰۰۵ انجام شد ان‌پی‌ار مورداعتمادترین منبع خبری در ایالات متحده نام گرفت.

براساس آمار سال ۲۰۰۹ این شبکه، ۲۰.۹ میلیون نفر شنونده هر هفته سراغ ان پی‌آر می‌رفتند.تا سال ۲۰۱۷ آمار مخاطب هفتگی این رسانه به ۳۰.۲ میلیون نفر رسید.

ان‌پی‌آر سراغ محتوا و فناوری دیجیتالی هم رفته و این کار را از سال ۱۹۹۹ آغاز کرد.

این سازمان رسانه‌ای سیستم ماهواره‌ای رادیو دولتی  را مدیریت می‌کند که  توزیع برنامه‌های ان‌پی‌آر و برنامه‌های شبکه‌ها و تولیدکننده‌های مستقل به عهده دارد.محتوای آن بنا به درخواست مخاطب به صورت برخط(آن‌لاین)، روی شبکه موبایلی و پادکست نیز دردسترس است.

مخاطبان می‌توانند از اپلیکیشن‌های این رسانه نیز استفاده کنند.