آشنایی با زامبیا

این کشور از شمال با جمهوری دموکراتیک کنگو، از شمال شرق با تانزانیا، از شرق با مالاوی، از جنوب با موزامبیک، زیمبابوه، بوتسوانا و نامیبیا و از غرب با آنگولا همسایه است.

جمعیت زامبیا بیشتر در اطراف پایتخت آن، لوساکا و کمربند مس (منطقه‌ای که معدن‌های مس در آن قرار دارند) متمرکز شده‌اند.

اروپایی‌ها این کشور را در قرن هجدهم کشف کردند. زامبیا تا سال 1964 مستعمره انگلیس بود.

سیاست در زامبیا

رئیس جمهور در این کشور هم رئیس حکومت است و هم رئیس دولت و قدرت اجرایی را در دست دارد. او برای دوره‌ای پنج ساله با رای مردم انتخاب می‌شود. هر شخص تنها دو بار متوالی می‌تواند رئیس جمهور شود.

نخست وزیر را رئیس جمهور انتخاب می‌کند. همین طور اعضای کابینه وزرا را. وزرای زامبیا از میان نمایندگان مجلس این کشور انتخاب می‌شوند.

مجلس ملی این کشور 158 کرسی دارد. 150 نماینده آن با رای مردم انتخاب می‌شوند و 8 نماینده را رئیس جمهور تعیین می‌کند. دوره نمایندگی در این کشور پنج سال است.

اقتصاد در زامبیا

تولید ناخالص داخلی این کشور 93/15میلیارد دلار است. چهار میلیون و 989 هزار نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند که 85 درصد از آنها در بخش کشاورزی مشغول به کارند.

نرخ بیکاری در این کشور 50 درصد است. 86 درصد از مردم این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در سال 2007 نرخ تورم در آن 9/8 درصد بود.

محصولات صادراتی این کشور مس، کبالت، برق، تنباکو، گل و پنبه است که به کشورهای سوازیلند (4/38درصد)، آفریقای جنوبی (6/21درصد)، چین (3/10 درصد)، انگلیس (6/7 درصد) و تانزانیا (4/6 درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل ماشین‌آلات، تجهیزات حمل و نقل، محصولات پتروشیمی، برق، کود، مواد غذایی و پوشاک است که از کشورهای آفریقای جنوبی (3/74درصد)، امارات متحده عربی (4/10 درصد)، زیمبابوه (7/5درصد) و نروژ (4 درصد) وارد می‌شود.

مردم زامبیا

جمعیت این کشور حدود 11 میلیون و 669 هزار نفر با میانگین سنی 17 سال است. امید به زندگی برای زنان 39 و برای مردان 38 سال است.

مالاریا و طاعون در برخی نواحی آن شایع است. جمعیت مسلمان این کشور بین 24 تا 49 درصد تخمین زده می‌شود. زبان رسمی این کشور انگلیسی است.

زامبیا در یک نگاه