این جریان مداوم اطلاعات تشخیص میان یافته‌های بر اساس پژوهش‌های معتبر را از توصیه‌های بر اساس بررسی‌های ضعیف و تیترهای احساسی اغراق‌آمیز درباره آنها را مشکل می‌کند.
پژوهش‌های علمی در حوزه تغذیه معمولا پیچیده هستند و یافته‌های آنها اغلب در رسانه‌ها بیش‌ازحد ساده‌سازی می‌شوند.
رسانه‌نویس‌ها ممکن است یافته‌های یک بررسی واحد مقدماتی که پژوهش‌های بعدی آن را تایید نکرده‌اند، به خورد خوانندگان دهند یا نتایج یک بررسی را به علت اینکه با توصیه‌های غذایی جاری تضاد دارد، بزرگ کنند با این هدف که به تیتری برای دام انداختن مخاطبان برسند.
پیش از اینکه توصیه‌های غذایی رسانه‌ای را قبول کنید، به این نکات توجه کنید:
- پژوهش علمی روندی در جریان و مداوم است و هر ماه شمار فراوانی بررسی‌های جدید منتشر می‌شوند. از آنجایی که توصیه‌هایی غذایی بر اساس بهترین شواهد علمی موجود در هر زمان تدوین می‌شوند، راهنماهای تغذیه‌ای ممکن است با دستیابی به یافته‌های جدید پژوهشی تغییر کنند.
- تضاد میان یافته‌های پژوهش‌های منتشرشده در یک موضوع معین از جمله موضوعات تغذیه‌ای ممکن است رخ دهد و امری گریزناپذیر و بخشی طبیعی و سالم از فرآیند علمی است.
- همه بررسی‌های علمی اعتبار و ارزش یکسان ندارند. برخی از انواع بررسی قابل‌اتکاتر از بررسی‌های دیگر هستند.
- بررسی‌های جدیدتر لزوما قابل‌اتکاتر از بررسی‌های قدیمی‌تر نیستند.
خبر بدون زمینه
آنچه در خبرهای رسانه‌های با چرخه سریع امروزی معمولا وجود ندارد، زمینه یا همبافت (context) خبر است. گزارش‌های خبری درباره یافته‌های جدید درباره رژیم‌های غذایی اغلب به خوانندگان نمی‌گویند که این نتایج تازه گزارش‌شده چطور با شواهد موجود قبلی درباره این موضوع جفت‌وجور می‌شوند و در نتیجه در اهمیت یافته‌های بررسی جدید اغراق می‌کنند.
فرآیند پژوهش علمی به خاطر اینکه گاهی بررسی‌هایی با نتایج متضاد منتشر می‌شوند، ممکن است خواننده عادی را گیج کند. اما اگر اخبار در زمینه مناسب قرار داده شوند- کاری که اغلب در مطالب رسانه‌ای نادیدده گرفته می‌شود- مخاطبان می‌توانند به اصطلاح پشت تیترها را هم ببینند و خودشان براساس معیارهایی سرانگشتی (که بعدا به آن خواهیم پرداخت) تصمیم بگیرند که یافته‌های جدیدی که برای آنها گزارش می‌شوند، قابل‌اتکا هستند یا نه.
بیشتر بخوانید:
نظر شما