اما قبل از گالیله، دانشمندان دیگری هم بودند که این مطلب را در زمان‌های مختلف عنوان کردند. مثلا حدود 2500 سال پیش «فیثاغورث» اعتقاد داشت که زمین کروی است و بالا و پایین ندارد. «ارسطو» هم یکی دیگر از دانشمندانی بود که می گفت زمین گرد است، اما این خورشید و سیاره‌ها و ستاره‌ها هستند که به دور آن در حرکت هستند! پانصد سال بعد «بطلمیوس» ادعا کرد که همه جرم‌های آسمانی به دور زمین می‌گردند، ولی نتوانست درباره ادعایش توضیح بیشتری بدهد. در قرن 16 میلادی،«کپرنیک» نشان داد که ماه به دور زمین می‌گردد و زمین مرکز عالم نیست، بلکه تنها بخش کوچکی از جهان هستی است.
تلسکوپی که گالیله با آن رصد می کرد (سمت راست) در مقایسه با یک تلسکوپ امروزی (سمت چپ) ، در رصدخانه «گریفیت» آمریکا
سال‌ها بعد «گالیله» که از پیروان کپرنیک محسوب می‌شد، با رصدهای بسیاری که انجام داد توانست سیاره‌های زیادی را کشف کند و اطلاعات زیادی درباره آنها به دست آورد. او نخستین کسی بود که دوربینش را به سمت آسمان گرفت و به مشاهده جرم‌های آسمانی (به کمک دوربین) پرداخت. او نشان داد که سطح ماه پوشیده از کوه‌ها و دره‌های زیادی است و دور سیاره مشتری سه قمر وجود دارد. تلاش‌های گالیله در رشته نجوم تا حدی است که از او به عنوان یکی از بزرگ‌ترین دانشمندان تاریخ یاد می‌شود و یکی از دلیل‌هایی که باعث شده سال 2009 میلادی به نام سال نجوم نامگذاری شود، بزرگداشت این ستاره‌شناس بزرگ است.
در واقع، 400 سال پیش، گالیله برای اولین بار از وسیله‌ای که امروزه آن را تلسکوپ می‌نامیم، برای دیدن جرم‌های آسمانی استفاده کرد و توانست چهار قمر مشتری را کشف کند. امسال به مناسبت تولد 400 سالگی این تلسکوپ، قرار است برنامه‌های وی‍ژه‌ای در سراسر دنیا برگزار شود.
