همشهری آنلاین_ مریم قاسمی: همان‌گونه که گفته شد، تا دهه پنجاه محدوده محله بازرگان سابق و شهید رجایی کنونی مملو از زمین‌های کشاورزی بود که رفته‌رفته تغییر کاربری پیدا کرد. به همین علت ساختمان‌های این محدوده نوسازتر از سایر محله‌های منطقه ۱۸ هستند و نمی‌توان در این محدوده، ساختمانی با قدمت بیش از ۴۰ سال پیدا کرد.
بیشتر زمین‌های کشاورزی محله بازرگان در تملک فردی به نام غیاثی بود که بعد از پیروزی انقلاب آنها را در قطعه‌های کوچک و بزرگ با قیمت ناچیز به شهروندان فروخت تا برای خود سرپناهی بسازند. نمونه قطعه‌های بزرگ این زمین‌ها در خیابان شهید کرم‌یاری با مساحت ۵٠٠ هزار متر دیده می‌شود.
بخشی از زمین‌های غیاثی در سال ٤٣ برای راه‌اندازی درمانگاه وقف شد که با آغاز به کار آن بسیاری از مشکلات شهروندان در زمینه خدمات پزشکی و درمانی برطرف می‌شد، اما هنوز جوابگوی کامل نیاز مردم نبود تا اینکه به همت غیاثی این درمانگاه کوچک طی چند سال به بیمارستان خیریه غیاثی تبدیل شد.
چرا اینجا محله قلیونی‌ها نام گرفت؟
از نام‌های قدیمی محله بازرگان می‌توان به محله «قلیانی‌ها» و «تهرانیه» اشاره کرد که هر یک به دلایلی نامگذاری شده بودند.
قبل از انقلاب اسلامی در این محدوده چند مغازه قلیان‌فروشی وجود داشت و مردم از جاهای مختلف برای خرید قلیان و تنباکو به اینجا می‌آمدند و به همین خاطر این محل به محله قلیونی‌ها معروف شد، اما با رونق ساخت‌وسازها بعد از سال ۵٧ و شکل‌گیری بافت مسکونی به تهرانیه، یعنی بخشی از تهران، تغییر نام داد. قدیمی‌ترین کوچه محله بازرگان هم که اولین خانه‌ها در آن ساخته شد، کوچه گلنار است.
جالب است بدانید اوایل انقلاب که این محله از داشتن برق محروم بود و شهروندان یخچال نداشتند برای جلوگیری از فاسد شدن مواد غذایی و... از قالب‌های یخ استفاده می‌کردند. یعنی از محله یخچال در خیابان شهید حمیدی کنونی، یخ می‌خریدند و در جعبه‌های مخصوص می‌گذاشتند تا برای زمانی طولانی‌تر بتوان از آن استفاده کرد.
از اولین ساکنان محله بازرگان می‌توان حاج ناصر قصاب را نام برد که در ١١٢سالگی از دنیا رفت.