به گزارش همشهری آنلاین، رزمی‌کارانی که در رشته شکستن اجسام سخت فعالیت می‌کنند به خوبی می‌دانند که باید جسمشان را طوری پرورش دهند که از اجسام سخت نفوذناپذیرتر باشد تا بتوانند از پس شکستن اجسام سخت بربیایند. برای اینکه با این رشته مهیج بیشتر آشنا شویم به سراغ تعدادی از قهرمانان هان مادانگ کشورمان رفتیم؛ آنها مدتی قبل به کره سفر کردند تا هنر و قدرتشان را به رخ رقیبان خود بکشند. بیشتر تکواندوکاران کشورمان در این رقابت‌ها موفق شدند مدال به دست بیاورند. در این گزارش آنها از قدرت و مهارتشان می‌گویند.
تیغه دست فولادی
«سیدکمال پورحسینی» یکی از ورزشکاران کشورمان است که در رشته شکستن اجسام سخت فعالیت می‌کند. این مرد ۴۶ ساله نزدیک به ۳۰ سال است که تکواندوکار می‌کند. پورحسینی در مسابقاتی که سال میلادی گذشته در کره جنوبی برگزار شده بود در رشته شکستن اجسام سخت با دست شرکت کرد و توانست در بین صدها تکواندوکاری که در این مسابقات شرکت کرده بودند مدال طلای مسابقات را به گردن بیاویزد: «من در مسابقات، ۲۲ سنگ گرانیت را روی هم گذاشتم و با تیغه دست ۱۳ تای آنها را شکستم.
برای این ۲۲ قطعه سنگ را انتخاب کردم تا ارتفاع لازم با توجه به قدم را به دست بیاورم و بتوانم با دقت بیشتری به سنگ‌ها ضربه بزنم». به گفته آقای تکواندوکار، تمرین در رشته آنها هزینه زیادی دارد چرا که او و شاگردانش باید هر قطعه سنگ را به قیمت حدود ۵ هزار تومان بخرند: «گران بودن سنگ‌ها تمرین‌های ما را محدود می‌کند اما ما در باشگاه با لوازمی که در اختیار داریم تمرینات فشرده‌ای انجام می‌دهیم تا برای مسابقات آماده شویم».
پورحسینی خاطره‌ای هم از یکی از مسابقات دارد: «مدتی قبل در مسابقات شکستن سنگ من توانستم ۸ تکه سنگ گرانیتی را در مرحله اول بشکنم اما در مرحله دوم از مسابقات من گاردم را عوض کردم و توانستم فقط ۶ تخته سنگ را بشکنم. این یکی از خاطرات تلخم است چرا که می‌توانستم به راحتی از عهده کار بر بیایم.» در مسابقات شکستن اجسام سخت رقابت تکواندوکارها هیچ‌وقت مساوی تمام نمی‌شود چون داورها ابتدا با توجه به تعداد سنگ یا چوب‌های شکسته شده امتیاز می‌دهند بعد هم وزن و سن شرکت‌کننده‌ها را در نظر می‌گیرند.
پورحسینی این روزها در سمنان مشغول تمرین با شاگردانش است تا با توانایی و قدرت بیشتری در مسابقات آینده شرکت کند. او دان ۶ کوکی وان فدراسیون جهانی تکواندو را دارد البته باید مدرک مربیگری درجه ۲ هان مادانگ و داوری این رشته را هم به مدارک پورحسینی اضافه کرد.
مردی با مشت آهنین
«مهرداد تیلاوی» یکی دیگر از تکواندوکاران کشورمان است که در رشته هان مادانگ فعالیت می‌کند. تیلاوی ۴۳ ساله هم نزدیک ۳۰ سال است که تکواندو کار می‌کند. آقای تکواندوکار در مسابقات سال ۲۰۱۱ که در کره جنوبی برگزار شد شرکت کرد و در رشته شکستن اجسام با مشت، توانست مدال طلای مسابقات را به دست بیاورد.
او در خصوص شکستن اجسام سخت می‌گوید: «من ابتدا می‌خواستم در رشته شکستن اجسام سخت در ارتفاع شرکت کنم اما به خاطر آسیب‌دیدگی‌ای که مدتی قبل در اردوی تیم ملی برایم اتفاق افتاد نتوانستم در این رشته شرکت کنم برای همین تمرکزم را روی رشته قدرتی شکستن اجسام سخت با مشت گذاشتم. من در مسابقات کره ۱۱ بلوک بتنی را برای شکستن انتخاب کردم و توانستم با یک ضربه مشت ۷ بلوک را شکسته و مقام اول را به دست بیاورم».
