تاریخ انتشار: ۳ اردیبهشت ۱۳۸۶ - ۲۰:۱۷

همشهری آنلاین: پیشرفت‌ها در درک شیمی و ژنتیک مغز دانشمندان را امیدوار کرده است که ممکن است بتوانند رفتار خشونت‌آمیزرا مهار کنند تا از تراژدی‌هایی مانند کشتار دانشگاه ویرجینیا جلوگیری شود.

به گزارش خبرگزاری فرانسه دکتر آلن سیگل، متخصص علوم اعصاب و پژوهشگر دانشگاه پزشکی نیوجرسی می‌گوید: " به نظر من تردیدی وجود ندارد که اگر ما مغز قاتل ویرجینیا بررسی می‌کردیم، در آن ناهنجاری‌هایی پیدا می‌کردیم."

سیگل می‌افزاید: "اگر او دریک محیط بیمارستانی به طور صحیحی درمان می شد، شاید می‌توانستیم از این واقعه جلوگیری کنیم."

به گفته سگال پژوهش‌های بالینی و نیز آزمایش‌های حیوانی به خصوص در گربه‌ها در طول 40 سال گذشته نشان داده است که مناطقی در مغز با پرخاشگری و خشونت ارتباط دارد.

متخصصان علوم اعصاب می‌گویند به نظر می‌رسد بخش جلویی مغز، قشر پیش‌پیشانی که شامل دستگاه لیمبیک هم می‌شود، نقش مهمی در بروز رفتار خشونت‌آمیز دارد.

سگال می‌گوید چارلز ویتمن قاتلی که 16 نفر را در دانشگاه تگزاس در دهه 1960 با تیراندازی کشت، دارای توموری در قطعه گیجگاهی در ناحیه دستگاه لیمبیک مغز بود.

رابطه میان قشر پیش‌پیشانی و خشونت ابتدا در سال 1848 کشف شد، هنگامی که یک کارگر راه‌‌آهن، فینیس گیج، در جریان یک انفجار به علت فرورفتن یک میله آهنی به جمجمه‌اش در بخش جلویی مغزش دچار اسیب شد.

بر اساس مقاله‌ای که در نشریه  Neuroscience منتشر شده است، یک بررسی اخیر نشان می‌دهدکه کودکان دچار صدمه به قشر پیش‌پیشانی قبل از سن هفت سالگی رفتار غیرطبیعی از خود نشان می‌دهند که با ناتوانی در مهار ناکامی، خشم و پرخاشگری مشخص می شود.

عصب‌شناسان معتقدند که ناحیه جلویی مغز پرخاشگری و تکانه‌های خشونت‌آمیز را تنظیم و کنترل می‌ کند.

پژوهشگران در این مقاله نشریه Neuroscience  می‌نویسند، تصویربرداری از مغز 41 قاتل شواهدی را نشان داده است که قشر پیش‌پیشانی و نیز برخی از نواحی عمیق‌تر مغز از جمله بادامک (آمیگدال) به طور غیرطبیعی عمل می‌کنند.

کلاوس میژک، متخصص علوم اعصاب از دانشگاه تافتز می‌گوید، در مورد قاتل دانشگاه ویرجینیا یک معاینه  پزشکی همچنین باید بررسی می کرد که آیا او دچار نقصان در سیستم سروتونینی در مغز هست یا نه.

سروتونین یک ناقل  عصبی است در دستگاه عصبی مرکزی است و مقادیر کم آن با اختلالات شدیدی از جمله افسردگی همراهی دارد.

میژک می گوید: "سروتونین مغز ماده ناقلی  است که در مورد بروز رفتار خشونت‌‌آمیز و پرخاشگری بیش از هر ناقل دیگری مورد بررسی قرار گرفته است."

دکتر سیگل می‌گوید ثابت شده است که شماری از داروها از جمله فلوکستین (پروزاک) و لیتیوم با جبران نقصان سروتونین در کنترل تکانه‌های خشونت‌آمیز موثرند.

برچسب‌ها