عضلات همسترینگ شامل سه عضله نیمه‌تاندونی، نیمه‌غشایی و دو سر رانی در پشت ران قرار دارند و این عضلات در بالا به بخش پایینی
کشیدگی همسترینگ یک یا یا تعداد بیشتری از این عضلات بیش از حد تاندون‌ها و عضلات بیش از حد کشیده می‌شوند و این کشیدگی به پارگی رشته‌های عضلانی و فیبری می‌انجامد.
این عارضه هنگامی رخ می‌دهد که فرد در حالیکه زانویش را خم کرده است، پایش را به سمت پشتش می‌برد. این آسیب بیش از همه هنگامی رخ می‌دهد که فرد حرکات ناگهانی و انفجاری مانند جهیدن یا توقف و شروع ناگهانی را انجام می‌دهد.
هنگامی بروز این آسیب فرد صدای «پاپ» در زانویش می‌شنود یا احساس می‌کند و به دنبال آن بلافاصله به درد شدیدی دچار می‌شود.
عضلات پشت ران اغلب دچار اسپاسم و سفت و دردناک می‌شوند. ممکن است تورم، حساسیت و کبودی نیز ایجاد شود. راه رفتن دردناک برای فرد دردناک خواهد بود.
احتمال کشیدگی همسترینگ در این موارد بیشتر می‌شود:
- پیش از ورزش کردن خودتان را گرم نکرده باشید و تمرین‌های کششی را انجام نداده باشید.
- عضلات در جلوی ران (عضله چهار سر رانی) بسیار قوی‌تر از عضلات همسترینگ باشند.
- نوجوانانی که مرحله اوج‌گیری رشدی را می‌گذرانند.
کشیدگی‌های خفیف همسترینگ ممکن است درد چندانی نداشته باشد.
اما موارد شدید بسیار دردناک است و راه رفتن و یا حتی ایستادن را ناممکن می‌کند.
سایر علایمی که ممکن است بروز کند، اینها هستند:
- درد ناگهانی و شدید در حین ورزش به همراه احساس پاپ یا تلق در زانو.
- درد در پشت ران یا پایین باسن هنگام راه رفتن، صاف کردن پا یا خم شدن روی زانو.
- حساسیت در لمس.
- کبودی.
درمان‌های معمول برای آن استراحت، کمپرس سرد، بستن نوار کشی برای جلوگیری از تورم و بالا بردن پا و داروهای ضددرد ضدالتهابی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن است.
در موارد شدیدتر و پارگی کامل تاندون‌ها ممکن است نیاز به ترمیم جراحی باشد.