به گفته آقای تکواندوکار هر کدام از بلوک‌های بتنی حدود ۲ سانتی‌متر قطر داشتند. تیلاوی و دوستانش با هزینه خود در مسابقات ۲۰۱۱ شرکت کردند. قرار بود اگر آنها مقام به دست بیاورند فدراسیون قسمتی از هزینه‌های آنها را پرداخت کند اما تا به امروز هیچ هزینه‌ای به آنها پرداخت نشده است: «ما تمام تلاش خودمان را به کار گرفتیم تا برای کشورمان افتخارآفرینی کنیم اما هیچکدام از مسوولان ما را حمایت نکردند».
عشق شکستن اجسام سخت
«عبدالمحمد بسحاق» در مسابقات ۲۰۱۱ کره موفق شد با ضربه پا ۱۰ تکه چوب را بشکند و مدال طلا بگیرد. او درباره فعالیتش در رشته شکستن اجسام سخت می‌گوید: «من اصلا به عشق شکستن اجسام سخت تکواندو را شروع کرده و وارد رشته هان مادانگ شدم». بسحاق تمرین‌های زیادی انجام می‌دهد تا بتواند اجسام سخت را با مهارت بیشتر بشکند.
او روی قالب‌های یخ هم کار کرده است: «من می‌توانم ۱۰ قالب یخ را بشکنم یا ۳۰ عدداز سنگی‌هایی که به عنوان قرنیز استفاده می‌شود را روی هم گذاشته و بشکنم» آقای تکواندوکار البته رکورد شکستن چوب را هم دارد. او می‌تواند ۲۱ تکه چوب که هرکدامشان ۲ سانتی‌متر قطر دارند را بایک ضربه بشکند. بسحاق متولد ۱۳۴۸ و مربی درجه یک تکواندو و داور بین‌المللی است: «در مسابقات کره من با ضربه تی چاگی تخته‌ها را شکستم البته به خاطر اینکه کسی آسیب نبیند تخته‌ها به وسیله دستگاه نگه داشته می‌شوند. در این مسابقات ۴۸ کشور شرکت کرده بودند. حریف‌های ما از استرالیا، آمریکا و خود کره بودند.»
شکستن به تقلید از پدر
فهیمه و فریبا نظم‌ده از همان دوران کودکی شاهد تمرین‌های سخت و سفت پدرشان در خانه یا محیط باشگاه بودند. شاید به همین خاطر است که دو خواهر تصمیم گرفتند پا به پای پدر با فوت و فن هنر رزمی آشنا شوند و از آنجا که پدرشان تکواندوکار بود، آنها هم به فعالیت در همین رشته رو آوردند. اما این تازه شروع داستان زندگی پرفراز و نشیب این دو خواهر بود. آنها در ابتدا به هوای تفریح و سرگرمی پا به این رشته گذاشتند اما کم‌کم تکواندو شد همه زندگی‌شان: «ما از ۱۲ سالگی تکواندو کار کردیم و استادمان هم پدرمان بود.
زمانی که ۴ سال بیشتر نداشتیم در خانه از پدرمان فوت و فن‌های زیادی یاد گرفتیم اما با توصیه مادرم، پدرم ما را برای آموزش و یادگیری بیشتر به باشگاه برد». فهمیه نظم‌ده خودش حالا مربی جاافتاده‌ای شده و همه موفقیت‌هایش را مدیون تشویق‌های مادر و حمایت‌های پدرش می‌داند: «من و فریبا خواهرم برای آموزش بیشتر به باشگاه آذرخش رفتیم و زیر نظر خانم محمودی از اساتید قدیمی تکواندو در ایران، کار خود را به شکل رسمی شروع کردیم». دیگر گرفتن کمربند مشکی برای دو خواهر آرزو شده بود.
به همین خاطر آنها با جدیت آموزش‌های مربی‌شان را در خانه با یکدیگر تمرین می‌کردند: «بعد از آن من و خواهرم ازدواج کردیم اما ازدواج باعث نشد که از فعالیت‌هایمان در این رشته دست بکشیم. ما سال ۷۸ وارد دانشگاه تربیت بدنی شدیم و به این خاطر که مشغله‌مان زیاد شده بود هر دومان به سراغ مربیگری رفتیم و تمرین را رها کردیم». حالا هم فریبا و هم فهیمه هر دوشان مربیگری درجه دو تکواندو در کشورمان را دارند و شاگردهای زیادی را آموزش داده‌اند. شاگردهایی که حسابی برای آنها افتخارآفرین و مدال‌آور بوده‌اند: «فریبا در رشته تومسه یا همان فرم زدن، مربیگری می‌کند و من هم در رشته هان‌مادانگ. هان مادانگ تکواندوی همگانی است و در این رشته من تنها مدرس زن در کشورمان هستم».
