به گزارش لایو ساینس پژوهشگران 259 بازیکن رگبی که در یک مسابقه بین‌المللی بزرگ رگبی در سال 2010 شرکت کرده بودند مورد بررسی قرار دادند. تیم‌ها در این مسابقات میان آفریقای جنوبی، نیوزیلند و استرالیا مسافرت کرده بودند. نتایج نشان داد که به ازای هر 1000 روزی که ورزشکاران به طور مجموع در خانه بازی کرده بودند، 15.4 روز را بیمار بوده‌اند.
بر عکس به ازای هر 1000 روزی که ورزشکاران در محل‌‌هایی با فاصله پنچ یا تعداد بیشتری منطقه زمانی از خانه‌شان گذرانده بودند، 23.6 روز را بیمار بودند.
این پژوهشگران می‌گویند: "خطر بیماری به طور مستقیم با خود مسافرت مربوط نبود، بلکه به ورود و سکونت تیم ورزشی در یک مقصد دور دست ارتباط داشت."
این مسابقه رگبی 16 هفته طول کشیده بود و بازیکنان میان کشورهایی برای بازی‌‌ها مسافرت کرده بودند که تفاوت منطقه زمانی میان آنها از دو تا 11 ساعت بود. پزشکان تیم‌ها همه بیماری‌های گزارش‌شده بوسیله ورزشکاران ثبت کردند. در طول این مسابقات 4 ماهه 469 بیماری بوسیله 72 درصد بازیکنان گزارش شد.
افزایش میزان بیماری تنها در موارد مسافرت طولانی‌مدت که دست کم پنج منطقه زمانی را در برمی‌گرفت، مشاهده شد؛ البته در مسافرت‌های طولانی‌تر از این حد افزایش بیشتری در میزان بیماری رخ نداده بود.
این پژوهشگران معتقدند این بیماری‌ها ممکن است ناشی از تغییرات در عوامل استرس‌زای محیطی مانند آلودگی، درجه حرارت، رطوبت، مواد آلرژی‌زا یا ارتفاع باشد.
تغییرات در غذاها و میکروب‌های محیطی هم ممکن است نقشی در افزایش بیماری‌ها داشته باشند.
بیشترین بیماری‌های گزارش‌شده عفونت‌ها بودند. حدود 31 درصد بیماری‌ها به اختلالات تنفسی، 27.5 درصد به مشکلات روده‌ای و 22.5 درصد به مشکلات پوستی و بافت نرم مربوط بودند.
هر منطقه زمانی معادل 25 درجه طول جغرافیایی و یک ساعت اختلاف زمانی است.
