نگاه شرقی با تم غربی

اگر این نوازنده مدرک دکترای موسیقی داشته باشد، انتظارتان چه خواهد بود؟ اگر این آهنگساز و نوازنده، به تکنیک ویژه خود دست یافته باشد، چطور؟
برای پاسخ دادن به این پرسش ها، پیشنهاد می کنیم حتما آلبوم تاتاری را بشنوید. آلبومی که از 17 قطعه تشکیل شده و تمام این قطعات نیز، برای پیانو تنظیم شده اند.
هوشیار خیام فارغ التحصیل دانشگاه موسیقی سین‌سیناتی امریکاست و هم اکنون با مدرک دکترای آهنگسازی و رهبری ارکستر به وطن بازگشته است.

مهم‌ترین دستاوردی که می‌توان برای تاتاری متصور شد، اجرای آثار این آلبوم در کنسرت‌های نوازندگان پیانو است. تمامی قطعات این آلبوم را می توان در کنسرتوهای پیانو اجرا کرد و این قابلیت ویژه ای است.
خیام نگاه ویژه ای به موسیقی معاصر دارد و این مساله را می توان از تک تک قطعات آلبوم فهمید. در واقعریال با کمی اغماض می توان او را پس از علیرضا مشایخی یکی دیگر از آفرینندگان سبک شخصی و ویژه خود در موسیقی معاصر دانست.  او در راه ساخت قطعات البته به سبک ویژه ای چشم ندوخته و بسیار سیل وارد عرصه تنظیم و اجرا شده.

این مساله را در بهترین قطعات آلبوم یعنی «جنوبی»، «تاتاری»، «اسلیمی»  و «سرمه» به عینه می توان دید و آن را حس کرد. نکته جالب این آلبوم البته این است که هر قطعه آن به شخص خاصی تقدیم شده است.

در تاتاری با دو نوع تکنیک نوازندگی روبرو هستیم. اول تکنیک‌های رایج نوازندگی پیانو که باید گفت غالب پیانیست‌ها یا به آن آشنایی دارند و یا این که زمانی با آنها آشنایی پیدا می‌کنند. از سوی دیگر تکنیک‌های متفاوت و شاید هم نامتعارفی که نه برای اولین بار در تاریخ موسیقی بلکه برای اولین بار در تجربه‌های داخلی با آن برخورد می‌کنیم.

خیام آگاهانه به سراغ برخی از تکنیک‌های نوازندگی پیانو در موسیقی ایرانی در زمان ورود این ساز به کشورمان رفته است. تکنیک‌هایی که در آثار هنرمندانی همچون «مرتضی محجوبی» دیده می‌شد. خیام بی آن که تکنیک‌ها را از اسلوبش خارج کند به استفاده از آن برای خلق موسیقی خود پرداخته است.

از همه اینها مهم تر، نگاه ایرانی ویژه خیام به نواختن پیانوست. با وجود اینکه او سالها خارج از کشور، تحصیل کرده، اما اشتیاق و آگاهی اش نسبت به موسیقی ایرانی را در آلبوم تاتاری به نمایش می گذارد.