شکستن اجسام یکی از شاخه‌های هان مادانگ است. مبارزه‌ای سخت با اجسام که تنها دختران رزمی‌کار ماهر از عهده آن برمی‌آیند: «یکی از شیوه‌های شکستن اجسام به این شکل است که یک نفر وارد زمین می‌شود و باید ۱۵ تخته را با تکنیک‌های مختلف بشکند. به این کار می‌گویند شکستن اجسام در چند جهت. ما در این رشته در مسابقات ۲۰۱۱ کره مدال طلا را از آن خود کردیم. در حقیقت کسی که این کار را انجام داد پریسا خانی یکی از شاگردانم بود». خود فهیمه نظم‌ده شاخه‌ای را که در شکستن اجسام می‌پسندد نوپی آپ چاگی است. یعنی پریدن از جلو: «من در این حالت می‌پرم و یک تخته را در ارتفاع می‌شکنم. در این شاخه معیار امتیازدهی ارتفاع است که من در این رشته، در مسابقات ۲۰۱۱ کره نفر سوم جهان شدم.» به گفته فهیمه خانم شکستن اجسام در چند حالت انجام می‌شود. شکستن در ارتفاع، شکستن در طول (یعنی کسی که دورترین هدف را با پا نشانه می‌رود)، شکستن در چند جهت، شکستن در حالت چرخشی: «ما معمولا تخته می‌شکنیم اما آقایان سفال، سرامیک، سنگ و... را هم می‌شکنند چون از قدرت بدنی بالاتری نسبت به خانم‌ها برخوردارند. فریبا نظم‌ده کمتر در شکستن اجسام فعالیت دارد اما یکی دیگر از خواهرهای فهیمه و فریبا به نام فرشته عاشق این رشته است.
فهیمه می‌گوید: «فرشته مقام قهرمانی کشور در رشته‌های قدرتی را دارد. او همیشه اول می‌شود اما جالب است بدانید که همیشه در آخرین مرحله مسابقه دستش می‌شکند». آنها از زمان کودکی دوره‌های سختی را زیرنظر پدرشان گذرانده‌اند: «یادم هست زمانی که کوچکتر بودیم آن‌قدر با دستمان و با تکنیک‌هایی که یاد گرفته بودیم به سنگ مرمر ۵/۱ سانتی ضربه می‌زدیم تا آخر سر می‌شکست.» اما آنها همیشه دستشان درد می‌گرفت. با این حال هیچ وقت درد دستشان را به روی خودشان نمی‌آوردند و به کارشان ادامه می‌دادند: «در مسابقات ۲۰۱۱ ما ششم شدیم و تیم آمریکا هفتم. در قسمتی از مسابقه شاگردان ما توانستند چوب‌های ۵/۲ سانتی را بشکنند در حالی که پسرهای تیم آمریکا نتوانستند. خیلی جالب بود. دخترانی که در تیم آمریکا بودند تیم خود را رها کردند و شروع کردند به تشویق دخترهای گروه ما. آنها می‌گفتند کاری را که پسران تیم ما نتوانستند انجام بدهند را شما انجام دادید و این بهترین خاطره برای من بود».
تمرین با چوب‌های اضافه
«۵ سالی می‌شود که به صورت حرفه‌ای کار می‌کنم. دان ۳ کمربند مشکی تکواندو دارم و خیلی اتفاقی به سمت رشته شکستن اجسام رفتم». رشته‌ای که بعدها اعظم عروجی عاشقش شد: «اوایل سنم کمتر بود و فکر می‌کردم تنها رشته رزمی کاراته است اما وقتی برای ثبت‌نام رفتم متوجه شدم که تکواندو هم وجود دارد.
این بود که تکواندو را به جای کاراته انتخاب کردم.» اعظم بعدها در رشته مبارزه با فریبا نظم‌ده شروع به کار کرد اما در میانه کار کمرش آسیب دید. این بود که این رشته را رها کرد و رفت به سمت هان مادانگ: «من با چوب خیلی تمرین می‌کردم و یک‌بار زمانی که برای اولین بار مسابقه دادم برای شکستن اجسام مچ پایم به شدت آسیب دید. اما ناامید نشدم و همچنان به کار خودم ادامه دادم». اعظم چوب‌هایی را که در باشگاه اضافه می‌آمد را برمی‌داشت و با خودش به خانه می‌برد تا تمرین کند.
آسیب‌هایی که اعظم تا به حال دیده جدی نبوده‌اند اما او به خاطر دارد که یک‌بار پای یکی از دوستانش به خاطر شکستن اجسام سخت شکست: «همیشه ریسک کردن را دوست داشتم. اوایل کار خیلی می‌ترسیدم که دست و پایم بشکند اما بعدها با تمرین‌های درست و آموزش صحیح مربی توانستم با تکنیک‌های ویژه چوب‌ها را بشکنم. اعظم هم در مسابقات کره شرکت داشت و توانست در شکستن اجسام در چند جهت مدال طلا بیاورد. اعظم با وجود اینکه دست به شکستنش خوب است اما تا به حال در خانه چیزی را نشکسته است و به قول خودش: «آن‌قدر در باشگاه اجسام را با دست و پایمان می‌شکنیم که دیگر در خانه رمقی برایمان باقی نمی‌ماند.»
شکستن در ارتفاع
«نیلوفر گل‌سمایی» یکی دیگر از دخترانی است که عاشق پرش در ارتفاع و شکستن اجسام سخت و سفت است. او با نیروی پاهایش به راحتی با یک جهش، از جایش بلند می‌شود و هدف خود را در هوا تکه‌تکه می‌کند. نیلوفر ۲۰ سال بیشتر ندارد و کار خود را از ۷ سالگی شروع کرده است: «اول تکواندوکار بودم و بعد به سمت مبارزه رفتم». آن زمان سن نیلوفر خانم کم بود و او در این رشته آسیب‌های زیادی دید.
چندین بار دستش شکست و سرآخر به این نتیجه رسید که وارد رشته هان مادانگ بشود: «یکی از قسمت‌های هان مادانگ شامل شکستن اجسام است و من دیگر سنم بالاتر رفته بود و می‌توانستم در این قسمت فعالیت کنم.» بهترین خاطره من برمی‌گردد به مسابقه ۲۰۱۱ کره. من در رشته شکستن در ارتفاع توانستم شرکت کنم و با پرش دو متر و ۲۰ سانتی و شکستن تخته چوب توانستم مقام اول را به دست بیاورم». او مقامش را حاصل تمرین‌هایی می‌داند که زیر نظر مربی خود گذرانده است: «ما در باشگاه تکه چوب‌ها را می‌گذاشتیم و آنها را می‌شکستیم.
این کار تکنیک خاصی دارد و باید با تیغه و مشت دست این کار را انجام داد». او باید چند تخته ۲ سانتی را در مسابقات کره می‌شکست. برای نیلوفر که تا به حال تخته‌های ۲ سانتی را برای شکستن امتحان نکرده بود کمی غیرممکن به نظر می‌رسید: «خیلی سخت بود. نفسم در سینه حبس شده بود و نمی‌توانستم جا بزنم. پارسال برای شکستن تخته دستم ترک برداشت و حالا باید با پا این کار را انجام می‌دادم. آن هم در مقابل ده‌ها تماشاچی که چشم‌هایشان به من دوخته شده بود». نیلوفر برای لحظاتی به تلاش‌هایش در این مدت فکر کرد و در یک لحظه تصمیم گرفت این موقعیت را از دست ندهد.
این بود که به سمت تخته‌ها خیز برداشت و در مقابل چشم‌های متعجب تماشاچیان ۴ تخته را در یک پرش شکست و همانند نینجاها با یک خیز پیروزمندانه روی زمین فرود آمد: «من خیلی تمرین کرده بودم، اوایل کار نمی‌توانستم تخته‌ای را بشکنم. حتی به خاطر دارم یکی دو بار حسابی ناامید شدم و زدم زیر گریه اما بالاخره به کمک مربی‌مان توانستم از پس این کار بربیایم. نیلوفر تا به امروز مدال طلاهای زیادی را در سطح کشوری از آن خود کرده و خانواده‌اش همیشه حامی او بوده‌اند.»
ما خانوادگی تکواندوکار هستیم و همیشه پدر و مادرم هوای من و خواهرم را دارند». بهترین خاطره نیلوفر در مسابقات کره شکل گرفت. زمانی که او با حریف ویتنامی خود باید رقابت سختی را پشت سر می‌گذاشت: «در رشته شکستن اجسام در ارتفاع من با دختری از ویتنام افتاده بودم که قدش از من کمی کوتاه‌تر بود و هر چقدر من ارتفاع تخته را بیشتر می‌کردم، او هم بیشتر می‌کرد. من می‌دانستم که او به خاطر قد کوتاهش با ارتفاع بالایی که در نظر گرفته ممکن است اول شود اما در آخر من ارتفاع ۲ متر و ۲۰ سانتی‌متر را درخواست کردم و حریف ویتنامی‌ام دیگر کم آورد و من روی سکوی اولی ایستادم».
قسمت جالب اینجا بود که خواهر نیلوفر هم، مدتی قبل از مسابقات کره، در مسابقات روسیه مدال آورده بود. در فرودگاه خیلی‌ها به استقبال این رزمی‌کار ۲۰ ساله آمدند و حلقه گل بر گردنش انداختند.
نظر شما